Σε αναδρομική προαγωγή, από το 2006, στη μία εκ των δύο θέσεων Διευθυντή Εμπορίου και Βιομηχανίας, στο υπουργείο Εμπορίου, καλείται να προβεί η ΕΔΥ. Το Ανώτατο Δικαστήριο, για δεύτερη φορά (η πρώτη ήταν το 2011), ακύρωσε την απόφαση της ΕΔΥ με την οποία διόρισε στη θέση τον ένα εκ των δύο υποψηφίων για προαγωγή. Πρωτόδικα, ο προσφεύγων στο Διοικητικό Δικαστήριο, έχασε τη δικαστική μάχη, πλην όμως, επέμενε και δικαίως, όπως προκύπτει από τις αποφάσεις του Εφετείου.
Από την απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου, η οποία εκδόθηκε πρόσφατα, διαπιστώνεται ότι το κύριο θέμα που εξετάστηκε ήταν η παραγνώριση, από μέρους της ΕΔΥ, της μεγαλύτερης αρχαιότητας και της συνεπαγόμενης πείρας, που είχε ο υποψήφιος που δεν επιλέγηκε, σε σχέση με τον ανθυποψήφιό του.
 
Εξετάζοντας την πρωτόδικη απόφαση και τις θέσεις των δύο πλευρών, το Εφετείο έκρινε ότι «ο εφεσείων έχει δίκαιο στο ζήτημα εφόσον πράγματι η ΕΔΥ σε ουδεμία σχετική αναφορά προέβηκε στη σχετική απόφασή της παραθέτοντας τα συγκριτικά δεδομένα μεταξύ του εφεσείοντα και του ενδιαφερομένου μέρους (σ.σ. του προσώπου που προήχθη). Η πείρα ως παράγων δεν αποτελεί ένα από τα θεσμοθετημένα κριτήρια προαγωγής, πλην όμως η νομολογία έχει με συνέπεια καθορίσει ότι η πείρα εφόσον είναι σχετική και ανάγεται σε καθήκοντα που ο υποψήφιος επιτελούσε στην αμέσως της προηγούμενης της προαγωγής θέσης, πρέπει να μνημονευτεί από το διοικητικό όργανο εφόσον αυτή η πείρα προσθέτει στην αξία του. 
 
Η αρχαιότητα φέρει μαζί της, κατά τεκμήριο, και την ανάλογη πείρα λόγω ακριβώς του εύρους υπηρεσίας του συγκεκριμένου υποψηφίου. Εκ του γεγονότος ότι η αρχαιότητα δεν έχει παύσει να αποτελεί θεσμοθετημένο κριτήριο, παρόλο που έχει υποτιμηθεί, η πείρα ως απορρέουσα από αυτή την αρχαιότητα, την τονίζει, προσθέτοντας στην αξία».
Δεχόμενο την έφεση και ανατρέποντας για δεύτερη φορά την απόφαση της ΕΔΥ, το Ανώτατο Δικαστήριο υπέδειξε ότι «ακριβώς λόγω του ότι με σπουδή εξέτασαν την πείρα του ενδιαφερόμενου μέρους, κατά τον ίδιο τρόπο έπρεπε να μνημονευθεί και η πείρα του εφεσείοντα και να αξιολογηθεί σε σύγκριση με αυτή του ενδιαφερόμενου μέρους σε θέσεις που είχαν σχέση σε θέματα βιομηχανικής ρύπανσης και περιβάλλοντος, ενώ του εφεσείοντα ήταν σε θέματα του ιδίου του υπουργείου».
 
Στην προκειμένη περίπτωση το πρόσωπο που άσκησε τις προσφυγές υπερείχε κατά 7,5 χρόνια σε αρχαιότητα έναντι του ανθυποψηφίου του, την οποία η ΕΔΥ αγνόησε πλήρως.