Ο πρόεδρος των ΗΠΑ, συνοδευόμενος από τον επικεφαλής πλέον της προσωπικής φρουράς του Μάικ Μπάνινγκ, μεταβαίνει στο Λονδίνο για την κηδεία του Βρετανού πρωθυπουργού, κατά τη διάρκεια της οποίας εξαπολύεται μια άνευ προηγουμένου τρομοκρατική επίθεση. Αν ψάχνεις λογική στο sequel του “Olympus Has Fallen” είναι σαν να περιμένεις επίπεδο “Downton Abbey” από κυπριακή παραγωγή: κάποια πράγματα τα δέχεσαι απλά όπως είναι. Παραμερίζεις λοιπόν το ότι ο πρόεδρος των ΗΠΑ (Άαρον Έκχαρτ) και ο πιστός του σωματοφύλακας (Τζέραρντ Μπάτλερ) βρίσκονται ΞΑΝΑ στο επίκεντρο ενός επικών διαστάσεων τρομοκρατικού χτυπήματος μετά τον ορυμαγδό του Λευκού Οίκου και κάθεσαι να απολαύσεις τα διαδραματιζόμενα ακριβώς γι’ αυτό που είναι: καθαρόαιμη αδρεναλίνη και τεστοστερόνη χωρίς ίχνος φαιάς ουσίας. Οι ηγέτες των ισχυρότερων χωρών του κόσμου συγκεντρώνονται στο Λονδίνο για την κηδεία του Βρετανού πρωθυπουργού και -surprise, surprise- πέφτουν κατευθείαν στην παγίδα των τρομοκρατών που καταφέρνουν να καθαρίσουν τους περισσότερους ανατινάζοντας ταυτόχρονα τα περισσότερα landmarks της βρετανικής πρωτεύουσας. Ο πλανητάρχης εννοείται πως τη γλιτώνει γιατί έχει τον Μπάτλερ στο πλευρό του ο οποίος από τη μία προσπαθεί να κρατήσει τον Πρόεδρο ζωντανό τρέχοντας μαζί του σε ένα τελείως ερειπωμένο Λονδίνο κι από την άλλη, έχοντας πια σιχαθεί όπου πάει να τινάζεται κοσμάκης στον αέρα, στέλνει όσους περισσότερους τζιχαντιστές μπορεί να συναντήσουν τον Αλλάχ και τις 72 παρθένες. Ναι, είναι γελοίο, πομπώδες, ρατσιστικό, υπερβίαιο, στρατόκαυλο και τραμπικό, όμως θέλετε τη σκληρή αλήθεια; Απόλαυσα κάθε ένα από τα 99 εξωφρενικά λεπτά αυτού του λοβοτομημένου “Die Hard”. Μ.Ν.

ΔΡΑΣΗΣ (Βρετανία – ΗΠΑ – Βουλγαρία, 2016)
Σκηνοθεσία: Μπάμπακ Νατζάφι 
Παίζουν: Τζέραρντ Μπάτλερ, Μόργκαν Φρίμαν, Άαρον Έκχαρτ, Ράντα Μίτσελ.
Διάρκεια: 99’

5.50 μ.μ. NOVACINEMA 1