Η διακεκριμένη Κύπρια ποιήτρια και διηγηματογράφος Νόρα Νατζαριάν εξέδωσε πρόσφατα το πρώτο της βιβλίο µε διηγήµατα στην ελληνική γλώσσα. Φέρει τον τίτλο «Η θάλασσα θα είναι λίγο ταραγμένη» και περιλαμβάνει 17 διηγήµατα µε ποικίλη θεµατολογία, µε στιγµιότυπα από τη ζωή ανθρώπων την κρίσιµη ώρα, την ώρα που δοκιµάζονται η αγάπη, οι οικογενειακές σχέσεις, η καθηµερινότητα, ακόµα κι η ίδια η ζωή. Αφηγείται τις ιστορίες σε λιτή γλώσσα και απέρριτο ύφος για να αποκτήσουν βάθος ανθρωπιάς, συµπόνιας και κατανόησης.
– Ποιος είναι ο σκοπός σας ως λογοτέχνιδα; Γιατί γράφετε; Πάντοτε είχα την εσωτερική ανάγκη για δημιουργία, την επιθυμία του συγγραφέα να σχεδιάζει με λέξεις και να μοιράζεται εμπειρίες πολύτιμες ή σκέψεις που δεν πρέπει να χαθούν. Απολαμβάνω να χρησιμοποιώ λέξεις και εκφράσεις για να πλάθω ιστορίες. Το έκανα από μικρή και το ξέρω πως ακούγεται λίγο κλισέ αυτό το «έγραφα από μικρή», όμως είναι η αλήθεια. Ήμουν παιδί που ζούσε μεταξύ φαντασίας και πραγματικότητας, διάβαζα πολλά βιβλία και έγραφα μέσα σε τετράδια σε διάφορες γλώσσες– αρμένικα, ελληνικά, αγγλικά. Είχα ανακαλύψει αυτή την εσωτερική φωνή που σου υπαγορεύει τι να γράψεις κι ίσως ήταν η αρχή της διαρκούς αναζήτησης του «εγώ»…
– Πού βρίσκεται αυτή η θάλασσα που είναι «λίγο ταραγμένη;» Γιατί επιλέξατε αυτόν τον τίτλο; Η θάλασσα είναι η ανθρώπινη ψυχή που δεν ησυχάζει ποτέ.
– Από ποια ερεθίσματα εκκινούν οι ιστορίες σας; Μπορεί να εμπνευστώ από διάφορες καταστάσεις ή ερεθίσματα –από μια συζήτηση που άκουσα, από τις ειδήσεις, από μια σκηνή που είδα στην τηλεόραση ή στο δρόμο. Γενικά, η ζωή γράφει τα καλύτερα σενάρια, με την ποιητικότητά της, με το παράλογο και τις τραγωδίες της.
– Πόσο δύσκολο είναι να είσαι συγγραφέας στην Κύπρο; Αρκετά δύσκολο, θα έλεγα, ειδικά στην εποχή του Covid. Δυστυχώς, δεν έχουμε πολλούς εκδοτικούς οίκους και δεν νομίζω ότι το βιβλίο στηρίζεται όπως θα έπρεπε. Ζούμε σε μια δύσκολη εποχή όπου οι συγγραφείς πρέπει να είναι πιο πρωτότυποι, πιο δυναμικοί και να προσπαθήσουν οι ίδιοι περισσότερο για την προώθηση του βιβλίου τους. Πιστεύω πως πρέπει και οι αναγνώστες να βοηθήσουν λίγο παραπάνω, να στηρίζουν τους συγγραφείς, αγοράζοντας τα βιβλία τους και δίνοντάς τους την ευκαιρία να διαβαστούν.
– Γράφετε για σας ή για τους άλλους; Δεν είναι εξαιρετικά συμβάντα αυτά που περιγράφω. Πρόκειται για ιστορίες που μπορούν να συμβούν στον καθένα. Όμως, πολλοί μου λένε ότι βρίσκουν τα διηγήματά μου συγκλονιστικά ή μελαγχολικά. Πολλοί πιστεύουν επίσης ότι τα διηγήματα είναι αυτοβιογραφικά κι ίσως η εντύπωση αυτή δημιουργείται επειδή γράφω συνήθως σε πρώτο πρόσωπο. Ένας από τους λόγους είναι ότι το πρώτο πρόσωπο και η ροή του συνειδητού είναι πιο άμεσα, πιο αυθεντικά. Πιστεύω πως στην αρχή γράφω μόνο για τον εαυτό μου, στην πορεία όμως το διήγημα παίρνει άλλη τροπή. Είμαι τελειομανής. Πειραματίζομαι συνεχώς, κάνω αλλαγές μέχρι να φθάσω στο σημείο που θα νιώσω ότι το ποίημα ή διήγημα που γράφω μπορεί να παρουσιαστεί στον αναγνώστη. Πιστεύω ότι αν γράψεις κάτι αξιόλογο, είτε το έγραψες για σένα είτε για το κοινό, η ζωή θα δημιουργήσει τις συνθήκες ν’ αναδειχτεί και να εκτιμηθεί.
