Στην Ελλάδα όλο και μεγαλύνει το κύμα εκείνων που αμφισβητούν την αποτελεσματικότητα της μάσκας στην προστασία από τον κορωνοϊό, και αρνούνται να εφαρμόσουν το μέτρο της κυβέρνησης να φοριέται σε πολλούς εσωτερικούς, αλλά και εξωτερικούς χώρους.

Οι κατά κανόνα αδιάβαστοι αυτοί άνθρωποι, οι οποίοι βασίζουν τις απόψεις τους σε κάτι που άκουσαν από κάποιους άλλους που επίσης άκουσαν, αντί να  κουρδίσουν λίγο το σκουριασμένο τους μυαλό τους και να ελέγξουν αν όντως ευσταθεί η «θεωρία», αρχίζουν και την διαδίδουν με ακόμα μεγαλύτερη βεβαιότητα περί της ορθότητάς της στα αγαπημένα τους σόσιαλ μίντια.

Ο τρόπος δε που το κάνουν, έχουν έκδηλα τα χαρακτηριστικά ενός φασίστα στη νοοτροπία. Δηλαδή, φωνάζουν, βρίζουν, προπηλακίζουν όσους δεν συμφωνούν, απειλούν. Έφτιαξαν και «κίνημα» πανάθεμά τους, με κεντρικό … ιατρικό επιχείρημα ότι δεν θέλουν τις μάσκες επειδή, λέει, δεν οξυγονώνεται ο εγκέφαλός τους.

Ποιος εγκέφαλος;

Αυτός που απαιτεί ακόμα και από τα παιδιά τους να μην πειθαρχήσουν, απειλώντας μάλιστα να μην τους στείλουν στο σχολείο, να τους κρατήσουν στο σπίτι και να τους κάνουν οι ίδιοι μάθημα – οι ανεγκέφαλοι!

Ναι, δεν έχω πλέον χώρο μέσα μου για άλλες ευγένειες απέναντι σε τέτοιους ανθρώπους, ιδίως όταν αυτοί θέτουν σε άμεσο κίνδυνο, αποδεδειγμένα διεθνώς, την ζωή άλλων. Εάν επρόκειτο μόνο για τη δικ΄λη τους ζωή, ειλικρινά δεν με ενδιαφέρει. Άμα παίρνουν όμως στο λαιμό τους άλλους, και ιδίως τα ίδια τους τα παιδιά, τότε πρόκειται για έγκλημα.

Και ευτυχώς, ο εισαγγελέας στην Ελλάδα επενέβη για να σταματήσει αυτό το κακό. Έχει ήδη ασκηθεί δίωξη εναντίον εκείνων που αποδεδειγμένα προτρέπουν άλλους να μην πειθαρχήσουν στον νόμο, (Κανένα Παιδί με Μάσκα στο Σχολείο, είναι το ιντερνετικό τους σύνθημα), και η υπηρεσία δίωξης ηλεκτρονικού εγκλήματος προχωρά σε κλείσιμο των λογαριασμών τους. Μαθαίνω μάλιστα, που πολλοί από αυτούς τους αυτόκλητους επιστήμονες έσπευσαν να κλείσουν από μόνοι τους τους δικούς τους λογαριασμούς, παρά το γεγονός ότι «διαφήμιζαν» πως ο αγώνας τους «είναι ιερός», και θα συνεχίσουν «μέχρι τελικής πτώσεως».

Δεν θα ξόδευα τόσο χώρο της στήλης εάν το θέμα αυτό αφορούσε λίγους γραφικούς, από τους άπειρους που διαθέτουμε (αντι-εμβολιαστές, αντι-5G, αντι-αιολική ενέργεια, κλπ), αλλά ο ιός της βλακείας φαίνεται πως μεταδίδεται γρηγορότερα από αυτόν του κορωνοϊού, και δυστυχώς φάρμακο για αυτό δεν νομίζω ότι θα βρεθεί ποτέ, παρά μόνο ίσως εάν η μεγαλύτερη επένδυση κάθε σοβαρού κράτους γίνει στην Παιδεία.

Το ότι αυτή η πανδημία πλήττει περισσότερο τις πιο φτωχές χώρες, τους πιο φτωχούς ανθρώπους όπου γης, δεν χρειάζεται να το αναλύσουμε πολύ, κι ας έχει πχ η Αμερική τα περισσότερα κρούσματα και τους πιο πολλούς νεκρούς, όπως και πολλές άλλες χώρες του πανίσχυρου οικονομικά δυτικού κόσμου. Ο χάρτης δεν συμπεριλαμβάνει όμως μόνο αυτές που, ανεξάρτητα με την ταχύτητα διάδοσης του ιού και μεγάλου κόστους σε ανθρώπινες ζωές, έχουν τα οικονομικά μέσα να τον παλέψουν.

ΥΓ: Ελπίζω να μην έχουμε παρόμοιο «κίνημα σαχλαμάρας» και στη Κύπρο…

Άκουσα με πολλή προσοχή πριν λίγες μέρες τον οικονομολόγο νομπελίστα της Ινδίας, Αμάρτια Σεν, 86, (φωτό), να λέει με σπασμένη φωνή ότι η κυβέρνηση της χώρας του επέβαλε από τη μια μέρα στην άλλη πολύ σκληρά μέτρα περιορισμού για να τιθασεύσει τον κορωνοϊό. Εκεί, ο αριθμός των κρουσμάτων πλησιάζει τα 3 εκατομμύρια, και οι νεκροί του 55.000. Τα μέτρα ελήφθησαν χωρίς να ληφθούν καθόλου υπόψη οι περιστάσεις της ζωής και τα συμφέροντα των πολλών φτωχών ανθρώπων που ζουν σε αυτήν την χώρα των 1,353 δισεκατομμυρίων ψυχών, λέει ο Σεν. «Ξαφνικά, μέσα σε διάστημα 4 ωρών όλα έκλεισαν. Ολοκληρωτικό lockdown. Όσοι από την αρχή της κρίσης έχασαν τη δουλειά τους και γύρευαν μιαν άλλη, δεν πρόλαβαν. Έμειναν χωρίς εισόδημα, για να αγοράσουν λίγη τροφή, ή να πάνε σε νοσοκομείο αν χρειαστεί. Νομίζω πως μπορούσε να γίνει το lockdown, αλλά με έναν τρόπο που θα διευκόλυνε τα εκατομμύρια των ανθρώπων στον τόπο μου που πασχίζουν για ένα κομμάτι ψωμί». Στη χώρα του, οι πολλοί τον χαρακτηρίζουν «το ανθρώπινο πρόσωπο της οικονομίας». Οι λίγοι, που συνήθως πλουτίζουν εις βάρος των φτωχών, δεν συμφωνούν…

(*) Αυτά που διέφυγαν της προσοχής μας, που υποτιμήθηκαν ειδησεογραφικά, που ίσως να πέρασαν απαρατήρητα, ή που αξίζει να αναδείξουμε πιο πολύ