Καλά, είπαμε κι εμείς τη γνώμη μας, πως ο Νίκος Χριστοδουλίδης οφείλει να απαντήσει σε όσα του καταλογίζουν, διότι τη σιωπή του ο καθένας δικαιούται να την ερμηνεύει όπως θέλει. Ως αδυναμία, ως ενοχή, ως αλαζονεία… Αλλά, ο νομπελίστας μας, Χριστόφορος Πισσαρίδης, το ξεχείλωσε εντελώς. Θα έπρεπε, λέει, να φύγει από την πολιτική. Διότι, «αποκαλύπτεται το ένα σκάνδαλο μετά το άλλο» για τον Χριστοδουλίδη. Το ένα σκάνδαλο μετά το άλλο! Συγκλονιστικό.

Περιμένουμε τη σοφία των επιστημόνων μας να βοηθήσουν την κοινωνία μας να πάει μπροστά και εισπράττουμε μία από τα ίδια. Για να καταλάβουμε στη συνέχεια, από τη συνέντευξη του, ότι ούτε αυτός λέει την άποψή του με την ανωτερότητα ενός Νόμπελ, αλλά ως υποστηρικτής άλλου υποψήφιου, του Κωνσταντίνου Χριστοφίδη, που έχει συμβάλει και στη σύνταξη του προγράμματός του. Οπότε μειώνει από μόνος του την αξία της παρέμβασής του.

«Αν αυτό γινόταν στη Βρετανία, την Αμερική ή σε μια δημοκρατική χώρα της Ευρώπης, θα είχε φύγει από την πολιτική και τον πολιτικό κόσμο» (ο Νίκος Χριστοδουλίδης), λέει ο κ. Πισσαρίδης. Αλλά, τόσα και τόσα διαπιστωμένα σκάνδαλα ζήσαμε τα τελευταία και τα παλιότερα χρόνια και δεν είδαμε τέτοιας εμβέλειας επιστήμονες (ή, είδαμε ελάχιστους, και πάντως όχι τον Νομπελίστα μας) να ρίχνουν το βάρος τους ενάντια στη διαφθορά και την πολιτική διαπλοκή. Δεν κάλεσαν κανέναν πολιτικό να φύγει από την πολιτική. Να σηκώσουν την κοινωνία και την Πολιτεία από τον πάτο. Το ενοχλητικό τώρα είναι ότι θυμήθηκαν διάφοροι το βάρος του ονόματος τους, μόνο για να εμπλακούν στον προεκλογικό, όπως οι επαγγελματίες κομματάρχες. Ίδια λογική, ίδιο αποτέλεσμα. Να φανατίσουν, να ρίξουν σκιές και τελικά να μείνουμε στον πάτο, στο βούρκο.

Μήπως πρέπει τώρα να αρχίσουμε να πιστεύουμε ότι ο Χριστοδουλίδης ήταν μπλεγμένος και με το σκάνδαλο των διαβατηρίων επειδή κάποια στιγμή ο CIPA (ο Κυπριακός Οργανισμός Προσέλκυσης Επενδύσεων) τέθηκε υπό το υπουργείο Εξωτερικών, όπως λένε συνεχώς το ΔΗΣΥ και το ΑΚΕΛ; Ενώ ξέρουμε ότι αυτό έγινε διότι η δράση του ήταν η προσέλκυση επενδύσεων από το εξωτερικό και χρειαζόταν το αρμόδιο υπουργείο; Κι ενώ ξέρουμε ότι ο Χριστοδουλίδης, έχοντας στο μυαλό την υποψηφιότητα, προστάτευε τον εαυτό του και γι΄ αυτό το όνομά του δεν βρίσκεται πουθενά σε τόσα και τόσα σκάνδαλα.

Μήπως πρέπει να αρχίσουμε να πιστεύουμε ότι πράγματι ο Αβέρωφ Νεοφύτου ήταν «κάτω από όποια πέτρα σηκώσεις», υπονοώντας σκάνδαλα, ενώ ξέρουμε ότι το όνομα το έβγαλε επειδή ήταν πάντα από τους λίγους πολιτικούς που είχε το θάρρος να αναμιχθεί σε όλα τα προβλήματα και να λέει τη γνώμη του με προσωπικό κόστος; Και πάντα καταθέτοντας προτάσεις, αρεστές ή μη. Όχι μόνο επί διακυβέρνησης Αναστασιάδη, αλλά και προηγουμένως με την οικονομική κρίση επί Χριστόφια, που δεχόταν επιθέσεις έξω από τη Βουλή. Έχει άδικο να απαντά σε αυτό το αφήγημα λέγοντας ότι δεν έμαθε να κρύβεται; Τόσα χρόνια βρέθηκε σε κάποιο σκάνδαλο ανακατεμένος ή μόνο οι πέτρες του λαϊκισμού μας ενδιαφέρουν;

Μήπως πρέπει να αρχίσουμε να πιστεύουμε ότι ο Ανδρέας Μαυρογιάννης δεν κάνει για Πρόεδρος γιατί δεν είναι τόσο επιθετικός όσο τον θέλουν οι κομματικοί για να μοιάζει με τους ίδιους; Όπως έλεγε τις προάλλες ο Άντρος Κυπριανού, ότι ο κ. Μαυρογιάννης πρέπει να αντιληφθεί ότι στην προεκλογική περίοδο θα πρέπει να ανεβάσει τους τόνους. Μα, ο κ. Μαυρογιάννης εκφράζει μια άλλης μορφής πολιτική, και τον επέλεξαν γνωρίζοντας ποιος είναι, τώρα πρέπει να γίνει συγκρουσιακός και φωνακλάς για να αποδείξει ότι τους κάνει; Ποιος τους είπε ότι αυτό θέλουν οι πολίτες;

Λοιπόν, έχουμε μέχρι τώρα τρεις βασικούς υποψήφιους, δεν γίνεται να κρίνονται από όσα λέγονται ή και διαστρεβλώνονται ή και διογκώνονται στην προεκλογική κραιπάλη. Και δεν νομίζω ότι αυτό κάνουν οι πολίτες, αντίθετα, η πλειονότητα απεχθάνεται τις κομματικές μεθόδους της προεκλογικής. Οι υποψήφιοι κρίνονται από το σύνολο της παρουσίας τους στο δημόσιο βίο. Ζούμε σε μικρό τόπο και γνωρίζουμε ο ένας τον άλλο. Οι αντίπαλοι όλων μπορούν να βρουν λάσπη για όλους, δεν είναι κανείς άγιος. Αλλά, δεν είναι άγιο που χρειαζόμαστε, είναι αυτόν που έχει την ικανότητα, την αξιοπιστία, την κρίση, τα προσόντα αν θέλετε, να μας κυβερνήσει.