Αλεξάντερ Λουκασένκο, 65, Πρόεδρος της Λευκορωσίας εδώ και 26 χρόνια. Αυτό το κράτος των 9,5 εκατομμυρίων ανθρώπων, συνορεύει εξ ανατολών με τη Ρωσία, και από τον νότο με την Ουκρανία, με την οποία μοιράζεται τα ίδια περίπου προβλήματα με την άλλοτε ιμπεριαλιστική τους δύναμη, μαμά Ρωσία. Ο Λουκασένκο, που είναι σύμμαχος με τη Μόσχα, περιγράφεται ως ο τελευταίος δικτάτορας της Ευρώπης, αν και προσωπικά πιστεύω πως υπάρχουν και άλλοι, έστω με δημοκρατική νομιμοποίηση.
Από τότε που ανέλαβε την εξουσία, κρατά σχεδόν όλη την οικονομία της χώρας σε κρατικά χέρια (δηλαδή τα δικά του), και χρησιμοποιεί λογοκρισία και αστυνομική καταστολή εναντίον των πολιτικών του αντιπάλων. Φαίνεται πως δεν έχει καταφέρει να περιορίσει τη λαϊκή κατακραυγή. Όλο και μεγαλώνει το κύμα της αντίδρασης εναντίον του. Μόνο οι φανατικοί υποστηρικτές του, θεωρούν ότι η Λευκορωσία διατηρεί μια ζηλευτή σταθερότητα χάρη στη δική του πυγμή. Ο ίδιος επαινεί τον εαυτό του ως «Πρόεδρο του λαού». Όχι όλου, προφανώς. Πολλοί άνθρωποι, που ίσως και να ‘ναι πλειοψηφία (κόντρα στα ποσοστά που αυτός κερδίζει στις ψευδοεκλογές), έχουν πλέον ξεσηκωθεί ανοικτά και ζητούν πραγματική δημοκρατία και οικονομικές μεταρρυθμίσεις για να βγει η χώρα από τη σοβιετικού τύπου πραγματικότητά της.
Πριν ανακατευτεί με την πολιτική ενεργά, ο Λουκασένκο διηύθυνε μια συλλογική αγροτική επιχείρηση-φάρμα (γνωστή με τον όρο κολχόζ), και υπηρέτησε στον τότε σοβιετικό στρατό. Ακόμα και μέχρι σήμερα, σε πολλές επίσημες υποχρεώσεις και διαγγέλματά του εμφανίζεται με στρατιωτική στολή.
Μεγάλη μερίδα των πολιτών πιστεύει ότι οι εκλογές της 9ης Αυγούστου, στις οποίες πάλι νίκησε, ήταν πέρα ως πέρα νοθευμένες. Το ίδιο ισχυρίζονται και διεθνείς πολιτικοί και ανθρωπιστικοί οργανισμοί (πχ Ευρωπαϊκό Κοινοβούλίο, με πολύ μεγάλη πλειοψηφία, Διεθνής Αμνηστία, κ.α). Στις 17 Αυγούστου το ΕΚ κήρυξε τον Λουκασένκο Persona Non Grata για την ΕΕ. Εναντίον αυτής της απόφασης τάχθηκε το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδος, καταδικάζοντας «τις ξένες παρεμβάσεις στη Λευκορωσία», εννοώντας ΗΠΑ, ΕΕ και ΝΑΤΟ.
Το ΚΚΕ έχει μακρά ιστορία υποστήριξης προς δικτάτορες. Θυμάμαι τον Βιτέλα στην Αργεντινή, τον Στάλιν κάποτε, Κάστρο οπωσδήποτε, Τσαουσέσκου, και πιο πρόσφατα Μαδούρο στη Βενεζουέλα. Οπότε δεν προκαλεί έκπληξη η υποστήριξη προς τον Λουκασένκο. Θλίψη, ναι.
Τώρα εμείς, κατά πώς συνηθίζουμε άλλωστε, πάντοτε μας αρέσει να μπλέκουμε τα προβλήματα των άλλων με τα δικά μας, και συχνά να στρεφόμαστε εναντίον των φυσικών μας συμμάχων. Μας ενοχλεί, φερ ειπείν, που η ΕΕ συζητά για μέτρα εμπάργκο κατά της Λευκορωσίας «και όχι και κατά της Τουρκίας». Προφανώς διότι σκεφτόμαστε πάντα «εκτός γενικού πλαισίου», ακόμα κι όταν είμαστε και εμείς μέρος του.
Δεν λέω πως πρέπει να συμφωνούμε σε όλα, αλλά ότι πρέπει να κοιτάμε λίγο πιο μακριά από τη μύτη μας. Δεν χρειάζεται, νομίζω, να προσθέσω κάτι άλλο. Όσοι καταλαβαίνουν, κατάλαβαν.
Σκέψη της Ημέρας: Με υπέρτιτλο «Είμαι λυπημένος» και τίτλο «Η Μονή της Χώρας Τζαμί», τα παρακάτω λόγια από τον Τάκη Χατζηδημητρίου από τους πιο «νούσιμους» όπως λέμε στην Κύπρο, πολιτικούς που μας έχουν απομείνει. Οι «άλλοι» τον αποδοκιμάζουν ως «πραγματιστή και ρεαλιστή», ωσάν να είναι μειονέκτημα! Να η «Σκέψη» του, χθες, στο Facebook, και σημειώστε ότι προέρχεται από έναν άνθρωπο που πιστεύει ότι η συνένωση της πατρίδας μας και η συνύπαρξη Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων είναι εφικτή, αρκεί να το θελήσουμε πραγματικά εμείς.
«Ένα μοναδικό μνημείο με υπέροχες τοιχογραφίες και μωσαϊκά που παει να τα σκεπάσει η μισαλλοδοξία και ο φανατισμός.
– Τι σόι νίκη είναι αυτή της κατάληψης και της εξουδετέρωσης ενός ανυπεράσπιστου μνημείου;
– Ο πολιτισμός δεν γνωρίζει ούτε σύνορα ούτε περιορισμούς, ούτε αποκρύψεις. Τα μηνύματά του Παγκόσμια, γι’ αυτό όπου πλήττεται αφορά όλο τον κόσμο.
– Ο Ερντογάν βλάπτει τα μνημεία και τον πολιτισμό.
-Ο Ερντογάν βλάπτει την Τουρκία.
-Ο Ερντογάν βλάπτει το λαό της.
– Λυπούμαι και γι’ αυτό.»
