Όταν διάβασα χθες στον Φιλελεύθερο τα σχέδια του Γιάννη Καρούσου που θα αντιμετωπίσουν το κυκλοφοριακό πρόβλημα της Λευκωσίας, έκανα μια πρόχειρη αναζήτηση στο αρχείο αυτής της στήλης. Βρήκα ότι 20/9/2007 ρωτούσε, η στήλη, πότε θα ασχοληθούν στα σοβαρά «με το θρυλικό κλιμακωτό ωράριο, που το ακούμε χρόνια αλλά δεν το βλέπουμε», με τις μονοδρομήσεις σε ολόκληρη τη Λευκωσία και με τις λωρίδες των λεωφορείων. Το 2007! Μετά, 23/9/2008, όταν μπήκαν λεωφορεία στη μεταφορά των μαθητών, και καταρρίφθηκε στην πράξη «η δικαιολογία ότι ο Κυπραίος έμαθε να πηγαίνει με το αυτοκίνητο του παντού και δεν θέλει τις δημόσιες συγκοινωνίες», ξαναρωτούσα τι γίνεται με τις λεωφορειολωρίδες. Σημείωνα ότι δεν πρόκειται να γίνουν, αλλά «θα μπορούσε εύκολα να γίνει αυτό που είναι ήδη πολύ καθυστερημένο: Να γίνουν μονοδρομήσεις. Όπως γίνονται σε όλες τις πόλεις του κόσμου. Μόνο έτσι, μπορεί να ελπίζουμε σε ουσιαστική κυκλοφοριακή άνεση. Αλλιώς, θα μείνουμε πάλι στα παχιά λόγια για τη δρομολόγηση τραμ και άλλων ασυναρτησιών».

Ούτε λεωφορειολωρίδες έγιναν, ούτε μονοδρομήσεις. Και πέρασαν 15 χρόνια. Την 1 Ιουνίου 2018, σε ένα σύντομο σχόλιο, προσπάθησα να μιλήσω για την ταλαιπωρία που υφίσταμαι ως κάτοικος και εργαζόμενος της Λευκωσίας όταν για να διανύσω μια απόσταση τριών, τεσσάρων χιλιομέτρων μπορεί και να χρειαστώ 30 – 40 λεπτά. Με κατακεραύνωσε ο δήμαρχος Λευκωσίας, Κ. Γιωρκάτζης, με άρθρο του όπου εκτός από εξυπνακίστικες απορίες του στιλ «ο δημοσιογράφος που έγραψε το σχόλιο άραγε χρησιμοποιεί το λεωφορείο;» (δεν του απάντησα γιατί δεν θα ήμουν κόσμιος), σημείωνε και το εξής: «Εδώ και χρόνια υπάρχει συγκεκριμένη μελέτη η οποία ονομάζεται Ολοκληρωμένο Σχέδιο Κινητικότητας Λευκωσίας. Προνοεί αύξηση της συχνότητας των δημόσιων μεταφορών, δημιουργία ποδηλατοδρόμων και ποδηλατολωρίδων, μονοδρομήσεις κύριων αξόνων (ώστε να δημιουργηθούν νέες ανεξάρτητες λεωφορειολωρίδες) και δημιουργία τραμ».

Είναι σαν να μην πέρασε ούτε μέρα. Ο υπουργός Μεταφορών, Γιάννης Καρούσος, δήλωσε ότι θα αντιμετωπίσει την κυκλοφοριακή συμφόρηση της πρωτεύουσας με λεωφορειολωρίδες, μονοδρομήσεις και κλιμακωτά ωράρια σε σχολεία και Δημόσια Υπηρεσία. Να αρχίσουμε να βάζουμε στοιχήματα; Ποιος θα στοιχηματίσει υπέρ της εφαρμογής των όποιων σχεδίων; Ο κ. Καρούσος είναι υπουργός της Κυβέρνησης που αποχωρεί σε εφτά μήνες και είναι εξ αντικειμένου αμφίβολο ότι θα προλάβει να κάνει όσα δεν έκανε τα προηγούμενα εννέα χρόνια.

Σκοπός τώρα είναι, λέει, να υποχρεωθούν οι πολίτες να χρησιμοποιούν τα λεωφορεία σε ώρες αιχμής και να βασανίζονται όταν διακινούνται με τα ιδιωτικά τους οχήματα. Να βασανίζονται κι άλλο λες και φταίνε οι πολίτες, που δεν υπάρχουν δημόσιες συγκοινωνίες να τους εξυπηρετούν. Οι μελέτες για μονοδρομήσεις έγιναν πριν από 25 χρόνια -και όχι πριν από 15- από ξένους εμπειρογνώμονες που έφεραν και τους πληρώσαμε ένα σωρό χρήματα. Κι αυτό ήταν το πιο απλό μέτρο που θα μπορούσε να εφαρμοστεί για να βοηθήσει την κυκλοφορία. Αλλά, δεν έγινε τίποτε απολύτως. Τελευταία, άρχισαν να γίνονται αποσπασματικά μονοδρομήσεις (Καλλιπόλεως, Μακαρίου), που δεν έχουν σχέση με εκείνες τις μελέτες και επειδή ακριβώς δεν αντιμετωπίζουν συνολικά τα προβλήματα, δημιουργείται περισσότερη συμφόρηση στους δρόμους γύρω από αυτούς.

Από τον δήμαρχο μέχρι τον υπουργό και από τους κομματάρχες μέχρι τον Πρόεδρο, μιλούν μονότονα για την ανάγκη να αποκτήσουν οι πολίτες «οδική συνείδηση» και να μάθουν να κυκλοφορούν με τις δημόσιες συγκοινωνίες. Και όχι μόνο σήμερα, που κάτι έγινε, ας πούμε, με τα νέα λεωφορεία, αλλά εδώ και δεκαετίες το ίδιο βιολί. Επειδή μιλούν για τραμ εδώ και είκοσι χρόνια, πιστεύουν ότι θα αφήσουν οι πολίτες τα αυτοκίνητα στα γκαράζ και θα γυρεύουν το τραμ να πάνε δουλειά.

Υ.Γ. Το μετρό της Αθήνας εξυπηρετεί γύρω στο ένα εκατομμύριο επιβάτες την ημέρα και απλώνεται σε ένα δίκτυο 90 περίπου χιλιομέτρων. Όλοι οι πολίτες που πρέπει να πάνε στο κέντρο πάνε πλέον με το μετρό. Άνετα και γρήγορα. Λευκωσία – Λεμεσός είναι 60 χιλιόμετρα. Οι εργαζόμενοι από τη μια πόλη στην άλλη πάνε με τα αυτοκίνητα τους και αναπόφευκτα επιτείνουν το κυκλοφοριακό πρόβλημα των πόλεων. Αυτοί φταίνε ή το κράτος, που δεν τους έδωσε άλλες λύσεις;