Στην πέμπτη ατομική του έκθεση, Carry me home, o εικαστικός PASHIAS προτείνει για πρώτη φορά στο Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Διάτοπος ένα σύνολο γλυπτών, βίντεο και φωτογραφικών έργων.

– Πού είσαι τώρα; Στο αγαπημένο μου καφέ, πίνοντας κρύο καφέ αν και κρυώνω.

– ΟΚ. Είσαι έτοιμος με τη νέα σου δουλειά; Σχεδόν έτοιμος. Έχω συλλέξει όλα τα υλικά για την νέα σειρά γλυπτών που θα παρουσιάσω και έχω ήδη βιντεοσκοπήσει ένα έργο για προβολή. Πνευματικά έτοιμος εδώ και καιρό.

– Τα γλυπτά απεικονίζουν εσένα σωστά; Ναι! Τα έργα απαρτίζονται από ρέπλικες του εαυτού μου, οι οποίες κατασκευάστηκαν μέσω τρισδιάστατης σάρωσης και εκτύπωσης.

– Πώς είναι να κάνεις τον εαυτό σου άγαλμα; Τα αγάλματα κατασκευάζονται σε μικρή κλίμακα, δηλαδή 1:10. Άρα δεν αποτελούν ηρωική απεικόνιση του εαυτού μου, αλλά ένα στρατό. Ένα σύνολο. Έχω συνηθίσει να βλέπω την «αναπαραγωγή» του εαυτού μου λόγω της δουλειάς μου.

– Αυτό δεν μπορεί να εκληφθεί ως ναρκισσισμός; Σίγουρα! Η τέχνη, ιδιαίτερα η τέχνη του performance, απαιτεί το ναρκισσισμό ως συστατικό δημιουργίας. Ξεκίνα από την αυτοπεποίθηση που σου επιτρέπει την δημόσια έκθεση. Αλλά πρέπει να καταλήξεις κάπου όπου ο εγωκεντρισμός εκμηδενίζεται – λειτουργείς πλέον για τον «άλλο».

– Θυμάμαι την προηγούμενη φορά που τα είχαμε πει, μου είπες πως υπάρχει μια «λεπτή γραμμή στο πώς να ισορροπήσεις χρησιμοποιώντας τον εαυτό σου ως βασικό υλικό, ως πρωταγωνιστή χωρίς να πρωταγωνιστείς αλλά διαμορφώνοντας ένα έργο». Υπάρχουν στιγμές που ένιωσες ότι αυτή η γραμμή ξεπεράστηκε; Ναι! Αυτό συμβαίνει όταν δοκίμασα να επαναλάβω τα έργα μου. Δηλαδή όταν προσπάθησα να φτιάξω το ίδιο γλυπτό ή να δείξω το ίδιο ζωντανό έργο δυο φορές. Εκεί, στην δίκη μου πρακτική, νιώθω ότι χάνω την ειλικρίνεια και τον αυθορμητισμό μου.

– Το να βρίσκεσαι μαζί με τον θεατή την ώρα της θέασης πώς διαμορφώνει το τι κάνεις; Ο θεατής αποτελεί συνδημιουργό του έργου. Και εδώ είναι το στοίχημα της ατομικής έκθεσης “Carry me home”. Να νιώσει ο θεατής ότι βρίσκεται μαζί μου και με τον θεατή δίπλα του, ακόμη και όταν απουσιάζει η ζωντανή δράση.

– Διαβάζω στο δελτίο τύπου πως “Ξεκινώντας από την Ελληνική μυθολογία και προχωρώντας στην πρακτική της αρχιτεκτονικής, ο εικαστικός διερευνά το σώμα ως δομικό υλικό ενός κτιρίου και ως παροχέα στήριξης μίας κατασκευής”. Θυμάσαι όταν είδες για πρώτη φορά τις Καρυάτιδες;
Ναι! Στο Ερέχθειο. Και αργότερα είχα μία επιπλοκή με την απούσα στο Βρετανικό Μουσείο.

– Επιπλοκή; Το 2008 όταν ήμουν ακόμη φοιτητής στο Λονδίνο προσπάθησα να την βιντεοσκόπησω και με έδιωξαν με θυμό από το Μουσείο. Ευτυχώς το 2015 τύχαμε καλύτερης μεταχειρίσεις στο Μουσείο Ακρόπολης όπου μου επέτρεψαν να εργαστώ με τους μαθητές μου δίπλα και μαζί με τα αγάλματα.

– Ήταν διαφορετική η θέαση; Εννοώ τότε στο Ερέχθειο και αργότερα όντας πια εικαστικός; Όχι, το συναίσθημα δέους και θαυμασμού ήταν και είναι το ίδιο. Η ιδέα και η προσαρμογή του ανθρώπινου σώματος ως δομικό στοιχείο, μου δημιουργεί εικόνες, σκέψεις και αισθήματα τα οποία εκλαμβάνω ακόμη σαν παιδί.

– Ποια βιώματα των παιδικών σου χρόνων πιστεύεις ότι καθόρισαν τη μετέπειτα πορεία σου; Η επιμονή των γονιών μου να με παίρνουν σε αρχαίες τραγωδίες του ΘΟΚ στη Σχολή Τυφλών τα καλοκαίρια. H δασκάλα μου Ρέα Αφαντίτου να με ξεναγεί σε εκθέσεις στο NiMAC – θυμάμαι θραύσματα της δουλειάς του Κουρούσιη και του Θέοδουλου.

– Ποια χώρα/πόλη παρουσιάζει περισσότερο καλλιτεχνικό ενδιαφέρον; Αγαπημένος τόπος αποτελεί ακόμη η Βραζιλία. Οι άνθρωποι εκεί είναι έτοιμοι στη καθημερινότητα τους να εκλάβουν ερεθίσματα και εικόνες, ανοιχτοί για να βιώσουν κάτι που ίσως να μοιάζει «διαφορετικό». Επομένως, μεταφέρουν αυτή την «ευκολία» και στη διαδικασία δημιουργίας ή θέασης.

Top of Form Bottom of Form
Διάρκεια έκθεσης: 7 – 21 Δεκεμβρίου/ Τρίτη – Παρασκευή 17:00 – 19:30, Σάββατο 11:00 – 13:00
Επιμέλεια: Δάφνη Νικήτα, Δημήτρης Βενιζέλος, Μελίνα Φιλίππου
Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Διάτοπος, Οδός Κρήτης 11 ΔΖ, Λευκωσία – 1061
Εmail: [email protected][email protected] / Ιστοσελίδα: www.diatopos.com – www.pashias.art / Τηλ.: 22766117.