Στις σύγχρονες ευρωπαϊκές κοινωνίες, στις οποίες οι δικές μας σε Ελλάδα και Κύπρο έχουν δρόμο ακόμα να διανύσουν ώσπου να γίνουν τέτοιες, δεν μπορούν οι γονείς να αποφασίζουν αν τα παιδιά τους θα πάνε στο σχολείο για λόγους για τους οποίους οι ίδιοι θεωρούν ότι δεν πρέπει να πάνε.  

  Αναφέρομαι στην περίπτωση γονέων από την επαρχία των Σερρών στην Ελλάδα, που εδώ και καιρό δεν επιτρέπουν στα 4 παιδιά τους να πάνε στο σχολείο τους, όχι γιατί φοβούνται μηn κολλήσουν τον κορωνοϊό, αλλά διότι δεν πιστεύουν καν στην ύπαρξή του κι άρα θεωρούν «αχρείαστα και αντισυνταγματικά» τα μέτρα που παίρνει η Kυβέρνηση για να προστατεύσει τους πολίτες της από αυτόν. Ενδεικτικά, ισχυρίζονται ότι «ακόμα και η μάσκα δεν κάνει τίποτα», τα τέστ ελέγχου «είναι αναξιόπιστα», και οι γιατροί «δεν ξέρουν τι τους γίνεται», και ότι επομένως είναι «συνταγματικό δικαίωμά μας», να κρατήσουν τα παιδιά στο σπίτι, και να κάνουν οι ίδιοι τον δάσκαλο ή τη δασκάλα τους. 

  Ωραία! Τους συμμαθητές και συμμαθήτριές τους, πώς θα τους «κάνουν»;

   Η ερώτηση δεν τίθεται για να ελαφρύνει μια βαριά ατμόσφαιρα, αλλά έχει την ουσία που προφανώς τέτοιοι γονείς, αλλά και άλλοι πολλοί που κουβαλούν τα ίδια μυαλά, δεν μπορούν ούτε να καταλάβουν, ούτε να εκτιμήσουν. 

  Σε όλες τις πολιτισμένες χώρες του κόσμου, όταν πρόκειται να υιοθετήσεις φερ’ ειπείν ένα παιδί, υπάρχουν υπηρεσίες και εκπαιδευμένοι άνθρωποι που, όχι μόνο καθορίζουν ένα πλαίσιο μέσα στο οποίο συστήνουν να κινηθείς για να βοηθήσεις το παιδί, υπό τις ιδιαίτερες αυτές συνθήκες, να αναπτύξει την προσωπικότητα έτσι που να αποκτήσει αυτό που λέμε «δύναμη ζωής», αλλά επιβλέπουν κιόλας τη διαδικασία.

  Το σώμα και η ψυχή του παιδιού δεν είναι ιδιοκτησία κανενός γονιού του. Εάν εσύ, φερ’ ειπείν, πιστεύεις σε μια θρησκευτική πίστη (αίρεση, τάση, πες την όπως θέλεις, αδιάφορο μου είναι), που σου απαγορεύει να δώσεις και να λάβεις αίμα, δεν έχεις κανένα δικαίωμα να το αποφασίσεις αυτό, πόσο μάλλον να το επιβάλει κιόλας, στα παιδιά σου. Αυτή η «ιδιοκτησιακή λογική» πολλών γονέων, έχει καταστρέψει άπειρα παιδιά σε όλο τον κόσμο. Ακόμα και σε κοινωνίες που θεωρούνται κάπως πιο προηγμένες. 

  Η έλλειψη παιδείας πραγματικής είναι ασφαλώς, και αδιαμφισβήτητα, το «καίριο μέγεθος» σε όλα αυτά που συζητάμε εδώ. Πώς καταλήγουν, για παράδειγμα, οι συγκεκριμένοι γονείς στην αδιαμφισβήτητη, για αυτούς, αλήθεια ότι κορωνοϊός δεν υπάρχει, ότι οι γιατροί που βγαίνουν στις τηλεοράσεις, όπως λένε, δεν ξέρουν τι τους γίνεται, ότι «τα εμβόλια κάνουν κακό», «οι μάσκες δεν προστατεύουν», και ότι η Κυβέρνηση παραβιάζει το Σύνταγμα της χώρας με τα μέτρα που παίρνει;

  Ακούνε κάποιους άλλους, και τους πιστεύουν τυφλά. Κατ’ αρχάς, δικηγόρους-αρπαχτικά. Παντού υπάρχουν αυτοί. Όπου μυρίζουν αίμα, πάνε πρώτοι. Δυστυχώς όμως, σε αυτούς τους «άλλους», υπάρχουν και γιατροί. Κυρίως οι οικογενειακοί γιατροί στις μικρές κοινωνίες, που γνωρίζουν ή και συγγενεύουν με συντοπίτες τους, και με μια «αυτιστική ιατρική πρακτική και αντίληψη», του τύπου «εγώ τα ξέρω όλα, εμένα να ακούς» δίνουν συμβουλές. Για παράδειγμα, πολύ μεγάλο κακό έχουν κάνει στις κλειστές αυτές κοινωνίες αρκετοί γυναικολόγοι, που συστήνουν σε εγκυμονούσες κοπέλες, ή και σε εκείνες που θέλουν να τεκνοποιήσουν, να μην εμβολιαστούν. 

  Θα μπορούσε ίσως κάποιος να καταλάβει την επιλογή μιας γυναίκας που περιμένει παιδί να κλειστεί στο σπίτι της, να κυκλοφορεί ελάχιστα και με τήρηση των στοιχειωδών μέτρων, αντί να εμβολιαστεί. Μπορεί να φοβάται ότι ενδέχεται μακροχρόνια, όπως ισχυρίζονται κάποιοι γιατροί, να υπάρξουν συνέπειες στο παιδί. Αλλά, ας εξασφαλίσει τουλάχιστον, όσο γίνεται, τη σιγουριά ότι όταν γεννηθεί αυτό το παιδί, θα έχει γονείς! Διότι αυτές τις εβδομάδες χάσαμε και μητέρες που δεν πρόλαβαν…

  ΥΓ: Όταν περάσει αυτό το κακό, θα κάνουμε όλοι τη σούμα και την αυτοκριτική μας. Θα την κάνουν και γιατροί. Ιδίως εκείνοι, οι λίγοι ευτυχώς, που το παίζουν Θεός! Σε Αυτόν θα λογοδοτήσουν και όσοι παπάδες επίσης «αντικαθιστούν» τον Κύριό τους!

(*) … ευθύνη, απέναντί τους, έχει. Μη μπερδευόμαστε!