To Borgen είναι μία τηλεοπτική σειρά που διαδραματίζεται στη Δανία και έχει να κάνει με την πολιτική, την εξουσία, τη διαπλοκή, το ρόλο των ΜΜΕ. Ο πρώτος κύκλος προβλήθηκε το 2010 και είχε να κάνει με την άνοδο μίας γυναίκας στην πρωθυπουργία και την προσπάθειά της να ισορροπήσει ανάμεσα στην προσωπική της ζωή και την πολιτική, ενώ γύρω της τεκταίνονταν πολλά. Η σειρά γνώρισε μεγάλη επιτυχία όπου προβλήθηκε, όχι τυχαία, με αποτέλεσμα να ακολουθήσουν άλλοι δύο κύκλοι τα αμέσως επόμενα χρόνια. Και, μετά από μια δεκαετία, επανήλθε με ένα τέταρτο κύκλο, όπου πλέον η πρωταγωνίστρια, είναι υπουργός Εξωτερικών και πρέπει να διαχειριστεί την εξεύρεση πετρελαίου στη Γροιλανδία, η οποία αποτελεί περίπου αποικία της Δανίας.
Στον κύκλο αυτό βλέπουμε τη μέθη της εξουσίας. Η πρωταγωνίστρια –Μπριγκίτε- την οποία ο κόσμος λάτρευε -και πολύ θα θέλαμε να την έχουμε για πρόεδρο στην Κύπρο- σιγά σιγά μοιάζει με τους υπόλοιπους. Θυσιάζει το περιβάλλον για τα δισεκατομμύρια του πετρελαίου, συγκρούεται δημόσια με τον ακτιβιστή γιο της, είναι έτοιμη να εξοστρακίσει τον δεύτερο στο κόμμα της που την αμφισβητεί, τα κάνει πλακάκια με τις μεγάλες δυνάμεις που βάζουν χέρι στο πετρέλαιο της Γροιλανδίας, συνεργάζεται κρυφά με ένα επικοινωνιολόγο ο οποίος δεν έχει κανένα ηθικό κώλυμα…
Κι ο κύκλος αυτός τελειώνει με το συνέδριο του κόμματός της όπου πια τίθεται θέμα αμφισβήτησής της, καθώς αυτή είναι έτοιμη να κάνει τα πάντα για να παραμείνει στην εξουσία. Στο βήμα βγαίνει ένα από τα πιο σεβάσμια μέλη του κόμματος και περιγράφει την Μπριγκίτε. Τη γυναίκα που έγινε η πρώτη πρωθυπουργός και υπήρξε μια καλή πρωθυπουργός. Την πολιτικό που, αντίθετα από το δόγμα του Μακιαβέλλι «καλύτερα να με φοβούνται παρά να με αγαπούν», υπήρξε αγαπητή. «Αλλά πλέον δεν την αναγνωρίζω», είπε. «Δεν μπορώ να δω την ανθρώπινη της πλευρά. Ίσως ούτε η ίδια δεν μπορεί».
Η ομιλία αυτή αποτέλεσε τον καθρέφτη μέσα στον οποίο είδε πώς έγινε. Και, βγαίνοντας στο βήμα, έκανε την έκπληξη. Εξήγησε πως η εξουσία είναι η έπαλξη για να μπορείς να πάρεις αποφάσεις, αλλά «δεν πρέπει να παλεύουμε μεταξύ μας, πρέπει να παλεύουμε για τις ιδέες μας». Και αναγνώρισε πως ο αντίπαλος της δεν θα βάλει την επιθυμία για εξουσία πάνω από τις πεποιθήσεις του (σε αντίθεση με αυτήν). Γι’ αυτό απέσυρε την υποψηφιότητά της και παραιτήθηκε (βολεύτηκε, φυσικά, στις Βρυξέλλες ως Επίτροπος για να είναι πιο αληθοφανές το σενάριο).
Στην πραγματική ζωή όποιος αμφισβητεί τον αρχηγό του κόμματος κατηγορείται ως φραξιονιστής.
