Πώς πρέπει να αντιδράσουμε όταν η Τουρκία αρχίσει γεώτρηση στο οικόπεδο 8 απέναντι της Λεμεσού; Δηλαδή στο σπίτι μας; Πώς αντιδράς όταν δεν μπορείς να αντιδράσεις; Και σε τρώει όμως το δίκιο;
Το ερώτημα τούτο απασχολεί όλους επειδή η απάντηση είναι δύσκολη. Πόσο μάλλον επικίνδυνη. Γι’ αυτό δεν μπορεί κάποιος κοιτάζοντας μόνο ό,τι βλέπει μπροστά του, δηλ. το παρόν, να απαντήσει στη μεγάλη τούτη πρόσκληση. Πρέπει να κοιτάξει και πέραν του ορίζοντα εκεί που τα πράγματα είναι θολά στους πολλούς, αλλά και πίσω που είναι καθαρά και φωτίζουν το παρόν για να πάρουμε σωστές αποφάσεις που θα επηρεάσουν το μέλλον μας. Διά τούτο οι πολιτικοί πρέπει να είναι και λίγο ιστορικοί και λίγο φιλόσοφοι και λίγο οραματιστές με έντονο το αίσθημα προορισμού που να μην αφήνουν το δένδρο να τους κρύβει το δάσος.
Το πιο εύκολο είναι να πούμε οι Κύπριοι είμαστε αδύνατοι, συνεπώς τι μπορούμε να κάνουμε και να συνεχίσουμε κάνοντας τίποτα. Υπάρχει μια έλξη στην απραξία, στην ταπείνωση ιδίως όταν είναι γενική και όχι προσωπική. Όταν έγινε η εισβολή τι έκαναν οι αδελφοί μας Κύπριοι γράφει ο φιλόσοφος Χρ. Γιανναράς; Μπήκαν στα αυτοκίνητά τους και κατηφόρισαν στον Νότο.
Ο Τούρκος χωρίς αντίδραση προχωρά και οι διεθνείς συνειδήσεις δεν εξεγείρονται διότι δεν υπάρχει κάτι που να τις ενοχλά. Η μη αντίδραση, διότι η δράση είναι επικίνδυνη, οφελεί την Τουρκία και διατηρεί το χάσμα Αθηνών Λευκωσίας, Ελλαδιτών και Κυπρίων, Ελλήνων διασποράς και Κυπρίων, φιλελεύθερων ανθρώπων και Κυπρίων. Αντιθέτως μια θαρραλέα και τολμηρή καλοσχεδιασμένη αντίδραση μιλά στην ψυχή των ξένων και των Ελλήνων, νέων και μεγαλυτέρων –όλων! Το σωστό έχει κόστος αλλά και αξία.
Όταν ο μικρός πολεμά για τα δίκαιά του τον μεγάλο τότε οι τρίτοι που ήταν αδιάφοροι αρχίζουν να ενδιαφέρονται και συνωμοτούν πώς να βοηθήσουν. Έτσι είναι ο κόσμος. Είναι το καλό στον κάθε άνθρωπο (και οι χώρες από ανθρώπους απαρτίζονται) που ξεπερνά συμφέροντα και δικαιολογίες. Έχει καλύτερο παράδειγμα από εμάς τους Έλληνες; Έπρεπε να γίνει η Επανάσταση για να επέμβουν. Πριν το ’21, τίποτα! Ουδεμία αντίδραση. Όπως εμάς 45 τόσα χρόνια τώρα. Σιωπή και αδιαφορία.
Γι΄αυτό πρέπει αφού ετοιμαστούμε να κτυπήσουμε το Γιαβούζ. Και αν δεν υπήρχε έπρεπε να το φτιάχναμε. Γνωρίζω, ότι είναι δύσκολο αυτό που συμπεραίνω όμως αναγκαίο. Μόνο έτσι θα σκεφτεί διπλά να μπει στην Αμμόχωστο και πέντε φορές να τρυπήσει Νοτίως της Κρήτης. Διαφορετικά θα χάσουμε την Κύπρο όπως θα χανόταν και η Ελλάδα και σήμερα θα ήταν επαρχία της Τουρκίας αν δεν επαναστατούσε. Δεν θέλω να πιστεύω ότι η αγάπη των Κυπρίων για την ελευθερία τους είναι πλατωνική δηλ. αδρανές πάθος. Αν είναι έτσι τότε σε έρημη χώρα ρίχνω τον σπόρο μου.
Αυτός που θα πάρει την απόφαση μη αντίδρασης δηλ. ουσιαστικά να παραχωρήσει γη και ύδωρ, θα έχει φέρει την Κύπρο μια ώρα αρχύτερα στον εξανδραποδισμό. Ένας τόπος κερδίζεται από αυτούς που τον διεκδικούν και από αυτούς που χύνουν το αίμα τους να τον κρατήσουν. Όσοι τα παραιτούν ανεξαρτήτως δικαιολογίας παραδίδουν λίγο-λίγο, χωρίς να φαίνεται στο κοινό μάτι, αλλά είναι ορατό στο έμπειρο, την Κύπρο στον εχθρό.
Κάθε μεγάλο στη ζωή είναι ακριβό. Πάντοτε η παράδοση είναι πιο εύκολη από την αντίσταση. Αυτοί που λένε το αντίθετο δεν γνώρισαν το δεύτερο.
Αν ο Καραμανλής πραγματοποιούσε αυτό που έλεγε ότι θα έμπαινε επικεφαλής νηοπομπής για την Κύπρο η ιστορία θα γραφόταν διαφορετικά και η τύχη της Κύπρου θα ήταν άλλη.
Όμως! Ακόμα και χωρίς ελπίδα νίκης είπε ο Δεκανέας Γεώργιος Μακαρούνας του 336ΤΕ στο Λήδρα Πάλας, θα πολεμήσουμε διότι πρέπει! Είναι η μόνη ωφέλιμη αντίδρασή μας κρίνοντάς την με το μάτι της Ιστορίας αλλά και του ενεστώντος καιρού. Ο Λεωνίδας δεν πήγαινε με τους 300 του για να κερδίσει τη μάχη αλλά τη Νίκη! Και εσώθει η Ελλάδα. 
Αυτά που γράφω στους κοντόφθαλμους είναι ουτοπία, σ’ αυτούς όμως που βλέπουν την ουσία της ουσίας είναι σκληρή πραγματικότητα.
Δεν γεννηθήκαμε θεατές οι Κύπριοι ούτε φτιάξαμε ευνουχισμένη πολιτεία. Το θέμα είναι ποιος θα το κάνει. Ένας Αρχηγός μας λείπει!