Όσοι πιστεύουν ότι η Τουρκία ενδεχομένως να αποδεχτεί κάποιες δικές μας απαιτήσεις για μια βιώσιμη και λειτουργική λύση του κυπριακού προβλήματος, έχω την άποψη ότι πλανώνται πλάνην οικτράν.
Αυτό το οποίο συνάγεται αβίαστα από τη στάση που τηρεί εδώ και 45 χρόνια από τη βάρβαρη εισβολή και κατοχή του 1974 είναι: Βραχυπρόθεσμα η παγίωση των τετελεσμένων και η ισχυροποίηση σε όλα τα επίπεδα του ψευδοκράτους, μεσοπρόθεσμα η πλήρης προσάρτηση και τουρκοποίηση των κατεχόμενων εδαφών μας και μακροπρόθεσμα με λύση ή χωρίς λύση η διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και ο έλεγχος πολιτικά και στρατιωτικά ολόκληρης της Κύπρου.  
Οι στόχοι αυτοί της Τουρκίας είναι αναλλοίωτοι πέρα των 60 χρόνων και σταθεροί, ανεξαρτήτως ποιοι κυβερνούν, Ισλαμιστές, Κεμαλιστές, Στρατιωτικοί.
Όσον αφορά τις βασικές πτυχές του Κυπριακού, εγγυήσεις, κατοχικά στρατεύματα, επεμβατικά δικαιώματα, περιουσιακό, η Τουρκία δεν υπάρχει περίπτωση να κάνει ουσιαστικά βήματα υποχώρησης από τις πάγιες αδιάλλακτες θέσεις της, όπως δεν πρόκειται να υπαναχωρήσει από τη διεκδίκηση του 50% των οικοπέδων των υδρογονανθράκων που ανήκουν στην Αποκλειστική Οικονομική μας Ζώνη (ΑΟΖ).
Ο νεοσουλτάνος Ερντογάν μεθυσμένος από την αίγλη του ανώτατου αξιώματος, ως πρωθυπουργός και τώρα ως πρόεδρος, συγκεντρώνοντας στα χέρια του τεράστιες εξουσίες, ενεργεί και συμπεριφέρεται σαν δικτάτορας με επεκτατικές βλέψεις σε βάρος των γειτονικών του χωρών, Κύπρου, Ελλάδας, Συρίας, αλλά και διαφόρων λαών εντός και εκτός της Τουρκίας, όπως οι Κούρδοι αλλά και των ίδιων των συμπατριωτών του με φυλακίσεις, δολοφονίες, διώξεις και άλλες μορφές βίας.
Δυστυχώς, γι’ αυτές τις ενέργειες και τη συμπεριφορά του τεράστια ευθύνη έχουν τόσο οι ΗΠΑ όσο και η Ρωσία και προσωπικά οι δύο πρόεδροι, ο αλλοπρόσαλλος Τραμπ αλλά και ο αδίστακτος – πονηρός Πούτιν, οι οποίοι για τα δικά τους συμφέροντα όχι μόνο τον ανέχονται αλλά και τον στηρίζουν πολιτικά, οικονομικά, στρατιωτικά.
Βεβαίως, και η στάση της Ευρώπης είναι πολύ χλιαρή απέναντί του ένεκα των οικονομικών συμφερόντων που τους συνδέουν.
Κάτω απ’ αυτές τις δύσκολες, πολύπλοκες, ιδιάζουσες, επικίνδυνες συνθήκες, Κύπρος και Ελλάδα καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε την τουρκική επεκτατικότητα, πράγμα καθόλου εύκολο. Το γεωπολιτικό, γεωοικονομικό και γεωστρατηγικό ανάστημα της Τουρκίας της προσδίδουν μια σημαντικότατη ισχύ και αξία, που την καθιστούν απαραίτητη σύμμαχο και συνεργάτη τόσο για τη Δύση όσο και για την Ανατολή.
Για να αντιμετωπίσουμε τους κινδύνους απαιτείται η χάραξη κοινής στρατηγικής Ελλάδας – Κύπρου σ’ όλα τα επίπεδα (πολιτικό, διπλωματικό, στρατιωτικό), εσωτερική ενότητα όλων των πολιτικών δυνάμεων, αξιοποίηση των απανταχού Ελλήνων, εμβάθυνση των συμμαχιών με Ισραήλ, Αίγυπτο, Ιταλία, Γαλλία για το φυσικό αέριο και την ασφάλεια της περιοχής. Απαιτείται η εξωτερική μας πολιτική να είναι δυναμική, ευέλικτη και αποτελεσματική, τόσο προς τα κράτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά και προς τις δύο υπερδυνάμεις ΗΠΑ, Ρωσία που τόσο έχουμε ανάγκη, χωρίς να παραγνωρίζουμε την αξία της Κίνας.
Υπεράνω όλων πρέπει να τεθεί το εθνικό συμφέρον και η σωτηρία της πατρίδας και όχι οι προσωπικές φιλοδοξίες και τα κομματικά συμφέροντα.
 
*Ο Αλέξης Χαραλάμπους είναι Υποστράτηγος ε.α.