Σαράντα μέρες κράτησε ο εγκλεισμός αλλά τουλάχιστον έχουμε επιβιώσει. εμείς που γράφουμε, εσείς που (αντέχετε να) διαβάζετε, όσοι κάνουν τις μετρήσεις, όσοι σχολιάζουν την γεωγραφική κατανομή των κρουσμάτων, όσοι αποφασίζουν για μέτρα προστασίας, ως κοινωνία συνολικά τα καταφέραμε, παρά τις τραγικές απώλειες – κάθε άνθρωπος που χάνεται είναι σημαντικός… Σ΄αυτή τη δύσκολη διαδρομή (που ακόμα δεν έφτασε στο τέρμα της), γιατροί και νοσηλευτές, κλινικοί επιστήμονες και προσωπικό εργαστηρίων, επιδημιολογική και επιστημονική ομάδα και άλλοι επιστήμονες είχαν τη δική τους καθοριστική συμβολή. Ο περιορισμός της εξάπλωσης του κορωνοϊού και η μέχρι τώρα αποτελεσματική αντιμετώπισή του δεν ήταν στόχος εύκολος ούτε δεδομένος. Η τραγική εμπειρία άλλων χωρών, πέρα από τον τρόμο που προκαλούν οι διαστάσεις της πανδημίας και οι ανθρώπινες στατιστικές για όσους, απρόβλεπτα πολλούς, χάθηκαν, επιβεβαιώνει τη σημασία των αποτελεσμάτων της μέχρι τώρα πορείας.
Με επίγνωση, από τους περισσότερους, του πλαισίου διαβίωσης (για επιβίωση), μπαίνουμε αύριο στην (πρώτη) επόμενη μέρα. Και κατανόηση θα έχουμε, και υπομονή. Ακόμα κι αν δεν είμαστε, από τη φύση μας, πολύ πειθαρχημένοι, ας παραμείνουμε τουλάχιστον λίγο φοβισμένοι. Στη συγκυρία αυτή, ζήσαμε κάτι πρωτόγνωρο! Δεν μιλήσαμε (παρά μόνο αποσπασματικά) και δεν τσακωθήκαμε (δυνατά) για το Κυπριακό. Παρά το συγκρουσιακό κλίμα στις μέρες του κλεισίματος των πρώτων οδοφραγμάτων από την Κυβέρνηση, δεν έμειναν αντοχές για πολλές συζητήσεις όταν το ψευδοκράτος έκλεισε τα υπόλοιπα. Οι καχύποπτοι για τις προθέσεις της Κυβέρνησης δεν σχολίασαν τη σωστή ανταπόκρισή της στο αίτημα της Τουρκοκυπριακής ηγεσίας για βοήθεια σε φάρμακα ούτε όμως και την προηγηθείσα άρνησή της για αποστολή δειγμάτων από τα κατεχόμενα στο Ινστιτούτο Νευρολογίας και Γενετικής. Αυτό κι αν θα ήταν ένα ανθρώπινο μέτρο οικοδόμησης εμπιστοσύνης… Τελικά, σε όλο αυτό το διάστημα, ο μόνος που μας θύμισε την κατοχή, πέρα από τη σημαία στον Πενταδάκτυλο (να ατενίζουμε πού και πού το βουνό, βοηθά!) ήταν ο ίδιος ο σουλτάνος! Ο αθεόφοβος, με τόσο αρνητικές επιδόσεις (ακόμα και με όσα δηλώνει) σε σχέση με τον κορωνοϊό, έσπευσε για έρευνες μέσα στην ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας ενώ δεν παρέλειψε να προωθεί ταλαιπωρημένους πρόσφυγες και οικονομικούς μετανάστες προς τις ελεύθερες περιοχές και προς σύνορα με την Ελλάδα. Ούτε που σκέφτηκε να τους πει για την κοινωνική αποστασιοποίηση ούτε να τους δώσει μάσκες. Πόσα να προλάβει κι αυτός…
Το νέο προεδρικό διάγγελμα για το τι θα ισχύει από αύριο ήταν σαφές στις αναφορές για σεβασμό, πειθαρχία, αλληλεγγύη κι ας δεν έσκασε ούτε ένα χαμόγελο. Δεν το ξέρει ο Πρόεδρος πως κι αυτό βοηθά; Σίγουρα έγιναν αρκετά για στήριξη των πολιτών. Η όποια κριτική για το τι θα ήταν καλύτερο και πιο σφαιρικά διαμορφωμένο, δεν μειώνει τη σημασία των όσων έγιναν και προωθούνται. Σε εκκρεμότητα παραμένει το θέμα της εξέτασης των αλλοδαπών που διαβιούν (όπως διαβιούν) στοιβαγμένοι σε συχνά ακατάλληλους χώρους, στις παλιές ή άλλες υποβαθμισμένες γειτονιές. Οι τελευταίες ανακοινώσεις δεν τους καλύπτουν αφού αναφέρονται στον στόχο της εξέτασης του 10% των διαβιούντων στους χώρους φιλοξενίας. Όσοι, όμως, είναι εκτός αυτών των χώρων βρίσκονται ίσως σε δυσκολότερη θέση, ζώντας σε απάνθρωπες συνθήκες, συχνά χωρίς ασφάλιση και περίθαλψη και με ανεπαρκείς πόρους.
Επόμενη στάση για… ανεφοδιασμό σε ευελιξία καθορίστηκε η 21 Μαϊου κι ύστερα η 1 Ιουνίου. Η πορεία θα έχει κι άλλες στάσεις και μακάρι να προχωρεί σταθερά μπροστά. Η νέα οικονομική κρίση σίγουρα θα διαρκέσει περισσότερο από όσο η αγωνία μας για τον κορωνοϊό και θα χρειαστεί προσοχή. Ευτυχώς δεν είναι συχνές οι κρίσεις, παρέχουν πάντως ευκαιρίες για ανασύνταξη. Οι εμπειρίες από τις προηγούμενες κρίσεις και τα κίνητρα για μια όπως-όπως ανάπτυξη και εύκολο κέρδος δεν μας κάνουν αισιόδοξους. Τουλάχιστον τώρα θα είμαστε περισσότερο προσεκτικοί και (επιτέλους) διαβασμένοι; Θα είναι η νέα αναπτυξιακή προσπάθεια ισορροπημένη και με στοιχεία βιωσιμότητας, με ενθάρρυνση όλων των τομέων της οικονομίας κι όχι μόνο της οικοδομικής δραστηριότητας που μόνο κοντόφθαλμα συγχέεται με την οικονομική ανάπτυξη; Θα είναι περισσότερο επιλεκτική και κατάλληλα στοχευμένη η τουριστική δραστηριότητα και θα τονωθεί η αγροτική και η βιομηχανική δραστηριότητα; Θα στηριχτεί ο δημόσιος τομέας της υγείας που τόσο είχε αμφισβητηθεί και η επιστημονική και ερευνητική δραστηριότητα; Θα αποτελεί η προστασία του περιβάλλοντος καθοριστική συνιστώσα στην κάθε δραστηριότητα ώστε τελικά η ανάπτυξη να αξιοποιεί το περιβάλλον χωρίς να το υπερκαταναλώνει, να το σπαταλά και τελικά να το καταστρέφει; Θα στηριχτούν οι υποδομές της ποιότητας και η διασφάλιση της αξιοπιστίας του εργαστηριακού ελέγχου, την οποία τώρα όλοι θυμηθήκαμε (και μακάρι να μη την ξεχάσουμε) ως απαραίτητη προϋπόθεση για να ξέρουμε πώς κάνουμε σωστή διάγνωση αλλά και πώς αξιολογούμε την ποιοτική επάρκεια προϊόντων;
Δεν θα είναι στατική η νέα μας κανονικότητα. Η νέα ευκαιρία είχε ήδη βαρύ το τίμημά της. Ας μην πάει χαμένο!
