Ο ΠΟΛΕΜΟΣ στην Ουκρανία προκάλεσε θανάτους, καταστροφές και είναι σαφές πως διαμορφώνει ευρύτερα ένα διεθνές περιβάλλον. Είναι προφανές εκείνο που επιδιώκεται από τη χώρα, που έχει εισβάλει, τη Ρωσία. Μέσα στα πλαίσια της αναθεωρητικής της πολιτικής, αμφισβητούνται σύνορα, μετακινούνται πληθυσμοί, προσφυγοποιείται κόσμος. Εάν επικρατήσει αυτή η αναθεωρητική πολιτική, τότε ανοίγει ο δρόμος για άλλες δυνάμεις, με ίδιες επιδιώξεις, να υλοποιήσουν τους σχεδιασμούς τους.
ΕΙΝΑΙ προφανές πως αυτός ο πόλεμος ξεκίνησε πριν να εκδηλωθεί η εισβολή. Γεωπολιτικά είχε ξεκινήσει μία ευρεία ανακατανομή ισχύος και μία μεγάλη προσπάθεια επικράτησης των ισχυρών παικτών. Από τη μία οι Ηνωμένες Πολιτείες, το ΝΑΤΟ και από την άλλη η Ρωσία και στο βάθος η Κίνα, που βαθμηδόν αναδεικνύεται σε υπερδύναμη. Αυτός ο αγώνας επικράτησης προκαλεί προφανώς και παράπλευρες απώλειες. Μέρος του αγώνα επικράτησης είναι και ο πόλεμος στην Ουκρανία.
ΣΤΗ μεγάλη εικόνα των γεωπολιτικών εξελίξεων έχει —διά πυρός και σιδήρου— εισβάλει και η κατοχική Τουρκία. Αναζητεί πρωταγωνιστικό ρόλο στις εξελίξεις. Ως γνωστό, ζήτησε και το κατάφερε να καταστεί χώρα μεσολαβούσα μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας. Ένας ρόλος, ο οποίος της επιτρέπει να διαχειρίζεται την κρίση χωρίς κόστος. Να διαχειρίζεται την κρίση έχοντας κέρδη. Υπενθυμίζεται συναφώς πως ο Ουκρανός Πρόεδρος, έχει εκφράσει παράπονα για το γεγονός ότι η κατοχική Τουρκία προετοιμάζεται να υποδεχθεί Ρώσους τουρίστες. Δεν μπορούμε, βέβαια, να αντιληφθούμε το παράπονο του κ. Ζελένσκι, όταν ο ίδιος έχει ζητήσει η Τουρκία να είναι μεταξύ των χωρών που θα αποτελούν τις εγγυήτριες δυνάμεις στη χώρα του. Και βέβαια το πρόβλημα δεν είναι πού θα κάνουν —αν κάνουν— διακοπές οι Ρώσοι, αλλά να αποκατασταθεί η εδαφική ακεραιότητα της Ουκρανίας και να αποχωρήσουν τα ρωσικά στρατεύματα. Και είναι προφανές πως δεν μπορεί αυτό να το διασφαλίσει η κατοχική Τουρκία. Μία χώρα, η οποία κατέχει ξένο έδαφος, ενός κυρίαρχου κράτους και διατηρεί κατοχικά στρατεύματα εδώ και 48 χρόνια.
ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ για την ίδια χώρα, η οποία συστηματικά, σχεδόν καθημερινά συνεχίζει την πρακτική της έντασης, των παραβιάσεων και της αμφισβήτησης της ελληνικής κυριαρχίας στο Αιγαίο. Και το κάνει αυτό ενώ στην περιοχή βρίσκεται σε εξέλιξη ένας πόλεμος. Η κατοχική Τουρκία αξιοποιεί ακόμη και τη σημερινή συγκυρία για να προωθήσει τα επεκτατικά, ηγεμονικά της σχέδια. Η συγκυρία είναι καθόλα εκρηκτική και επικίνδυνη. Η Ελλάδα και η Κύπρος οφείλουν να προστατεύουν τα εθνικά τους συμφέροντα. Μέσα στις δυνάμεις και τις δυνατότητες που έχουν. Την ίδια ώρα, είναι προφανές πως τόσο η Αθήνα όσο και η Λευκωσία αναμένουν εμπράκτως την αλληλεγγύη και από τους εταίρους μας στην Ε.Ε. Από αυτούς τουλάχιστον, τους εταίρους μας, αναμένουμε περισσότερα. Όχι με λόγια αλλά με πράξεις. Κάποιοι θα πρέπει να σταματήσουν την κατοχική Τουρκιά, γιατί με τις ενέργειές της δεν απειλεί μόνο την Ελλάδα και την Κύπρο, αλλά ολόκληρη την Ευρώπη, όπως και γειτονικές της χώρες.
