Μπορεί να ακούγεται παράξενο, ακόμη και εξωπραγματικό. Όμως το πρόβλημα του Ερντογάν στη Συρία σήμερα δεν είναι στρατιωτικό. Δεν είναι η επιτυχημένη αντεπίθεση του Συριακού στρατού κατά των δικών του επιδρομικών δυνάμεων στη Συρία. Δεν είναι η Ρωσική αεροπορία που καθηλώνει τις δυνάμεις του. Όχι. Το πρόβλημα του Ερντογάν είναι υπαρξιακό. Είναι μεταφυσικό. Είναι η προσωπική του σχέση με τον Αλλάχ, που προφανώς δοκιμάζεται.
Τα πράγματα στη Συρία δεν πάνε καλά. Χειροτερεύουν με τη μέρα. Και ο Ταγίπ προσεύχεται να καταλάβει το γιατί. Είναι δυνατόν μετά από τόσες ευλογίες να τον εγκαταλείπει ο Θεός του έναντι των απίστων; Έχει μήπως παραστρατήσει από τον “Ορθό Δρόμο”; Ποιά η μεγάλη του αμαρτία; Ή μήπως ο Αλλάχ τον δοκιμάζει με μια τελική δοκιμασία, προτού του αναθέσει να γίνει Χαλίφης των πιστών, δηλαδή η “Σκιά του Αλλάχ” επί της γης;
Ο Ρεσίπ Tαγίπ Ερντογάν πιστεύει πως είναι επιλεγμένος του Αλλάχ και πως επιτελεί έργο με εντολή του Αλλάχ. Πιστεύει πως οι επιτυχίες του μέσα στην Τουρκία και έξω αποτελούν θεϊκή ανταμοιβή για το θεάρεστο έργο που επιτελεί για την κοινότητα των πιστών μουσουλμάνων ανά τον κόσμο- την Ούμα. Με τον Αλλάχ δίπλα του πιστεύει πως είναι ανίκητος. Μήπως δεν διαβάζει αυτό ακριβώς στο Κοράνι; Στη Σούρα Αλ Ιμράν (Οίκος Ιμράν) διαβάζουμε: «Αν ο Αλλάχ σας βοηθά, κανείς δεν μπορεί να σας νικήσει. Αν έπειτα από αυτό σας εγκαταλείψει ποιος άλλος θα μπορέσει να σας βοηθήσει; Στον Αλλάχ λοιπόν οι Πιστοί να τοποθετήσουν την εμπιστοσύνη τους.» (Κοράνι 3:160).
Ο Αλλάχ είναι ανίκητος. Και μαζί του ο Ταγίπ. Αν τώρα δεν πάρει τροπαιοφόρο νίκη έναντι των απίστων Αλαουϊτών του Άσαντ, των χριστιανών του Πούτιν στη Συρία, των Σιιτών του Ιράν και των Κούρδων, σημαίνει πως ο Αλλάχ δυσαρεστήθηκε μαζί του και τον εγκατέλειψε.
Αυτό που φαίνεται να συμβαίνει με τον Ερντογάν συνέβη ήδη στον Οσάμα μπιν Λάντεν. Και αυτός ήταν πιστός. Και τον ευλόγησε ο Αλλάχ να νικήσει τους άπιστους Σοβιετικούς στο Αφγανιστάν. Και πίστεψε ο μπιν Λάντεν πως θα νικούσε και τον άλλο “Μεγάλο Σατανά”, τους Αμερικανούς, αφού ο Αλλάχ τον ευλόγησε να καταστρέψει τους Δίδυμους Πύργους το 2001 στη Νέα Υόρκη. Αλλά κάπου τον εγκατέλειψε ο Αλλάχ τον μπιν Λάντεν, για λόγους που μόνο Αυτός γνωρίζει. Όποιοι και να ήταν, η τιμωρία του Αλλάχ ήταν μεγάλη. Τον σκότωσαν οι Αμερικανοί. Δεν υπήρξε κανονική ταφή του μπιν Λάντεν. Οι Αμερικανοί τον “έθαψαν” στη θάλασσα. Τον έφαγαν τα ψάρια. (Βρέθηκαν πολλές πορνό ταινίες στο τελευταίο κρησφύγετο του μπιν Λάντεν στο Πακιστάν. Αλλά δεν νομίζω να ήταν αυτός ο λόγος που ο Αλλάχ τον εγκατέλειψε και τον τιμώρησε με τέτοιο τρόπο.)
Ο Ερντογάν είναι πρώτιστος ισλαμιστής και μετά όλα τα άλλα. «Έχουμε μόνο μια έγνοια, Ισλάμ Ισλάμ Ισλάμ», υπογράμμιζε σε δημόσιο χώρο στην Τζακάρτα της Ινδονησίας – της μεγαλύτερης μουσουλμανικής χώρας στον κόσμο- τον Ιούλιο του 2016. Και με «Ισλάμ, Ισλάμ, Ισλάμ», εννοεί τη Σουννιτική ερμηνεία του Κορανίου την οποία ασπάζεται η μεγάλη πλειοψηφία των μουσουλμάνων. Οι υπόλοιποι μουσουλμάνοι, Σιίτες, Αλεβίτες, Αλαουίτες κ.λπ.,- που είναι εκατομμύρια μόνο στην Περσία θεωρούνται άπιστοι και ευκαιρίας δοθείσης όπως π.χ. στη Συρία σήμερα– καταπολεμούνται και σφάζονται. Το ίδιο ισχύει και για τους μή μουσουλμάνους. Κανείς δεν έχει δικαιώματα. Είναι όλοι σφετεριστές. Αυτό δεν λέει ο Ερντογάν και για το Αιγαίο, την Κύπρο και όχι μόνο; Πως οι Έλληνες είναι σφετεριστές μέσα στις πατρίδες τους;
Αν η θεώρησή μας για τον ισλαμιστή Ερντογάν και την ισλαμιστική Τουρκία αγνοεί την παραπάνω διάσταση, τότε λανθασμένα τους διαβάζουμε και λανθασμένα τους αντιμετωπίζουμε σε Ελλάδα και Κύπρο. Το πως πολεμικά οι Τούρκοι βρίσκονται σε στρατηγικό αδιέξοδο στη Συρία -κάτι που μάλλον συμβαίνει και στη Λιβύη- το καταλαβαίνουμε και από τις πολλαπλές δηλώσεις αξιωματούχων του κυβερνώντος κόμματος από τον Ερντογάν και κάτω. Μια ανάλυση περιεχομένου των δηλώσεων, ουσιαστικά και σημειολογικά, καταδεικνύει ακριβώς αυτό. 
Αντιμέτωποι με τον εφιάλτη της ήττας έχουν ξαφνικά μετατραπεί σε ικέτες. Όλοι. Ο Ερντογάν, ο προπέτης Τσαβούσογλου, το “παιδί θαύμα” της τουρκικής προπαγάνδας, Fahrettin Altun- διευθυντής επικοινωνίας του προεδρικού και πρωτοσύμβουλος του Μεγάλου Ηγέτη.
Αξίζουν πραγματικά μια ειδική μελέτη οι δηλώσεις τους, πρώτα αυτές που απευθύνονται στους Ρώσους καθώς και οι σχετικές συνομιλίες Ερντογάν- Πούτιν. Κάθε φορά η Μόσχα ανακοινώνει πως οι επαφές γίνονται «με πρωτοβουλία της τουρκικής πλευράς». Η απάντηση των Ρώσων είναι σταθερή. «Καταπατείτε τα συμφωνηθέντα στη Συρία». Και οι συνέπειες της τουρκικής αγυρτείας φαίνονται στο πεδίο των μαχών.
Ενθυμούμενοι, ξαφνικά, πως «ανήκουν» στο ΝΑΤΟ -τη «Συμμαχία των Σταυροφόρων» όπως την αποκαλούν- εκλιπαρούν για νατοϊκή αλληλεγγύη, ζητούν αντιαεροπορικά συστήματα από ΝΑΤΟ και ΗΠΑ, ακόμη και ζώνη απαγόρευσης πτήσεων πάνω από τη Συρία. «Απαιτούν», παρακαλώντας τους Ατλαντιστές να έρθουν, για χάρη τους, αντιμέτωποι με τη Ρωσική αεροπορία… στη Συρία.
Έχει απόλυτο δίκιο ο Αλλάχ. Μόνο αυτός είναι ανίκητος. Μόνο αυτός μπορεί να σώσει τον Ταγίπ. Αλλά πρέπει ο Ταγίπ να επανέλθει στον “Ορθό Δρόμο”. Αν τα πράγματα στη Συρία συνεχιστούν χωρίς ριζικές ανατροπές, να μην εκπλαγεί κανείς αν ο Ερντογάν εξαφανιστεί για κάποιες μέρες. Το ξανάκανε το 2015 όταν δεν πήρε αυτά που ήθελε στις εκλογές του Ιουνίου, λόγω των Κούρδων ψηφοφόρων. Τα πήρε όμως σε αυτές του Νοεμβρίου που ουσιαστικά αυθαίρετα προκήρυξε. Τότε ο Αλλάχ έβαλε, προφανώς, το “μακρύ” του χέρι και του εξασφάλισε την πλεοψηφία στην Ενθνοσυνέλευση.
Ναμάζι, λοιπόν, χρειάζεται Ταγίπ. Αλλά μόνο στο μεγάλο Umayyad τζαμί της Δαμασκού, πρέπει να προσευχηθείς. Είναι προφανές πως ο Αλλάχ δεν σε συγχώρεσε πως τον ξεγέλασες υποσχόμενος να προσευχηθείς στο Umayyad, μαζί με τον Νταβούτογλου, το… 2012.