Ακούγοντας για μάντρα και έναν πολύτεκνο βοσκό, προφανώς η εικόνα που δημιουργείται στο μυαλό είναι μία περίπου βουκολική εικόνα αρκετή για να αναρωτηθεί κανείς «γιατί τόσο μένος κατά ενός ταπεινού βοσκού;». Ας μην παραβλέπουμε όμως το γεγονός ότι με την εν λόγω μάντρα ασχολήθηκαν από το Τμήμα Πολεοδομίας, μέχρι το Συμβούλιο Παρεκκλίσεων, την Ελεγκτική Υπηρεσία και άλλες υπηρεσίες του κράτους μέχρι το δικαστήριο, απορρίπτοντας όλοι τις αιτήσεις νομιμοποίησής της. Γιατί άραγε; 
Η εικόνα ενός καημένου βοσκού που λιμοκτονεί έχοντας στην κατοχή του χίλια ζώα κάπου δεν συνάδει με το βουκολικό σκηνικό που θέλουμε να πλάσουμε. Ο οποίος βοσκός παρεμπιπτόντως δεν εμφανίζεται πουθενά. Αντ’ αυτού παρουσιάζεται ο μητροπολίτης Κύκκου που ανέλαβε την προστασία του, ενώ εσχάτως στο σκηνικό μπήκε κι η επίτροπος Περιβάλλοντος ωθούμενη από την επιθυμία ενθάρρυνσης της εκτροφής της συγκεκριμένης ράτσας ζώων (λευκή κατσίκα Μαχαιρά) που εκτρέφεται στην εν λόγω μάντρα. Και κανείς δεν αντιλέγει. Ωστόσο, γιατί θα πρέπει να καταπατηθούν οι μισοί νόμοι του κράτους για να γίνει αυτό; Δεν υπάρχει άλλος τρόπος κι άλλος τόπος για να γίνει η εκτροφή; 
Υπέρτατη δικαιοσύνη, υπέρτατη αδικία (Summum jus, summa injuria) αναφώνησε ο μητροπολίτης, αφήνοντας πολλούς άφωνους. Φτάσαμε στο σημείο να απαιτούμε λιγότερη δικαιοσύνη. O tempora, o mores (Ώ καιροί, ώ ήθη) είναι η αυθόρμητη αντίδραση, για να παραμείνουμε στο ίδιο πνεύμα. 
Στα πλαίσια των ηθών εμπίπτει και ο ρόλος της Βουλής. Αφού οι κρατικές υπηρεσίες, συν η δικαιοσύνη αποφάνθηκαν, αντί να εφαρμοστούν οι αποφάσεις, επενέβη η Βουλή για να δώσει τη δική της χροιά, απαξιώνοντας όλες τις άλλες υπηρεσίες που ασχολήθηκαν. Ακόμα και τη δικαιοσύνη. Η χροιά της Βουλής αντικατοπτρίζεται πλήρως στη δήλωση του προέδρου της Επιτροπής Ελέγχου, Ζαχαρία Κουλία. «Αυτό τον άνθρωπο (εννοεί τον βοσκό) το κράτος αντί να τον στηρίξει, όλες οι υπηρεσίες δραστηριοποιήθηκαν κατά τρόπον αποστειρωμένο και τον εκήρυξαν αποδιοπομπαίο τράγο». Ο λαϊκισμός αποτελεί φυσικά τον πιο εύκολο δρόμο και την πιο εύκολη ανάγνωση του θέματος. 
Η μάντρα, που δεν είναι μία συνηθισμένη ταπεινή μάντρα, είναι κτισμένη σε προστατευόμενη περιοχή. Κι όχι μόνο για τη φυσική ομορφιά, τη χλωρίδα και την πανίδα, αλλά και για τη γειτνίαση με τον Ασπρόκρεμμο και τον επηρεασμό των υδροφόρων στρωμάτων. Πρόκειται για μια αυθαίρετη κατασκευή, κτισμένη χωρίς καμία άδεια σε ένα φυσικό τοπίο. Μπορεί ο καθένας να συμπεριφέρεται ανάλογα και να επικαλείται τα πολλά παιδιά του ή τη δεινή οικονομική κατάστασή του; Αυτό είναι το ζητούμενο; Λιγότερη δικαιοσύνη;