Ο Α. Χατζηαντώνης γράφει για την ευθύνη των ΗΠΑ. 
Στις 3 Ιουλίου 1988, ιρανικό επιβατηγό αεροπλάνο Α-300, που εκτελούσε την πτήση 655, Τεχεράνη-Ντουμπάι, καταρρίπτεται από δύο πυραύλους εδάφους-αέρος, από το αμερικανικό πολεμικό πλοίο Vinceness,παρασύροντας στον θάνατο 290 αθώους επιβάτες. Μεσούσης της κρίσης μεταξύ Ιράν – Ιράκ, σε μια πολύ τεταμένη και επικίνδυνη προς ολική ανάφλεξη, περιοχή του Κόλπου. 
Ο Αμερικανός στρατιωτικός που το κτύπησε, είπε αργότερα, ότι έστειλε σήμα στον πιλότο του αεροπλάνου προς αναγνώριση, αλλά εκείνος δεν ανταποκρίθηκε. Έτσι, νόμισε ότι ήταν ιρανικό μαχητικό F-14 και το κατέρριψε. Μια δραματική λεπτομέρεια: Το σήμα αναγνώρισης, το έστειλε χρησιμοποιώντας στρατιωτικό κώδικα σημάτων και όχι πολιτικό. Τώρα, έχουμε ακόμη ένα θλιβερό περιστατικό, που συγκλονίζει τη διεθνή κοινή γνώμη, παρόμοιο με εκείνο που συνέβη πριν 32 τόσα χρόνια! 
Είχα ανεβάσει στο facebook, το εξής: «Ενώ οι Ιρανοί, αναγνώρισαν το λάθος τους, για την τραγική κατάρριψη του ουκρανικού αεροπλάνου που έστειλε στον θάνατο 176 συνανθρώπους μας, έρχονται και κατηγορούν τις ΗΠΑ, ότι αυτές ευθύνονται, λόγω του… τυχοδιωκτισμού τους». Ε, έγινα αμέσως πράκτωρ-υποστηρικτής, των Ην. Πολιτειών. Υπήρξαν και κάποια likes, αλλά κάτω από το σχόλιό μου. Αλλά, αρκετοί εξέμεσαν (εκ του εμέσσω, κάνω εμετό), έναν ακράτητο αντι-αμερικανισμό.. Και τους εξήγησα αμέσως, ότι δεν είμαι, ούτε και υπήρξα ποτέ, αμερικανόφιλος. Τίποτα! Επέμεναν, να δικαιολογούν τους Ιρανούς! Και να μου λένε: «Μα, ζήτησαν συγγνώμη οι ιρανικές Αρχές». 
Ο φίλος κ. Μίκης, το παρομοίασε με την κατάρριψη του ελληνικού Noratlas, που κατερρίφθη πάνω από τη Λευκωσία, το ‘74, ερχόμενο από το Μάλεμε της Κρήτης, από φίλια πυρά, οδηγώντας σε οικτρό θάνατο 33 λεβέντες καταδρομείς. Δεν βλέπω να υπάρχει κάποια σχέση μεταξύ των δύο περιστατικών, εκτός του γεγονότος ότι τα αεροσκάφη κατερρίφθησαν κατά λάθος. Άλλοι, υποστήριξαν ότι, το περί ου ο λόγος αεροπλάνο, έφερε κατασκοπευτικό σύστημα με το οποίο το είχαν εφοδιάσει οι ΗΠΑ. Ελπίζοντας ότι ουδείς θα το υποψιαζόταν και θα το έριχνε, εφόσον ήταν επιβατηγό.
Ορισμένοι πάλι, έφτασαν στο σημείο να κατηγορούν τον Τραμπ, ότι σκότωσε έναν υψηλόβαθμο αξιωματικό-στρατηγό, εννοώντας τη θανάτωση του ιρανικής καταγωγής Κασέμ Σουλεϊμανί, προσπαθώντας να δικαιολογήσουν το Ιράν. Μα -και διορθώστε με αν έχω λάθος- ο θανών, δεν ήταν ο εγκέφαλος πίσω από αρκετές τρομοκρατικές επιθέσεις κατά Αμερικανών, Ευρωπαίων και γενικά Δυτικών; Ναι, θεωρείται μεγάλος ήρωας από τον λαό του Ιράν. Διότι οι Ιρανοί, θεωρούν «σατανικό κράτος» τις Ην. Πολιτείες. 
Αλλά, σας ερωτώ. Ο Σουλεϊμανί, ήταν ένας άγιος άνθρωπος; Μήπως να του ανάψουμε και κανένα κεράκι, να αναπαύσει την ψυχούλα του; Έχουν λάθος, όλες οι μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ, που τον θεωρούσαν έναν από τους πιο επικίνδυνους σχεδιαστές -ή εμπνευστές- τρομοκρατικών κτυπημάτων, κατά αθώων πολιτών σε ευρωπαϊκές πόλεις ή και αλλού; Ε, δεν μπορούμε να κατηγορούμε εκείνους που τον εξόντωσαν και μετά να θρηνούμε επί των σορών, δεκάδων αθώων Ευρωπαίων πολιτών-θυμάτων, σε πρωτεύουσες της λεγόμενης Γηραιάς Ηπείρου. Δεν ξέρω. Δεν παίρνω το μέρος του προέδρου Τραμπ. Αλλά, ούτε και του θεοκρατικού καθεστώτος του Ιράν, φυσικά…
Και ασφαλώς, είναι με ανακούφιση που διαβάζουμε στον Τύπο, ότι η κρίση βαίνει προς εκτόνωση. Όλα αυτά, δεν μπορούν να γίνουν πλήρως κατανοητά από εμάς, τους απλούς πολίτες. Έχουν όμως, μια υποκρισία, κάτι το θεατρινίστικο, να μου επιτραπεί να το πω. Διαβάσατε φίλοι μου, ότι το Ιράν, ανταπέδωσε, με το να πλήξει αμερικάνικους στόχους (βάσεις) στο Ιράκ, με πυραυλικές επιθέσεις; Φρόντισε όμως, να μην υπάρχουν Αμερικανοί στρατιώτες εκείνη τη στιγμή, εκεί. Ποιος κοροϊδεύει, ποιον; Έχουν όλα, σχέση με τον έλεγχο των πετρελαϊκών κοιτασμάτων και των Στενών του Ορμούζ, κατά την ταπεινή μου άποψη. Διότι τα στενά αυτά, αποτελούν δίαυλο στον τομέα της ναυτιλίας, δηλαδή της μεταφοράς πέραν του 1/5 των ποσοτήτων του μαύρου χρυσού, που εξάγεται από τις χώρες του Κόλπου, με προορισμό την παγκόσμια αγορά. Το χρήμα και πάλιν!