Γνωστές σε όλους μας οι «Θερμοπύλες» του 480πχ,. όπου οι 300 Σπαρτιάτες του Λεωνίδα, διαφύλαξαν και διέσωσαν την τιμή της αρχαίας Ελλάδας από τους Πέρσες εισβολείς και πέρασαν στο πάνθεο της παγκόσμιας ιστορίας, ως η μέγιστη απόδειξη αφοσίωσης και υπέρτατης θυσίας προς την πατρίδα.
Συχνά όλοι και κυρίως οι έχοντες αξιώματα, αναφέρονται, συγκρίνουν, παρομοιάζουν και θέτουν ως παράδειγμα, τον αγώνα που διεξάγει η Κύπρος ενάντια στην τουρκική κατοχή, ως οι «Κυπριακές Θερμοπύλες».
Το κοινό που έχουν και οι δύο «Θερμοπύλες» είναι ότι νικήθηκαν με τον ίδιο τρόπο, με την συνδρομή αρχαίων και σύγχρονων προδοτών. Οι μεν από τον Εφιάλτη, οι δε από την Χούντα των Αθηνών και μερικών ανεγκέφαλων αυτοαποκαλούμενων, δήθεν, «πατριωτών».
Στην μάχη των «Θερμοπύλων», συνέβη το εξής αξιοπρόσεχτο γεγονός. Εκ των 300 Σπαρτιατών, δύο, ο Εύρυτος και Αριστόδημος, λόγω σοβαρής ασθένειας στην όρασή τους, διατάχθηκαν από τον Λεωνίδα να επιστρέψουν στην Σπάρτη. Ο Εύρυτος, εντελώς τυφλός, δεν υπάκουσε και επέστρεψε στην μάχη, όπου και σκοτώθηκε. Ο Αριστόδημος επέστρεψε στην Σπάρτη. Εκεί οι συμπολίτες του, επειδή τον θεώρησαν δειλό, τον χλεύαζαν και του συμπεριφέρονταν σαν να μην υπήρχε. Αυτός, για να αποδείξει ότι δεν είχε εγκαταλείψει τους συντρόφους του, έκανε τα πάντα και σε κάθε μάχη που ακολούθησε ριχνόταν πρώτος στην φωτιά μέχρι που σκοτώθηκε και έτσι μόνο αποκαταστάθηκε η τιμή και το όνομά του.
Αυτές τις αξίες υπηρέτησαν διαχρονικά οι θαρραλέοι άντρες. Οι εμπνευσμένοι ηγέτες όπως ο Λεωνίδας, ο Καραϊσκάκης, ο Αυξεντίου, ο Τάσος Μάρκου, ο Κατσάνης και τόσοι άλλοι, ήξεραν ότι θα έπρεπε να αποτελούν παράδειγμα προς μίμηση, ώστε, με τον χαμό και την θυσία τους, να δίνουν νόημα στις αρχές της ελευθερίας της τιμής και της αξιοπρέπειας που αγωνίζονταν και πρεσβεύανε, να έχουν συνεχιστές και τελικά η πατρίδα τους να δικαιώνεται.
Στις «Θερμοπύλες» της Κύπρου παρουσιάζεται το εξής παράδοξο. Κυβερνώντες «ηγέτες» – εκπρόσωποι του λαού, όχι απλοί «στρατιώτες», δηλώνουν δημόσια και χωρίς να χαμηλώνουν τη ματιά τους, υπερήφανοι για τις «κοτσάνες» που εκτοξεύουν εκ της «σοφίας» τους, ότι επί της ουσίας «είναι μάταιος κάθε αγώνας», «η θητεία είναι χάσιμο χρόνου», «η υπηρεσία στην εφεδρεία δεν έχει κανένα νόημα» κ.λπ.
Το παράδοξο αυτό «κυπριακό» φαινόμενο, μοναδικό στον κόσμο, είναι ότι, ενώ ο Κύπριος είναι ένας αγνός πατριώτης και τίμιος οικογενειάρχης και ενώ βλέπει καθημερινώς να συμβαίνουν απίστευτα για το ήθος και τις αρχές του πράγματα και θαύματα, όπως οι κλοπές του αιώνα, χρηματιστήριο και κούρεμα καταθέσεων, η κατάρρευση του Συνεργατισμού, τα χρυσά διαβατήρια, η διογκούμενη διαφθορά, με κύριους πρωταγωνιστές πρόσωπα της κυβέρνησής του, αγανακτά μεν, αλλά δεν αντιδρά δε.
Αυτή η ύπνωση, έχει ως αποτέλεσμα, όσοι με υπερηφάνεια μας λένε «ανοιχτά» ότι «η θητεία είναι χάσιμο χρόνου», και «η κατάρρευση του Συνεργατισμού» υπέρτατη τιμή τους, όπως πχ., των κ.κ.. Δημητρίου και Γεωργιάδη, εν όψει των εκλογών, να μεταμορφώνονται εκ των «299 Σπαρτιατών» και να ζητούν από τα «κοροΐδα», στρατευμένους, κληρωτούς, εφέδρους, εθνοφύλακες, να τους στηρίξουν για να τους εκπροσωπήσουν στην Βουλή και να μας «σώσουν» με τις απίστευτες «πατριωτικές» θέσεις τους.
Η σύγκριση των δύο «Θερμοπύλων» και των σύγχρονων «Σπαρτιατών» έχω την άποψη ότι περιττεύει. Τόσοι νεκροί, αγνοούμενοι, τραυματίες, πρόσφυγες, θυσιάστηκαν και έχασαν τα πάντα άδικα;
Τι έχουμε σήμερα; Μοντέρνους, μεταλλαγμένους απογόνους των Σπαρτιατών;
Επειδή η επιβίωση της πατρίδας προέχει, οφείλουμε να ξυπνήσουμε χωρίς καθυστέρηση.
Επιτέλους, ένας άξιος Κύπριος «Λεωνίδας» ηγέτης και 56 άξιοι και τίμιοι Κύπριοι «Σπαρτιάτες», πατριώτες βουλευτές, ας αναλάβουν τις προδομένες Κυπριακές «Θερμοπύλες»!
Τελικά οι «Θερμοπύλες» για κάποιους τι είναι, τι νόημα έχουν;
*Αντιστράτηγος ε.α.
