Μια σχέση ανάμεσα σε ένα ζευγάρι ξεκινά συνήθως με όνειρα χίλια, που λέει και ένα τραγούδι. Και μετά μπορεί να πάρει οποιαδήποτε κατεύθυνση. Από το να σκοτώσει κυριολεκτικά ή μεταφορικά ο ένας τον άλλο μέχρι να γερνούν όμορφα μαζί. 

Και μιας και πιάσαμε τα τραγούδια, ο χωρισμός, λέει ένα άλλο, είναι ένας γκρεμός, που μόνο με θυσίες θα αποφύγεις. Δεν τον αποφεύγουν όλοι, το αντίθετο, μάλιστα. Ο Λέον Τολστόι το έθεσε κάπως διαφορετικά. Όλες οι ευτυχισμένες οικογένειες μοιάζουν μεταξύ τους, ενώ κάθε δυστυχισμένη οικογένεια, είναι δυστυχισμένη με τον δικό της τρόπο. Το κατά πόσο αυτό ισχύει είναι ένα μεγάλο ζήτημα. Το θέμα είναι πώς διαχειρίζεται κάθε οικογένεια, αν χρειαστεί, το τέλος της.

Οικογένεια δεν είναι μόνο το συζυγικό ζεύγος και ό,τι διαμείβεται μεταξύ τους. Είναι και τα παιδιά. Πριν από μερικές μέρες, σε μια απόφαση που χαρακτηρίστηκε σταθμός, το οικογενειακό δικαστήριο Πάφου έκρινε ότι ζευγάρι θα έχει από κοινού την επιμέλεια του ανήλικου παιδιού τους. Η δικαστής, αφού άκουσε όλες τις πλευρές συνομίλησε και με το παιδί. Το οποίο αφοπλιστικά της είπε πως θέλει να είναι και με τους δύο του γονείς. 

Τα διαζύγια δεν είναι εύκολες υποθέσεις και οι παράμετροι που πρέπει να λαμβάνονται υπόψη είναι πολλές. Το καλό των παιδιών πάνω από όλα, τα περιβάλλοντα στα οποία θα ζήσουν, η κατάσταση των ίδιων των γονιών. Δεν είναι όλοι καλοί γονείς. Υπάρχουν άπειρα παραδείγματα μητέρων που έστρεψαν τα παιδιά εναντίον του πατέρα. Πατέρων που έκαναν μήνες να δουν τα παιδιά τους και δεν κατέβαλλαν τις διατροφές ως όφειλαν.

Στην Κύπρο μέχρι τώρα ήταν δεδομένο πως μετά από ένα διαζύγιο, την επιμέλεια των παιδιών την έχει η μητέρα. Αυτό θα αρχίσει να αλλάζει, κάτι που δημιουργεί νέα δεδομένα. Όμως, η συνεπιμέλεια δεν είναι η ιδανική λύση για όλους και δεν σημαίνει πως όσοι χωρίζουν πρέπει να έχουν από κοινού την ευθύνη των παιδιών. 

Κάθε οικογένεια χρήζει διαφορετικής αντιμετώπισης. Αυτό που μετρά, όμως, είναι πως το συμφέρον του παιδιού μπαίνει κάτω από ένα διαφορετικό πρίσμα. Οι δικαστές πρέπει να εκπαιδευτούν, ώστε να διαθέτουν την ικανότητα να προάγουν την καλύτερη δυνατή εφαρμογή της από κοινού γονικής επιμέλειας για κάθε οικογένεια, όταν διαπιστωθεί ότι θα λειτουργήσει ευεργετικά, ασχέτως αν συμφωνούν ή όχι οι γονείς. Ειδικά εκείνοι που το μόνο που τους νοιάζει είναι να βλάψουν το πρώην ταίρι τους και όχι να υπερασπιστούν το συμφέρον του παιδιού τους.