ΕΝΩ οι καρχαριο-κομπασμοί κυριάρχησαν από την αναδομημένη Αργάκα έως τα σαλόνια και τη γνωστή Πρεσβεία της Λευκωσίας, αξιοποίησε το απρόσμενο κενό ο Α. Γκουτέρες με την καινοφανή θεωρία του ότι ο κρατικός πλούτος πρέπει να κατανέμεται –ισοπόσως μάλιστα!- στις κοινότητες.
Ως να μην είναι με ψηφίσματα του ΟΗΕ που καθορίστηκε, ύστερα από την αποσχιστική Τουρκανταρσία, πως την Κυπριακή Δημοκρατία εκπροσωπεί η Κυβέρνηση Μακαρίου. Ως να μη γνωρίζει ο Γκουτέρες την εντολή της ούτω καλούμενης Πρωτοβουλίας του για άρση και όχι για νομιμοποίηση του τζιχαντο-ταταρικού θράσους. («Ουδείς προβαίνει σε πράξεις αναγνώρισης της αποσχιστικής ενέργειας»). Ολοφάνερο ότι ο Γ.Γ. του ΟΗΕ υπολείπεται της αξιοπρέπειας του ρόλου του και του αξιώματός του, ένεκα εξαρτήσεων και εξαγοράς. Οι ημέτεροι διζωνικοί γιατί (συμ)παρατάσσονται στις Γκουτερικές εξισώσεις; Αντί –μονίμως και αδιαλέιπτως- να τού υπενθυμίζουν τι επιτάσσει το Διεθνές Δίκαιο και το Δίκαιο της Θάλασσας, με μόνη χώρα –διθνώς- να αντιτίθεται, την προκλητική και ξετσίπωτα επεκτατική Τουρκία.
Ωστόσο, μουδιασμένες οι αντιδράσεις μας, καθώς:
«Βαρύ είναι το κληροδότημα του απελθόντος έτους στον 2022. Στο ήδη βεβαρημένο φορτίο των προηγούμενων δεκαετιών και της κατοχής, προστίθεται ο τρίτος χρόνος της ενδημικής κρίσης, ο γιγαντισμός της διαφθοράς και της διαπλοκής στη χώρα μου, η χρεοκοπία του κομματικού συστήματος, η κορύφωση της τουρκικής επιθετκής πολεμικής εναντίον μας, και η ευρύτερη απάθεια στο διεθνές περιβάλλον.
Σ’ έναν κόσμο που διαρκώς μεταβάλλεται, το 2022 προσφέρει στην Κύπρο και στους πολίτες της μια ευκαιρία για ανασύνταξη δυνάμεων και ξεκαθάρισμα στόχων και προοπτικών. Για να κάνουμε όμως το επόμενο βήμα και να μετατρέψουμε τις προκλήσεις σε ευκαιρίες, πρώτα οφείλουμε να είμαστε έντιμοι και ειλικρινείς. Εδώ και πολλά χρόνια βρισκόμαστε στη δίνη μιας παρατεταμένης παρακμής, στην οποία κυριαρχεί το σύστημα της διαφθοράς και της κομματοκρατίας που φόρτωσε τους πολίτες με το βάρος ενός ασήκωτου δημόσιου χρέους!…» (Γ. Κολοκασίδης, «Φ» 9/1/22.)
