Πριν από κάποιες δεκαετίες, όταν σχεδόν όλες οι προσλήψεις και οι προαγωγές στο δημόσιο γίνονταν από το παράθυρο, με τη μέθοδο της κουμπαροκρατίας και έτσι, από τη μια στιγμή στην άλλη, βρίσκονταν σε καρέκλες εξουσίας άτομα ανάξια για τα καθήκοντα που αναλάμβαναν, διαδραματίστηκαν ωραία και άξια μελέτης, από τον ιστορικό του μέλλοντος, γεγονότα σε αυτό τον τόπο.
Κάποιος για παράδειγμα που του άρεσαν τα πεύκα και βρέθηκε σε θέση που μπορούσε να αποφασίσει για την ανάπτυξη των δασών και γενικότερα του πρασίνου στον τόπο, έδωσε οδηγίες να φυτευτούν πεύκα, ακόμη και στα πεδινά, ενώ είναι γνωστό ότι το συγκεκριμένο δέντρο, ευδοκιμεί κυρίως στα ορεινά.
Πριν από μερικά χρόνια –σχετικά πρόσφατα- και αφού πέρασαν κάποιες δεκαετίες από τότε που φυτεύτηκαν στα πεδινά πεύκα, αυτά άρχισαν να ξηραίνονται το ένα μετά το άλλο. Επιστρατεύτηκαν βυτιοφόρα για να ποτιστούν ολόκληρες εκτάσεις δέντρων (βλέπε περιοχή Κόσιης και Ακαδημίας στη Λευκωσία) προκειμένου να σωθούν οι πράσινοι πνεύμονες που δημιουργήθηκαν, όμως, πολλά από αυτά τα δέντρα, μοιραία πήραν το χρώμα του θανάτου.
Κανείς δεν αναζήτησε και δεν επέρριψε ευθύνες στο άτομο ή στα άτομα που έδωσαν, ενώ υπηρετούσαν στο Τμήμα Δασών, οδηγίες για να φυτευτούν πεύκα σε περιοχές ακατάλληλες.
Την ίδια περίπου περίοδο που λαμβανόταν η λανθασμένη και ατιμώρητη, μέχρι σήμερα, απόφαση για τα πεύκα, κάποιοι άλλοι συνάδελφοί τους –δημόσιοι υπάλληλοι και εκείνοι- λάμβαναν την απόφαση για παραγωγή ηλεκτρικού ρεύματος με την ακριβοπληρωμένη μέθοδο που ισχύει μέχρι και σήμερα με ντίζελ και μαζούτ, ενώ δεν ήταν σε θέση να αναγνωρίσουν –έστω- τα οφέλη που θα είχε η Κύπρος από αξιοποίηση της ηλιακής ενέργειας στον συγκεκριμένο τομέα. Εκείνο το λάθος, το πληρώνουμε μέχρι και σήμερα με τους παραφουσκωμένους λογαριασμούς της ΑΗΚ κάθε δίμηνο, ενώ παραμένουν στο απυρόβλητο όσοι ευθύνονται για τη σχετική απόφαση.
Τότε, όταν ακόμη η Κυπριακή Δημοκρατία ήταν στα σπάργανα, έγιναν απανωτά λάθη, που δυστυχώς μέχρι και σήμερα, η πολιτική ηγεσία δεν είχε την τόλμη να τα αναγνωρίσει και να προσπαθήσει να τα διορθώσει.
Ένα άλλο σχετικό παράδειγμα, πολύ πιο πρόσφατο, είχαμε στο ΡΙΚ όταν λανθασμένα αποφασίστηκε να φιλοξενηθεί, στη Λεμεσό, ο καθόλα απαράδεκτος και κατακριτέος πανευρωπαϊκός διαγωνισμός junior Εurovision και ανατέθηκε σε ιδιώτη η πώληση των εισιτηρίων και οι σχετικές εισπράξεις. Το ένα λάθος μετά το άλλο… Μέχρι και σήμερα, το ΡΙΚ δεν έλαβε τα χρήματα από εκείνα τα εισιτήρια, ο ιδιώτης έχει εξαφανιστεί, ενώ η ηγεσία του ΡΙΚ που ενέκρινε την ανάθεση της συγκεκριμένης εργασίας σε ιδιώτη, ουδέποτε τιμωρήθηκε ή κλήθηκε να καλύψει τα χαμένα έσοδα που προκλήθηκαν από την απόφασή της.
Πρόσφατα πάλι, κρατικός αξιωματούχος που αφυπηρέτησε, εντοπίστηκε να εργάζεται σε μεγάλη ιδιωτική εταιρεία που ήταν υπό τον έλεγχό του, όταν αυτός εργαζόταν στο δημόσιο και βρισκόταν σε πορεία συνταξιοδότησης. Ο νοών νοείτω.
Πληθώρα τέτοιων παραδειγμάτων, δυστυχώς, καταγράφονται σε όλες σχεδόν τις κρατικές υπηρεσίες του χθες και του σήμερα. Όμως, επικρατεί η φιλοσοφική προσέγγιση του «σιώπα να περάσουμε» και έτσι το πρόβλημα δεν λύνεται.
