Το ΔΗΚΟ, που δυσκολεύεται να ξεχωρίσει μια συναυλία από μια θεατρική παράσταση αρχαίου ελληνικού δράματος, θυμήθηκε να βγάλει το καριοφίλι της περιρρέουσας και να επιδοθεί στο αγαπημένο του σπορ: τη δολοφονία χαρακτήρων. Πλησιάζουν και εκλογές, βλέπετε, και ποτέ δεν «βλάπτει» μία ακόμη αποτυχημένη απόπειρα κεφαλαιοποίησης των παθών του 2004.

Στον εκλεκτό του Προέδρου για το Υφυπουργείο Πολιτισμού, Γιάννη Τουμαζή, καταλογίζει ότι «δεν σέβεται τον πολιτισμό μας» επειδή πρωτοστάτησε στην παρουσίαση της Αντιγόνης του ΘΟΚ και του Εθνικού Θεάτρου στην κατεχόμενη Αρχαία Σαλαμίνα.

Το κόμμα δείχνει έτσι, για μια φορά ακόμη, ότι τα πολιτικά του κριτήρια παραμένουν απλοϊκά- αν όχι τυχοδιωκτικά: δεν μας ενδιαφέρει αν είσαι λαμόγιο, διεφθαρμένος, βολεμένος, ανίκανος ή παιδί του κομματικού σωλήνα, αρκεί να μην ανήκεις σε διαφορετική σχολή σκέψης σχετικά με τη διαχείριση της εθνικής πληγής. Διότι τότε… αδιαμφισβήτητα δεν είσαι παρά ένας «μειοδότης με εξαγορασμένη συνείδηση» και δεν έχεις θέση στο αλισβερίσι της εξουσίας.

Γ. Σαβ.