«Είναι προφανές ότι στην Κύπρο χάσαμε το μέτρο». Τάδε έφη Οδυσσέας Μιχαηλίδης για τον υπερβάλλοντα ζήλο που επιδείχθηκε ως προς την κατάθεση κανονισμών που ν’ αποκαθιστούν το «περί δικαίου αίσθημα» για τη χρήση λιμουζινών από κρατικούς αξιωματούχους. Αρκετά τις στερήθηκαν με όλα εκείνα τα κουφά που προβλέπονται.
Εδώ που τα λέμε ήταν μεγάλη η θυσία αυτών των ανθρώπων που άντεξαν τόσο καιρό, στερούμενοι όλων αυτών των προνομίων που άπτονται της απρόσκοπτης και άνετης διακίνησης τους διά πάσαν νόσο… Και για υπηρεσιακούς αλλά και για πολλούς άλλους λόγους που βγάζουν μάτια… Ποιός είπε ότι εξελίχθηκε οργιώδες παρασκήνιο ως προς τον εμπλουτισμό και την τελική διαμόρφωση της λίστας των δικαιούχων; Κατά τρόπο που να μην υπάρχουν «κενά» σ’ ένα ζήτημα υψίστης σημασίας για το μέλλον αυτού του τόπου. Μάλλον πρέπει να πρόκειται για ψιθύρους που ξεφυτρώνουν απ’ εδώ και απ’ εκεί.
Όσο για τον ταλαίπωρο απλό κοσμάκη που συνεχίζει να υποφέρει και να στερείται βασικών και στοιχειωδών, μπορεί προς το παρόν να δείχνει κατανόηση γιατί πρόκειται περί ενός άκρως ανθρωπιστικού ζητήματος που θα μπορούσε ν’ αγγίζει βαθύτερες ευαισθησίες του. Εδώ κ. Οδυσσέα δεν είναι μόνο το μέτρο που χάθηκε σ’ αυτό τον τόπο. Απωλέσαμε προ πολλού τον ίδιο μας τον εαυτό, τον οποίον σε συνθήκες κανονικότητας δεν θα έπρεπε να τον αναγνωρίζουμε…
Θα έχει πάντως πολύ μεγάλο ενδιαφέρον όταν το θέμα θα τύχει χειρισμού από τη Βουλή, η οποία στην περίπτωση καλείται ν’ ανάψει «πράσινο».
Χ.Ε.
