1. Γιάνης Βαρουφάκης. Έλλην πολιτικός, βουλευτής, αρχηγός κόμματος και Υπουργός Οικονομικών σε μία από τις κρισιμότερες περιόδους της σύγχρονης Ελλάδος. Δίχως να επιρρίπτεται όλη η ευθύνη σε αυτόν για τις παλινωδίες της προηγούμενης κυβέρνησης, κυρίως τους πρώτους μήνες που ανέλαβε την εξουσία, η ενέργειά του την περασμένη εβδομάδα να παραδώσει στον Πρόεδρο της Βουλής των Ελλήνων, Κωνσταντίνο Τασούλα,  το στικάκι με την υποκλαπείσα από αυτόν συζήτηση σε ένα από τα πολύ καίρια Eurogroup. Ο κ. Βαρουφάκης, ατύπως κηρύχτηκε εκείνη τη στιγμή Persona non Grata από όλους τους Ευρωπαίους συναδέλφους του, οι οποίοι, όπως και αυτός, γνωρίζουν πολύ καλά ότι σε αυτές ειδικά τις συνεδριάσεις δεν τηρούνται πρακτικά ακριβώς για να μπορεί κάθε Υπουργός Οικον0μικών να εκφέρει ελεύθερα και off-the-record την άποψή του. Ο πάντα έχω περισπούδαστο ύφος κ. Βαρουφάκης, έδειχνε τις προάλλες στη Βουλή, όπως και τότε στο Eurogroup, ότι απολάμβανε κάθε στιγμή της ανόητης ανταρσίας του. Ευτυχώς, προχθές ο κ. Τασούλας, αρνούμενος να αναλάβει τον ρόλο «αχθοφόρου παράνομου υλικού», δεν παρέλαβε το στικάκι και το επέστρεψε στον… παραλήπτη. 
— Η φωτό με τον τότε ομόλογό του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε της Γερμανίας, μιλά από μόνη της. 

ΥΓ: Είναι προφανές ότι τα δύο πρόσωπα δεν σχετίζονται. Ο καθένας, στον τομέα του, υπέπεσε κατά τη γνώμη μου σε σοβαρό ατόπημα, εξ ού και η συγκεκριμένη επιλογή. 

2. Ο Σταύρος Μπαλάσκας,  συνδικαλιστής της Ελληνικής Αστυνομίας.  Ο οποίος καταδικάζοντας, δημόσια, από τηλεοράσεως, συνάδελφό του αστυνομικό που συνελήφθη την περασμένη εβδομάδα έχοντας την ίδια μέρα, εν ώρα υπηρεσίας,  διαπράξει ληστεία σε 2 πρατήρια καυσίμων και ένα περίπτερο στην δυτική Αττική, με συνολική λεία €690, είπε τα ακόλουθα: 
«Εγώ πήρα τηλέφωνο και ρώτησα για την εξωτερική του εμφάνιση και μου είπαν ότι είναι όμορφος. Όταν είσαι όμορφος, και είσαι και αστυνομικός, να το ακούν και οι συνάδελφοι αυτό, περνάς ωραία. Θα περάσει πάρα πολύ ωραία μέσα στη φυλακή. Θα περάσει πάρα πολύ ωραία».

«Τι εννοείτε;», τον ρώτησαν όσοι συμμετείχαν στην τηλεοπτική συζήτηση.

«Έχω πει και εγώ κατακριθεί στο παρελθόν ότι για μένα ένας αστυνομικός όταν κλέβει μία τσίχλα πρέπει να τρώει ισόβια. Ξέρετε γιατί το είπα; Γιατί δεν μετράει το ποσόν, μετράει η πράξη. Για μένα και τους συναδέλφους μου είναι αδιανόητο ένας αστυνομικός να κάνει έστω και την παραμικρή παράνομη πράξη. Μιλάμε για αστυνομικό-ληστή». 

 
 

Ο συνδικαλιστής αστυνομικός έχει προβεί εδώ σε πολλαπλό ατόπημα.

(i) Δεν σέβεται -άνθρωπος που υποτίθεται ότι πρέπει να έχει τον Νόμο ως Βίβλο του- το κριτήριο της αθωότητας. Ναι, ο συνάδελφός του συνελήφθη να κλέβει επ’ αυτοφώρο. Ναι, μπορείς να πεις ότι σε συντρίβει το γεγονός, και ότι αν αποδειχθεί η ενοχή του θα πρέπει να τιμωρηθεί αυστηρά. Δεν μπορείς, όμως, να τον καταδικάσεις εσύ, αλλιώς δεν θα είχαμε δικαστήρια, κύριε. Θα ‘χαμε ανθρώπους σαν και σένα, και αυτό μου φέρνει τρόμο.

(ii). Ο εν λόγω συνδικαλιστής, όχι μόνο τον «έστειλε» κιόλας στη φυλακή, αλλά προέβη και στην απίστευτη αλητεία (δεν βρίσκω πιο επιεική λέξη) με το «έμαθα πως είναι όμορφος», στην ουσία να ενθαρρύνει κάποιους κατάδικους (και όλοι ξέρουμε ότι στις φυλακές υπάρχει κάθε καρυδιάς καρύδι), να τον τιμωρήσουν και αυτοί. Δηλαδή, να τον διαπομπεύσουν, να τον κακοποιήσουν σεξουαλικά.

Έχω γράψει παλαιότερα εδώ, ότι οι ποινές σε ανθρώπους που κρίνονται ένοχοι από δικαστήριο, μερικές φορές πρέπει να καθορίζονται και από το επάγγελμά τους. Και ναι, συμφωνώ με τον συνδικαλιστή ότι αστυνομικός που διαπράττει ποινικό αδίκημα σοβαρό, όργανο της τροχαίας που συλλαμβάνεται να οδηγεί υπό την επήρεια αλκοόλ ή με υπερβολική ταχύτητα, ιατρός ο οποίος απαιτεί φακελάκι από τον ασθενή του, κρατικός λειτουργός που δωροδοκείται για να εξυπηρετήσει έναν πολίτη, δημοσιογράφος που πληρώνεται από κάποιον για να γράψει ένα ψέμα, κλπ, κλπ, θεωρώ πως η ποινή πρέπει, παραδειγματικά, να είναι αυστηρότερη. Αλλά και αυτή, πάλι, από δικαστήριο μόνο θα αποφασίζεται. Όχι από εσάς κύριε συνδικαλιστή. Και μάλιστα με τον χυδαίο τρόπο με τον οποίο εκφραστήκατε.

ΥΓ.: Δεν ντρέπεστε;