Να λέγονται με το όνομά τους

Στην κριτική που του ασκείται καλώντας τον να πει τα πράγματα με το όνομά τους, απαντά -περίπου- πως είναι εμφανή. «Αυτοί στους οποίους αναφερόμαστε, ενεργούν με τόσο γελοίο και άτσαλο τρόπο που αυτοαποκαλύπτονται καθημερινά», δήλωσε σχετικά. «Ας ερωτήσουν τους απλούς πολίτες να πάρουν την εικόνα που έχει γι’ αυτούς ο κόσμος και για την κακή υπηρεσία που προσφέρουν στον τόπο όσοι τους υποθάλπουν, τους ανέχονται ή τους συνδράμουν στο ανίερο έργο τους», σχολίασε συμπληρωματικά ο κ. Κληρίδης.

 

Δυστυχώς η εικόνα που έχει ο Γενικός Εισαγγελέας είναι λανθασμένη. Πέρα από τους δέκα ή τους 100 που βρήκε κάποια στιγμή στο δρόμο και του είπαν «μπράβο», ο κόσμος δεν έχει ιδέα για τι πράγμα μιλά. Κι όταν λέει «δημοσιογράφοι και ΜΜΕ» αυτό που φτάνει στην κοινή γνώμη και επικρατεί είναι πως «οι δημοσιογράφοι παίζουν παιχνίδια, είναι βρώμικοι και διεφθαρμένοι όπως και όλοι οι άλλοι». Κι όπως πολλά άλλα έχουν απαξιωθεί, απαξιώνεται και η δημοσιογραφία και μας μένει το facebook. Η ενημέρωση και η καλλιέργεια κοινής γνώμης εναπόκειται πλέον στο τι θα αναρτήσει ο καθένας στα social media. 

Κάποιοι, λέει ο Γενικός Εισαγγελέας, τον ενημέρωσαν εκ των έσω πως λόγω οικονομικών προβλημάτων της εφημερίδας τους, το έντυπο δέχτηκε οικονομική ενίσχυση από συγκεκριμένο άτομο κι έτσι η γραμμή τους θα άλλαζε εναντίον του όπως και έγινε, όπως σύντομα διαπίστωσε. Ποιος είναι αυτός ο κάποιος; Δεν είναι δυνατόν να μην ξέρει ο Γενικός Εισαγγελέας ή ακόμα και ο Γενικός Ελεγκτής. Έγινε νόμιμα η είσοδος του στα media; Σε ένα μόνο ή ενίσχυσε κι άλλα που είχαν οικονομικά προβλήματα; Το έκανε αυτό γιατί πιστεύει πως η δημοσιογραφία είναι στήριγμα της δημοκρατίας και πρέπει να ενισχυθεί ή μήπως η δημοκρατικότητα κινδυνεύει με τη δημιουργία μονοπωλίων; 

Αν ο Γενικός Εισαγγελέας ενός κράτους έχει σοβαρούς λόγους να φοβάται να πει τα πράγματα με το όνομά τους, τότε οι πολίτες θα πρέπει να ανησυχούν. Αν πάλι απλά προτιμά να μιλά με αοριστίες λόγω ιδιοσυγκρασίας, τότε το θέμα παραμένει στη σφαίρα του συνοικιακού κους κους.