Οι εξελίξεις στο Κυπριακό, καθώς και στα Ενεργειακά τρέχουν καθημερινά, δημιουργώντας μέρα με τη μέρα ένα βαρύ περιβάλλον. Βρισκόμαστε σε κρίσιμες στιγμές. Διαμορφώνονται δεδομένα και πραγματικότητες πολύ αρνητικές τόσο για το Κυπριακό όσο και για την Αποκλειστική Οικονομική μας Ζώνη (ΑΟΖ).
Ποτέ προηγουμένως δεν βρέθηκε το Κυπριακό σε τόσο αρνητικό περιβάλλον. Ποτέ προηγουμένως δεν φτάσαμε να αντιμετωπίζουμε τόσα αδιέξοδα. Ποτέ προηγουμένως δεν υπήρξαμε τόσο μόνοι. 
Σαράντα πέντε χρόνια μετά την Τουρκική εισβολή του 1974, το Κυπριακό βρίσκεται προ των πυλών, το status quo να μετατρέπει σε de facto διχοτόμηση της Κύπρου, ενώ στην ΑΟΖ πλέον τα πράγματα είναι χωρίς επιστροφή. Η Τουρκία διενεργεί γεωτρήσεις, επιδιώκει και δυστυχώς το κατορθώνει να γκριζάρει την περιοχή της ΑΟΖ μας και την ίδια ώρα επιβάλλει διά της πυγμής το δικό της «δίκαιο», δημιουργώντας και επί θαλάσσης αρνητικά δεδομένα. Μαύρα σύννεφα καλύπτουν όλο και περισσότερο τόσο το Κυπριακό όσο και τα ενεργειακά μας. 
Και είναι να διερωτάται κανείς. Πού είναι οι σύμμαχοι, πού είναι οι φίλοι μας που διακήρυσσε η Κυβέρνηση τόσο καιρό; Πού πήγαν οι χειραψίες, οι διμερείς και τριμερείς συμφωνίες; Γιατί κανένας δεν αντιδρά και δεν συγκινείται;
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, κ. Αναστασιάδης, και ο ΔΗΣΥ φέρουν βαρύτατες ευθύνες για την πορεία των εξελίξεων. Οι κίνδυνοι που ελλοχεύουν είναι τεράστιοι. Το βατερλώ κτυπά την πόρτα μας. Ούτε οι δηλώσεις ούτε οι διακηρύξεις ούτε οι τριμερείς αποδίδουν. Όχι γιατί υποτιμούμε τη σημασία τους, αλλά εκ του αποτελέσματος φαίνεται ότι δεν κάνουν τη διαφορά. 
Φαίνεται εκ των πραγμάτων ότι η διαχείριση που γίνεται για τις εξελίξεις, οι διπλωματικοί χειρισμοί που μεσολάβησαν είτε δεν ήταν αρκούντως προληπτικής πολιτικής είτε δεν ανταποκρίνονταν στο ύψος των προβλημάτων. Ούτε προνοητικότητα ούτε διορατικότητα, αλλά ούτε και σχεδιασμοί πρόληψης υπήρξαν. 
Και εύλογα μπορεί να υποθέσει κανείς γιατί φτάσαμε ώς εδώ; Μήπως από έλλειψη όλων των πιο πάνω ή τελικά από πολιτικές επιλογές;
Ποιες ενέργειες έγιναν από το ναυάγιο του Κραν Μοντανά και εντεύθεν; Ποιες διπλωματικές πρωτοβουλίες αναλήφθηκαν; Γιατί ενώ γνωρίζαμε ότι η Τουρκία θα προχωρούσε σε Σχέδιο Β, σε επίθεση κατά της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης, δεν αντιδράσαμε; Όπως το ίδιο γίνεται και με το άνοιγμα των Βαρωσίων. Τι θα γίνει αύριο αν η Τουρκία αποφασίσει να καλέσει τους πρόσφυγες της Αμμοχώστου να επιστρέψουν υπό τουρκοκυπριακή διοίκηση; Και τι θα γίνει ακόμα αν καλέσει και όλους τους Μαρωνίτες να επιστρέψουν στα χωριά τους; 
Τα ερωτήματα είναι βασανιστικά. Εκούσια ή ακούσια η Κύπρος κινδυνεύει να διχοτομηθεί και στην ξηρά και στη θάλασσα. 
Δυστυχώς, η εικόνα που εκπέμπει η Κυβέρνηση του Ν. Αναστασιάδη και του ΔΗΣΥ είναι ότι είμαστε ουραγοί των εξελίξεων. Επιμηθείς και όχι προμηθείς. Η Κύπρος μας απώλεσε συγκριτικά πλεονεκτήματα που διέθετε στη Διεθνή Κοινότητα, στην Ευρώπη και στα Ηνωμένα Έθνη. 
Χρέος και καθήκον μας τις δύσκολες αυτές στιγμές είναι να εργαστούμε για να αποτρέψουμε νέες δυσάρεστες εξελίξεις. Η κρισιμότητα των εξελίξεων απαιτεί συλλογική προσπάθεια, ευθύνη και πατριωτικό ρεαλισμό. 
Το ΑΚΕΛ διαβεβαιώνει τον κυπριακό λαό ότι θα συνεχίσει τους αγώνες του για μια ειρηνική και επανενωμένη Κύπρο, μια πατρίδα ελεύθερη χωρίς στρατούς και κηδεμονεύσεις. Μια κοινή πατρίδα για όλα τα παιδιά της. Το χρέος μας δεν μας αφήνει να παραδοθούμε, ούτε να γονατίσουμε μπροστά στον εφιάλτη της διχοτόμησης, που όλο και περισσότερο φαίνεται να είναι μπροστά μας. 
 
*Βουλευτής , Επαρχιακός Γραμματέας ΑΚΕΛ Λεμεσού.