Florence Foster Jenkins

Αν και εντελώς κακόφωνη, η κοσμική Φλόρενς Φόστερ Τζένκινς πιστεύει πως είναι μια εξαιρετική σοπράνο. Δωροδοκώντας τους πάντες, ο σύζυγος και ατζέντης της Σεντ Κλερ Μπέιφιλντ καταφέρνει να της συντηρεί αυτή την ψευδαίσθηση, μέχρι που εκείνη αποφασίζει να δώσει συναυλία στο Κάρνεγκι Χολ.
Αφήστε το (πάλι) στη θεά Μέριλ Στριπ να είναι τόσο καλή στον ρόλο κάποιας τόσο κακής – όσο ήταν η κοσμικιά νεοϋορκέζα των 40s Φλόρενς Φόστερ Τζένκινς που ήθελε ντε και καλά να γίνει σοπράνο παρά το γεγονός ότι ακουγόταν σαν γάτα που την πάτησε τροχοφόρο! Κι όμως η τύπισσα είχε λεφτά, πείσμα και μπόλικη τρέλα ώστε να πετύχει sold out εμφανίσεις με αποκορύφωμα εκείνη στο Κάρνεγκι Χολ, ίσως η πιο ατάλαντη καλλιτέχνιδα που τραγούδησε ποτέ στο εμβληματικό αυτό θέατρο. Η Τζένκινς είχε επίσης έναν στοργικό σύζυγο που την απατούσε μεν αλλά κατάφερνε να κρατά τη φούσκα μέσα στην οποία ζούσε η γυναίκα του άθικτη, πότε απομακρύνοντας τυχόν ταραξίες που θα την κορόιδευαν και πότε λαδώνοντας τους κριτικούς για να γράφουν διθυράμβους. Η ιστορία θέτει αρκετά ζητήματα: πόσο αναγκαία είναι η ουσία όταν κοινό και καλλιτέχνης το διασκεδάζουν; Είναι ηθικό να τροφοδοτείς την ψευδαίσθηση κάποιου ακόμα κι όταν το κάνεις από αγάπη; Ο Φρίαρς δεν ενδιαφέρεται και τόσο για τα κηρύγματα και παρά τις αρκετές δραματικές σκηνές, διατηρεί τον ανάλαφρο τόνο, φτιάχνοντας μια κομεντί εποχής ακριβώς όπως η ηρωίδα του: χαρούμενη, χαζούλικη, ανέμελη, τσαχπίνικη και έξω καρδιά. Με τη διαφορά βέβαια πως η δική του πρωταγωνίστρια είναι πολύ πολύ πιο ταλαντούχα. Έξοχος ο Χιου Γκραντ στον καλύτερό του ρόλο εδώ και χρόνια, πραγματική αποκάλυψη ο Σάιμον Χέλμπεργκ (ο Χάουαρντ του “The Big Bang Theory”) ως ο νεαρός πιανίστας που είχε την ατυχία να συνοδεύει την Τζένκινς στα κακαρίσματά της. Μ.Ν.