ΣΤΗΝ Κύπρο συνήθως δεν βρέχει. Τουλάχιστον μέχρι και τα τελευταία χρόνια. Ήταν μακρές οι περίοδοι ανομβρίας. Γι’ αυτό και πανηγυρίζουμε (στην κυριολεξία) όταν βρέξει και αρχίσει ροή νερών στα φράγματα. Οι βροχές είναι καλοδεχούμενες γιατί τις έχουμε ανάγκη. Τις έχουν ανάγκη η γη, η φύση, οι άνθρωποι. Την ίδια ώρα, διαπιστώνουμε πως δεν υπάρχουν έργα υποδομής για να μπορούν να αντιμετωπίσουν ακραία καιρικά φαινόμενα. Και δεν υπάρχουν οι κατάλληλες υποδομές επειδή, συνήθως, στην Κύπρο δεν βρέχει. Αυτό, κατά την άποψη μας, δεν είναι δικαιολογία. Μια Πολιτεία, ένα κράτος είναι υποχρεωμένο να φροντίζει να θωρακίζει τη χώρα με υποδομές. Ακόμη κι εάν δεν χρησιμοποιούνται συχνά. Θα χρειαστούν όταν προκύψει ζήτημα και προφανώς αυτό πρέπει να προβλεφθεί.
 
ΣΥΝΗΘΩΣ στην Κύπρο, υπάρχουν περιοχές οι οποίες με την παραμικρή βροχή έχουν πρόβλημα. Πλημμυρίζουν δρόμοι, επηρεάζονται κατοικίες. Σε αυτές τις περιπτώσεις, κατά το πλείστον, δεν υπάρχουν φρεάτια. Ή δεν έχουν καθαριστεί τα φρεάτια. Με τις πρώτες  βροχές, ανεξαρτήτως έντασης, προκαλούνται προβλήματα. Καταστρέφονται περιουσίες, κλείνουν δρόμοι και προκαλείται χάος. Όταν δε οι βροχές είναι πολλές, τα καιρικά φαινόμενα είναι ακραία τότε τα προβλήματα είναι πολύ περισσότερα. Και είναι τότε που αρχίζει επανάληψη του ιδίου έργου. Γίνονται εξαγγελίες για την κατασκευή αντιπλημμυρικών έργων και για ενίσχυση υφιστάμενων, ώστε να είναι σε θέση να αντιμετωπίζουν κάθε περίπτωση.  
 
ΔΕΝ είμαστε ειδικοί και ούτε προσπαθούμε να αυτοπαρουσιαστούμε ως ειδήμονες. Μπορούμε, ωστόσο, να σχολιάσουμε κάποιες επιλογές, που βιώνουμε, επηρεάζουν την καθημερινότητα μας. 
Για παράδειγμα, θα μπορούσε κάποιος να εξηγήσει γιατί δρόμοι κατασκευάζονται κάτω από γεφύρια ή στο ίδιο ύψος; 
Υπάρχει εξήγηση γιατί πλημμυρίζουν οι δρόμοι με την παραμικρή βροχή; Δεν δικαιολογείται να πλημμυρίζουν οι δρόμοι είτε με λίγες είτε με πολλές βροχές. Αυτό σημαίνει πως δεν υπάρχουν υποδομές. Αυτό σημαίνει πως δεν υπάρχει ο κατάλληλος σχεδιασμός και η εκτέλεση των αναγκαίων έργων. 
 
ΥΠΑΡΧΟΥΝ προφανώς και ζητήματα νοοτροπίας. Κι αυτό αφορά την απουσία κινήσεων πρόληψης και η επιδερμικότητα με την οποία αντιμετωπίζονται απλά ζητήματα, εφαρμογής εξαγγελιών ή κάλυψης έργων άμεσης προτεραιότητας. Σε αυτό επικρατεί προφανώς ο γνωστός ωχαδελφισμός των «αρμοδίων». Ότι μπορεί να μην γίνει σήμερα, αναβάλλεται. Ενδεχομένως και επ΄αοριστον. Μέχρι που να προκύψει εκ νέου πρόβλημα. 
 
ΤΟ κράτος είναι οι πολίτες του. Το κράτος έχει μηχανισμούς, οι οποίοι λειτουργούν με την συμβολή των πολιτών. Οι μηχανισμοί του κράτους έχουν αποστολή να εξυπηρετούν τους πολίτες. Γι’ αυτό και είναι πεποίθησή μας πως εκ των υστέρων τοποθετήσεις, δεν έχουν καμία σημασία. Σημασία έχει η πρόληψη. 
 
ΕΧΟΥΜΕ πολλές φορές αναφέρει πως το κράτος στις διάφορες διαβαθμίσεις του πρέπει να μεριμνά για την ομαλή λειτουργία των κοινωνιών. Ρόλο έχει και το κεντρικό Κράτος και η Τοπική Αυτοδιοίκηση. Προφανώς και η κοινωνία έχει χορτάσει από λόγια. Η κοινωνία δεν μπορεί –και δεν πρέπει– να ανέχεται πλέον την αδυναμία του συστήματος. Το κράτος δεν νομιμοποιείται ποσώς να δείχνει μια τέτοια αδεξιότητα και αδυναμία στη διαχείριση τέτοιων περιστατικών. Μια οργανωμένη κοινωνία, ένα κράτος το οποίο θεωρείται ευρωπαϊκό δεν μπορεί να λειτουργεί περιστασιακά.