Όση επιτυχία είχε η επιχειρηματολογία για τη μια ή την άλλη «επιλογή» λύσης του Κυπριακού, μετά που προλάβαμε όλοι και περιχαρακωθήκαμε στη δική μας άποψη και βγάλαμε έξω τα… μπρεν της λεκτικής βίας και της απαξίωσης των αντιφρονούντων, άλλη τόση θα έχουν και τα επιχειρήματα που ανασύρουν οι μεν και οι δε για τον εμβολιασμό.

Πιθανό να είναι καιρός να ενταχθούμε όλοι στις τάξεις των αρνητών. Των αρνητών της επιχειρηματολογίας, υπέρ ή εναντίον του εμβολιασμού.

Ας κάνει ο καθένας ό,τι τον φωτίσουν ο ήλιος και το φεγγάρι. Γιατί (και κυρίως, πώς) να τον πείσω εγώ ή εσύ να εμβολιαστεί ή να μην εμβολιαστεί; Γιατί να επιχειρηματολογούμε, αφού στο τέλος σκοτωνόμαστε, βριζόμαστε και χαλούμε τις καρδιές μας, χωρίς να μετακινηθεί (σχεδόν) κανένας, ούτε ίντσα;

Άλλωστε, η συζήτηση με επιχειρήματα, σε χαμηλούς τόνους, με καλή προαίρεση, με αμοιβαία διάθεση συνεννόησης, είναι από τα δυσκολότερα εγχειρήματα στις μέρες μας, ιδιαίτερα αν η προσπάθεια καταβάλλεται μέσα από τα ΜΚΔ. Ισχυρίζομαι πως έχεις πολύ περισσότερες πιθανότητες να συζητήσεις παραγωγικά με πρόσωπο που δεν συμμετέχει στα ΜΚΔ ή συμμετέχει αραιά. Ή, αν συζητήσεις μεν με θαμώνα των ΜΚΔ, αλλά εκτός ίντερνετ. Κι αφού του δώσεις λίγο χρόνο προσαρμογής στο φυσικό περιβάλλον.

Η πολιτεία έχει υποχρέωση να συνεχίσει να καλεί τον κόσμο να εμβολιαστεί. Όπως τον καλεί (ενίοτε τον υποχρεώνει) να μην υπερβαίνει το όριο ταχύτητας, να μην οδηγεί υπό την επήρρεια αλκοόλ, να φορά κράνος, να μην κυκλοφορά ή να μην εργάζεται σε ανοικτούς χώρους εν μέσω καύσωνα, να μην ταξιδεύει σε εμπόλεμες περιοχές ή όπου επικρατούν έντονα καιρικά φαινόμενα ή υπάρχουν μολυσματικές νόσοι, να μην κτίζει σε ασταθή εδάφη, να μην ανάβει φωτιά στο ύπαιθρο, να μην αγοράζει ληγμένα τρόφιμα, να μην καταναλώνει αντιβιοτικά χωρίς ιατρική συνταγή, κλπ.

Η πολιτεία δεν έχει κανένα δικαίωμα να είναι «αντικειμενική» απέναντι στις δύο «απόψεις» για τον εμβολιασμό, όταν όλα τα κράτη, όλοι οι διεθνείς οργανισμοί και όλες οι επιστημονικές ενώσεις τονίζουν την ανάγκη εμβολιασμού, όπως την τόνιζαν πάντα, για ένα σωρό ασθένειες.

Η πολιτεία έχει επίσης δικαίωμα και προπάντων υποχρέωση να εμποδίζει την ελεύθερη διακίνηση ανθρώπων με κορωνοϊό ή άλλη σοβαρή μολυσματική ασθένεια που μπορεί να οδηγήσει στα νοσοκομεία ή και στον θάνατο κάποιον ανύποπτο. Και το SafePass είναι ένας λογικός και νόμιμος τρόπος προς αυτή την κατεύθυνση, νοουμένου ότι επιτρέπει σε κάποιον που δεν θέλει να εμβολιαστεί να συνεχίσει να διακινείται και να εργάζεται ελεύθερα, με ένα τεστ ανά 2-3 μέρες. Είναι ταλαιπωρία; Είναι. Αλλά κι αυτοί που εμβολιάστηκαν ταλαιπωρήθηκαν (κάποιοι πάρα πολύ και δύο -στην Κύπρο- με κόστος τη ζωή τους), όχι γιατί το ήθελαν (ποιος «θέλει» να εμβολιαστεί;) αλλά γιατί έκριναν πως έτσι όφειλαν να πράξουν, υπό τα σημερινά δεδομένα, για το καλό όλων.

Οι υπόλοιποι, εμβολιασμένοι και ανεμβολίαστοι, χάνουμε τον χρόνο μας και παίζουμε με την ψυχική υγεία μας ενόσω προσπαθούμε να αποδείξουμε πως είμαστε στην πλευρά του σωστού.

Είναι αποδεδειγμένο πως αρκετοί από αυτούς που αρχικά ή για μεγάλο διάστημα απέρριπταν την ιδέα του εμβολιασμού, χωρίς φανατισμούς, αλλά κυρίως υπό τον φόβο κάποιας έντονης ή μοιραίας επιπλοκής, ή πολλοί που απλά ανέβαλλαν, βρήκαν τον τρόπο αθόρυβα και πολιτισμένα να πάρουν συμβουλή ή γνώμη, επειδή την αναζήτησαν, και αποφάσισαν να εμβολιαστούν. Θα το πράξουν σταδιακά και πολλοί άλλοι. Για όσους εμμείνουν στην αποχή από τον εμβολιασμό, ας σεβαστούμε την επιλογή τους κι ας ελπίσουμε πως θα τηρούν τα στοιχειώδη μέτρα προστασίας και θα έρχονται σταδιακά σε επαφή με όλο και λιγότερους ομοϊδεάτες τους.