Ήθελα να ‘ξερα, ο δικαστής που αποφάσισε ότι η ρατσιστική επίθεση εναντίον γυναίκας, που είδε όλη η Κύπρος κι έφριξε, ήταν απλή παραβίαση του Ποινικού Κώδικα και την έκλεισε με €750 πρόστιμο, θα έχει καμιά συνέπεια ή θα συνεχίσει να εκδίδει παρόμοιες αποφάσεις; Ρωτάμε, διότι όσοι κάνουμε βλακείες στη δουλειά μας έχουμε συνέπειες για να μην τις ξανακάνουμε. Οι δικαστές, που η δουλειά τους μπορεί να επηρεάσει και τις ζωές των ανθρώπων, δεν έχουν; Διότι, όταν το Ανώτατο Δικαστήριο αποφασίζει ότι «οι καθαυτών πράξεις των εφεσιβλήτων (σ.σ. δηλαδή, των δύο γυναικών -αδελφές- που επιτέθηκαν σε τρίτη) αποτελούσαν εκδηλώσεις «εγκλήματος μίσους» και όχι απλές παραβιάσεις του Ποινικού Κώδικα, κάτι που διέλαθε εντελώς της προσοχής του πρωτόδικου δικαστηρίου», είναι πάρα πολύ σοβαρό για να περάσει αβρόχοις ποσί.
Δεν είναι δυνατό να είχε μπροστά του ένας δικαστής έγκλημα μίσους και να διέλαθε της προσοχής του. Το κίνητρο τους (των κατηγορούμενων) «ήταν χωρίς αμφιβολία ρατσιστικό», λέει το Ανώτατο, και η υβριστική επίθεση εναντίον της γυναίκας «δεν είχε απλώς στο επίκεντρό της τη ρατσιστική προκατάληψη, αλλά ήταν μια αδιάλειπτη καθ’ ολοκληρίαν ρατσιστική επίθεση». Ακόμα και η φρασεολογία του Ανωτάτου, που παραθέτει έτσι τις διαπιστώσεις του, είναι τρομακτική. Αδιάλειπτη καθ’ ολοκληρίαν ρατσιστική επίθεση! Λοιπόν; Πώς «διέλαθε εντελώς της προσοχής του πρωτόδικου δικαστηρίου» κάτι τέτοιο;
«Μόνο με αυστηρές και αποτρεπτικές ποινές μπορεί να δοθεί το μήνυμα στους επίδοξους δράστες ότι τέτοιες συμπεριφορές δεν μπορούν να γίνουν ανεκτές από την κοινωνία, αλλά και μήνυμα ελπίδας και υποστήριξης σε όσους κινδυνεύουν από τέτοιες συμπεριφορές ώστε να αισθάνονται ασφάλεια», κατέληξε στην απόφασή του το Ανώτατο. Συμφωνούμε. Αλλά ξαναρωτάμε: Αυτό το μήνυμα πρέπει να φτάνει στο Ανώτατο Δικαστήριο, και μάλιστα, δυο χρόνια μετά από τα γεγονότα, για να προβάλλεται; Του επαρχιακού δικαστή γιατί διέλαθε της προσοχής του αυτό το μήνυμα;
Δεν είναι η πρώτη φορά, φυσικά, που το Ανώτατο ανατρέπει αποφάσεις πρωτόδικων δικαστηρίων και ευτυχώς που συμβαίνει αυτό, διότι έτσι λειτουργεί το σύστημα δικαιοσύνης και ο πολίτης που αισθάνεται ότι αδικήθηκε έχει την επιλογή της έφεσης στο Ανώτατο. Απλώς δημιουργούνται αμφιβολίες για την ποιότητα της Δικαιοσύνης. Όχι από ένα λάθος δικαστή που διορθώνει το Ανώτατο, αλλά από την αντικειμενική κρίση και αντίληψη ενός δικαστή, που δεν αναγνώρισε και «διέλαθε εντελώς της προσοχής του», ότι ενώπιον του είχε υπόθεση «εγκλήματος μίσους» και αδιάλειπτη καθ’ ολοκληρίαν ρατσιστική επίθεση και όχι απλές παραβιάσεις του Ποινικού Κώδικα.
Ελπίζουμε να προχωρήσει χωρίς άλλα προσκόμματα η περιβόητη Μεταρρύθμιση της Δικαιοσύνης, που προνοεί και καλύτερο έλεγχο στους διορισμούς δικαστών. Για να μη συνεχίσει να επιβεβαιώνεται αυτό που είπε το 2016 (και διώχθηκε) ο πρώην δικαστής του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου και πρώην Βοηθός Γενικού Εισαγγελέα, Λουκής Λουκαΐδης, μιλώντας σε συνέδριο με θέμα «Τα προβλήματα της κυπριακής Δικαιοσύνης»: «Το Δικαστικό Σώμα έχει ελλείψεις. Ελλείψεις γνώσεων, ελλείψεις αμεροληψίας και ελλείψεις αυτογνωσίας. Αυτά τα προβλήματα οφείλονται στο γεγονός ότι οι δικαστές διορίζονται χωρίς αυστηρό έλεγχο των γνώσεων, της πείρας τους και της προσωπικότητάς τους».
Υ.Γ. Πόσο σοφό είναι, ειδικά αυτές τις μέρες που η κατεχόμενη Αμμόχωστος περνά νέα δεινά, να μετονομάζουν τμήμα της λεωφόρου Αμμοχώστου σε λεωφόρο Δημήτρη Χριστόφια; Έγινε προχτές στη Λάρνακα με απόφαση, λέει, του δημάρχου και του δημοτικού συμβουλίου. Μα, τη λεωφόρο Αμμοχώστου;
Υ.Γ. 2. Ελπίζω να μην κάνει το λάθος σήμερα το Υπουργικό Συμβούλιο να υιοθετήσει προτάσεις που θα ενισχύουν τον ήδη σε εξέλιξη εμφύλιο πόλεμο μεταξύ εμβολιασμένων και ανεμβολίαστων. Δεν είναι ούτε με προνόμια, ούτε με εκβιασμούς που θα πεισθεί ο κόσμος να εμβολιαστεί. Είναι με ενημέρωση. Επιτέλους, ας φωνάξουν ένα – δυο ειδικούς να σχεδιάσουν ενημερωτικές εκστρατείες. Με προτεραιότητα τον εμβολιασμό των γιατρών και των νοσηλευτών. Πώς θα πεισθούν οι πολίτες όταν ακούνε πως πολλοί επαγγελματίες υγείας στα νοσηλευτήρια δεν εμβολιάζονται;
