ΙΔΟΥ, λοιπόν που –λόγω αποθράσυνσης, βλακείας, πρακτορισμού, μισαλλοδοξίας;– μας… (απ)αξίωσαν –ξανά– οι Ουρανοί να δούμε τους –δήθεν– διώκτες της… ρητορικής μίσους να επιδεικνύουν την πρακτική εκδήλωση μίσους, επιβεβαιώνοντας ό,τι –από δεκαεφταετίας– εμπειρικά και διαισθητικά ψυχανεμιζόταν το μονόστηλο, για τους χρήστες του οδοφράγματος.
Από χρόνια είχε τη δική του εξήγηση μπροστά σε ανεξήγητες συμπεριφορές. Στην πλειονότητά τους οφείλονταν σε οικονομικές ή… διακωλικές εξαρτήσεις και αλληλοστηρίξεις. Ωστόσο, ο χαρακτηρισμός χρήστες για τους διερχομένους το κατοχικό οδόφραγμα παρέπεμπε στη γνωστή εξάρτηση και στους γνωστούς χρήστες που αντιδρούν βίαια και εκτός ελέγχου όταν στερηθούν τη δόση τους, όπως συνέβη την περασμένη εβδομάδα.
(Υπενθύμιση εν παρενθέσει, αλλά ουδόλως για παρενθετικό θέμα. Είχε σηκώσει την μπάρα του οδοφράγματος ο Ντενκτάς, εξηγώντας πως –με τις «συνοριακές» διευθετήσεις– οι διερχόμενοι θα… αποδέχονται ότι εισέρχονται σε άλλο «κράτος», όταν αμήχανη η –τότε– ηγεσία μας δήλωνε: «επαφίεται εις την συνείδησιν εκάστου», «και εις την… ασυνειδησίαν μερικών» βεβαίως –εξ ού και πρωταγωνιστές στη «δικοινοτική συνεργασία» υπήρξαν οι γουρσουζόκωλοι καμπαρεκαζινόβιοι– και, κύλησε ο καιρός, πολλαπλασιάστηκαν οι χρήστες, πολλές «κυρίες» διερχόμενες και… ευσυγκίνητες από τους παλλόμενους εποίκους, αλλά… ενοχλημένες από την παρουσία των μαυροφορεμένων συγγενών των αγνοουμένων μας τές προκαλούσαν –«άντε να βρεις γυναίκες στα μέτρα τους»-–δεν μπορούσαν να στερηθούν τη… δόση της διέλευσής τους ούτε μια μέρα, και…)
 
Εκτός παρενθέσεως –και εκτός πάσης λογικής– οι απερίγραπτες σκηνές της περασμένης εβδομάδας: Στοιχειώδη μέτρα του Κράτους –ένεκα Κορωνοϊού– εξαγρίωσαν τους χρήστες, οι οποίοι σπρώχνοντας και κανιβαλίζοντας αναφωνούσαν:
— Θέλουμε τη… δόση  μας! ΤΩΡΑ, NOW!