Τρία χρόνια πέρασαν που βγήκαμε από το μνημόνιο και άρχισαν πάλι να έρχονται τα πάνω – κάτω, είτε στον δημοσιονομικό τομέα είτε στον χρηματοπιστωτικό. Επανέρχονται οι δημόσιοι υπάλληλοι διεκδικώντας αυτή τη φορά όχι μόνο τους μισθούς που απολάμβαναν προ της κρίσης, αλλά και την επαναφορά του σχεδίου σύνταξης, βάσει του οποίου εισφορές βάζει μόνο το κράτος. Το αίτημα των δημοσίων υπαλλήλων γίνεται ενώ εκκρεμεί δικαστική απόφαση για πλήρη και άμεση αποκατάσταση των μισθών τους και ενώ βρίσκεται σε εξέλιξη η απόφαση της Κυβέρνησης να αποκαταστήσει τους μισθούς σταδιακά μέχρι το 2023. Σημειώνεται ότι το κόστος για τους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων για το 2019 αυξήθηκε γύρω στο 5% λόγω της συμφωνίας-πλαίσιο που προβλέπει σταδιακή αποκατάσταση των μισθών μέχρι το 2023 και επαναφορά της ΑΤΑ με βάση συμφωνημένη φόρμουλα μεταξύ Κυβέρνησης και συντεχνιών. 
Από την άλλη, η Νομοθετική Εξουσία αποφάσισε να προχωρήσει σε αλλαγές στο νομοσχέδιο για τις εκποιήσεις, αγνοώντας το προηγούμενο κακό παρελθόν. Ειδικά για μια νομοθεσία που καθυστέρησε να ψηφίσει η Βουλή και έγινε το 2015. Και τότε πάλι δεν έπεισε τους πιστωτές και επανήλθε αργότερα για αλλαγές. Και τώρα επανήλθε παίζοντας με τη σταθερότητα και την αξιοπιστία. Ο κακοπληρωτής είτε εκ συνειδήσεως είτε από ανάγκη έχει ως σανίδα σωτηρίας το σχέδιο Εστία. Το θέμα είναι ότι ξεχνάμε πολύ γρήγορα, είτε πρόκειται για τους βουλευτές που νομοθετούν είτε πρόκειται για τα οργανωμένα σύνολα που διεκδικούν. Σίγουρα η οικονομία και το τραπεζικό σύστημα θέλουν σταθερότητα. Οι διαχρονικές υποδείξεις και επισημάνσεις των Βρυξελλών και διεθνών οίκων αξιολόγησης είναι η ανάγκη συγκράτησης και μείωσης του εργατικού κόστους στον δημόσιο και ευρύτερο δημόσιο τομέα. Όπως και η μείωση των μη εξυπηρετούμενων δανείων και η ανάγκη για εκποιήσεις χωρίς να υπάρχουν αγκυλώσεις. Τελικά σαν να μην πέρασε μια μέρα και σαν να μην έγινε ποτέ τίποτα στην Κύπρο. Όλα επανήλθαν στους παλιούς γνώριμους ρυθμούς και κανείς να μη νοιάζεται για το συνολικό ενδιαφέρον. Ναι στις διεκδικήσεις, αλλά να ωφελούνται όλοι και όχι μεμονωμένα σύνολα.