Αυτή τη φορά οι εκθέσεις του Αντόνιο Γκουτέρες δεν κρατούν απλώς «ίσες αποστάσεις», όπως συνήθως. Αποτελούν κατάφωρη σύγκρουση με το διεθνές δίκαιο και παραποίηση των πραγματικοτήτων στο νησί ώστε να εξυπηρετηθεί στο έπακρον η Τουρκία και να τραυματιστεί η Κυπριακή Δημοκρατία. Ισοπεδώνεται το νόμιμο κράτος, το μέλος του ΟΗΕ και της ΕΕ, με το παράνομο κατοχικό καθεστώς. Σε όλα τα επίπεδα. Κοινωνικά, πολιτικά, οικονομικά.
Σκόπιμα και με διατυπώσεις για τις οποίες θα έπρεπε να ντρέπεται, ναι, το λέω με πάσαν επίγνωση, θα έπρεπε να ντρέπεται ο αρχηγός του διεθνούς οργανισμού, που έχει αποστολή να υπερασπίζεται και να προστατεύει τα ανθρώπινα δικαιώματα και το διεθνές δίκαιο. Θα πούμε περισσότερα για το περιεχόμενο τις επόμενες μέρες. Σήμερα, επισκιάζει το περιεχόμενο της έκθεσης η ανακοίνωση του μεγάλου ΑΚΕΛ, του ιστορικού αριστερού κόμματος της Κύπρου.
Αναμέναμε ότι δεν θα υπήρχε ούτε ένας πολιτικός στην Κύπρο, που διαβάζοντας τα προσχέδια των εκθέσεων Γκουτέρες δεν θα αντιλαμβανόταν το παιχνίδι που παίζει και δεν θα αντιδρούσε έντονα στις εξωφρενικές αναφορές, που στρέφονται εναντίον της Κυπριακής Δημοκρατίας και της ελληνοκυπριακής κοινότητας. Ακόμα και μόνο για το ότι, ενώ ουδέποτε ονόμασε την εισβολή της Τουρκίας, ΕΙΣΒΟΛΗ, τώρα έχει το θράσος να μιλά για εισβολή στη νεκρή ζώνη. «Η εισβολή και από τις δύο πλευρές στη νεκρή ζώνη, κυρίως με τη μορφή μη εξουσιοδοτημένης κατασκευής, παραμένει μία από τις κύριες πηγές εντάσεων».
Θα έπρεπε άπαντες, όχι μόνο να του απαντήσουν έντονα, αλλά και να κινηθούν όπου έχουν προσβάσεις και (πολιτικο-κομματικές) φιλίες για να τον θέσουν ενώπιον των ευθυνών του και να αποτρέψουν να παρουσιαστεί τέτοια έκθεση στο Συμβούλιο Ασφαλείας. Όμως, όλα θυσιάζονται στο βωμό των εκλογών. Αποκορύφωμα η ανακοίνωση του ΑΚΕΛ: «Σήμερα πληρώνουμε το βαρύ τίμημα του ναυαγίου του Κραν Μοντανά και της απροθυμίας του Προέδρου Αναστασιάδη να αξιοποιήσει τις σχετικές εισηγήσεις του Γενικού Γραμματέα προκειμένου να επαναρχίσει η διαπραγματευτική διαδικασία από το σημείο που είχε μείνει το 2017. Η αμφισβήτηση συμφωνημένων βασικών συγκλίσεων από τους Αναστασιάδη – Χριστοδουλίδη και η ένοχη σιωπή του Αβέρωφ μας οδήγησαν στη σημερινή τραγική κατάσταση όπως αυτή εικονίζεται και στην Έκθεση του Γενικού Γραμματέα. Είναι φανερό ότι Αναστασιάδης, Αβέρωφ και Χριστοδουλίδης δεν θέλουν ούτε και μπορούν να αλλάξουν ριζικά».
Είναι δυνατό μπροστά σε αυτή την αισχρή επίθεση του Γκουτέρες -και των αξιωματούχων που του συντάσσουν τις εκθέσεις- εναντίον των δίκαιων συμφερόντων του κυπριακού λαού, οι πολιτικοί στην Κύπρο να εφευρίσκουν «επιχειρήματα» για να ενισχύσουν την προεκλογική τους θέση; Πότε είχε ο Αναστασιάδης, η πλευρά μας, δηλαδή, και την ενοχοποιείς στα μάτια των ξένων- «τις σχετικές εισηγήσεις του Γενικού Γραμματέα» και έδειξε απροθυμία; Όταν και δημοσίως και κατ΄ ιδίαν στους απεσταλμένους του δήλωνε ότι ήταν έτοιμος να συνεχίσει από εκεί που έμειναν και έπεφταν οι απεσταλμένοι στην άρνηση του Τατάρ και της Άγκυρας; Πότε επέδειξε «ένοχη σιωπή» ο Αβέρωφ; Όταν τον χειροκροτούσαν που έλεγε πως έρχεται «εθνικό τσουνάμι»;
Πώς γίνεται να τοποθετείται και ο Χριστοδουλίδης στη συνομοταξία, αλλά όχι ο δικός τους υποψήφιος, ο Ανδρέας Μαυρογιάννης, που με ειλικρίνεια δηλώνει όποτε ερωτηθεί πως «σε ό,τι αφορά το επίπεδο των θέσεων, κάναμε ό,τι ήταν δυνατό και ό,τι μας ζήτησε ο Γενικός Γραμματέας». Και ότι, όπως επίσης επαναλαμβάνει ως αυτόπτης μάρτυρας, χωρίς να κρύβεται πίσω από την επιχειρηματολογία του κόμματος που τον στηρίζει, «το θέμα ήταν να δεχθεί ο κ. Τσαβούσογλου κατάργηση των εγγυήσεων. Δεν το είδαμε αυτό, δεν το διαπιστώσαμε» (αυτά από πρόσφατες δηλώσεις του στο ΡΙΚ).
Αν έκαναν ό,τι τους ζήτησε ο Γενικός Γραμματέας, πού βρίσκεται η απροθυμία; Αν δεν είδαν τον Τσαβούσογλου να δέχεται κατάργηση εγγυήσεων, αλλά ούτε και τίποτε άλλο από όσα ο ίδιος ο Γενικός Γραμματέας του ζητούσε (αποκαλύφθηκαν όλα πια στα πρακτικά που δημοσιεύσαμε, δεν υπάρχει δικαιολογία για να παριστάνουν ότι δεν τα γνωρίζουν όλα), πού βρίσκεται η απροθυμία της πλευράς μας;
Όπως έλεγαν παλιά, να μην σκέφτονται μόνο τις εκλογές, να σκέφτονται και τις επόμενες γενιές.
