Είναι γεγονός πως ο διορισμός μιας 19χρόνης φοιτήτριας στο υφυπουργείο Τουρισμού απασχόλησε πολύ περισσότερο τους πάντες, κάνοντας την πώληση ξενοδοχείων στο Βαρώσι να μοιάζει λεπτομέρεια. Αυτό, όμως, που καίει πιο πολύ είναι τα αδιέξοδα στα οποία έχουμε φθάσει σε σχέση με το κυπριακό (όχι πως η αυθαιρεσία, ο νεποτισμός και το θράσος δεν καίνε τις κοινωνίες).

Μισό αιώνα μετά την τουρκική εισβολή και την εκδίωξη 200,000 ανθρώπων από τα σπίτια τους, μπροστά στον φόβο της ιδιωτικής συνδιαλλαγής ιδιοκτητών περιουσιών με Τούρκους ή άλλους ενδιαφερόμενους αγοραστές, η κυβέρνηση ψάχνει λύσεις για να αποτρέψει τέτοιες πράξεις σε καίρια -τουλάχιστον- σημεία και σε μαζικότητα. Μεμονωμένα, ήδη συνέβαινε και ήταν γνωστό αλλά δεν αφορούσε το Βαρώσι που ήταν το τελευταίο οχυρό διαπραγμάτευσης. Το οποίο πλέον καταρρέει, προκαλώντας αμηχανία. Τόσα και τόσα σχέδια επί χάρτου είχαν γίνει για την Αμμόχωστο, αλλά το ενδεχόμενο να προχωρήσει η Τουρκία στην τουριστική αξιοποίηση της δεν περιλήφθηκε στα σχέδια που μελετήθηκαν. Οπόταν, για άλλη μια φορά, αφού το τρένο της καταστροφής έχει ήδη ξεκινήσει, ψάχνουμε τρόπους να το ανακόψουμε. Είτε γιατί διακρίνουμε το αδιέξοδο, είτε γιατί κάποιους τους τρομάζει ο τουριστικός ανταγωνισμός (είναι θολό το τοπίο για το τι τρομάζει περισσότερο).

Ο πατριωτισμός δεν πουλάει πλέον. Δεν μπορείς εύκολα να πείσεις κάποιον να μην προβεί σε πώληση της περιουσίας του επειδή είναι θέμα χρόνου να επιστρέψει πίσω. Πολλοί πρόσφυγες της πρώτης γενιάς έχουν πεθάνει αναμένοντας την επιστροφή, άλλοι έχουν μεταβιβάσει τους τίτλους ιδιοκτησίας στα παιδιά και στα εγγόνια τους. Ταυτόχρονα, το οικονομικό θαύμα το οποίο είδαν -οι πιο πολλοί σαν θεατές- να συμβαίνει στις ελεύθερες επαρχίες, έχει κάμψει τις αντιστάσεις. Οι πύργοι ρίχνουν βαριά την σκιά τους στους προσφυγικούς οικισμούς. Κι η κυβέρνηση ψάχνει αντικίνητρα για αποτροπή πωλήσεων περιουσίων. Μισό αιώνα μετά όμως πως αποζημιώνεις κάποιον; Βάσει τιμών του 1974; Όχι ασφαλώς; Βάσει σημερινών τιμών συν απώλεια χρήσης για 49 χρόνια; Βάσει κάποιας φόρμουλας ως μέσης λύσης; Η οποία ασφαλώς δεν θα αφορά μόνο την Αμμόχωστο, αλλά όλες τις κατεχόμενες περιοχές. Πόσο είναι αυτό το ποσό; Το πανεπιστήμιο Κύπρου κάποτε είχε κάνει μελέτη για την αξία των κατεχόμενων περιουσιών και το ποσό μάλλον δεν εμπίπτει στις δυνατότητες του κράτους. Οπόταν η συζήτηση που έχει αρχίσει θα παραμείνει συζήτηση. Πιο αποτελεσματικό μέτρο (χωρίς οικονομικό κόστος) παραμένει η καλλιέργεια για άλλη μια φορά αισθήματος ελπίδας, πατριωτισμού και ενοχής. 

Μισό αιώνα μετά, το μόνο που επιτεύχθηκε είναι ένας Φορέας Ισότιμης Κατανομής Βαρών, αλλά η ισοτιμία είναι μόνο στον τίτλο του Φορέα.