Όταν χθες ο Άντρος Κυπριανού μιλούσε για τα έγγραφα που αποκάλυψε ο «Φιλελεύθερος» την Κυριακή και υποστήριζε ότι «ο κ. Αναστασιάδης και η Κυβέρνηση (…) επιχειρούν να ξεγελάσουν τον κόσμο διαρρέοντας οι ίδιοι έγγραφα» και «άλλο είναι το περιεχόμενο, άλλη είναι η ουσία, διαφορετικά παρουσιάζονται», σε ποιον απαντά; Στον Αναστασιάδη ή στον Ανδρέα Μαυρογιάννη; Διότι, την Κυριακή, όταν δημοσιεύσαμε τα έγγραφα ο κ. Μαυρογιάννης, με ειλικρίνεια σχολίαζε ότι αισθάνεται δικαιωμένος, διότι αποδεικνύονται με το δημοσίευμα «αυτά τα οποία λέγαμε και επιμέναμε προς την κ. Λουτ για τη συνάντηση του πρωινού της 4ης Ιουλίου, όπου επειδή τα Ηνωμένα Έθνη δεν έκαναν πρακτικό έφτασαν στο σημείο να αμφισβητούν εάν έγινε η συνάντηση». Όπως είπε ο κ. Μαυρογιάννης, και όχι κάποιος άνθρωπος του Αναστασιάδη, που επιχειρεί να ξεγελάσει τον κόσμο, «τα γεγονότα δεν επιδέχονται αμφισβήτησης».

«Επειδή κρίνουν ότι ο κόσμος ξεχνά εύκολα, στόχος τους είναι να επαναφέρουν ζητήματα τα οποία έχουν πολυσυζητηθεί στο παρελθόν, επιχειρώντας να πείσουν για τις δικές τους απόψεις», έλεγε ο κ. Κυπριανού;

Μα, ποιοι επιχειρούν να πείσουν για τις δικές τους απόψεις; Ο κ. Μαυρογιάννης; Διότι, ήταν κατηγορηματικός ο πρώην διαπραγματευτής. Ακόμα και από την απεσταλμένη του Γκουτέρες, την κ. Λουτ, απέκρυψαν τη συνάντηση της 4ης Ιουλίου στο Κραν Μοντανά, όπου ο Άιντα μετέφερε, όπως είπε, στους διαπραγματευτές το διευκρινισμένο πλαίσιο Γκουτέρες και προκάλεσε χάος.

Αλλά, να μην μπούμε στις λεπτομέρειες, έχουν δημοσιευτεί όλα. Όμως, πρέπει να λεχθεί μια απλοϊκή ιστορία για να κατανοηθεί το χάος μας, αν μπορεί ποτέ να κατανοηθεί.

Το Πλαίσιο Γκουτέρες δημιουργούσε μια βάση για να υπάρξει διαπραγμάτευση. Το δέχτηκε η πλευρά μας, αλλά το απέρριψε η Άγκυρα. Μετά το ναυάγιο του Κραν Μοντανά, ο Μουσταφά Ακιντζί έκανε μια δήλωση (2/5/2018) με την οποία έλεγε ότι αν η ελληνοκυπριακή πλευρά αποδεχθεί το πλαίσιο Γκουτέρες ως έχει, τότε θα μπορέσουν να επαναρχίσουν οι διαπραγματεύσεις αφού προηγουμένως ανακοινωθεί στρατηγική συμφωνία. Το Πλαίσιο, που ήταν βάση διαπραγμάτευσης και το απέρριψαν, ζητούσε να γίνει «στρατηγική συμφωνία». Άλλο κεφάλαιο αυτό. Ο Πρόεδρος Αναστασιάδης, την ίδια μέρα, απάντησε ρωτώντας εάν «αποδέχεται το πλαίσιο Γκουτέρες όπως αυτό διαμορφώθηκε οριστικά στις 4 Ιουλίου 2017» και ο Ακιντζί ανταπάντησε λέγοντας ότι η ελληνοκυπριακή πλευρά προτίμησε να αναφερθεί σε ένα έγγραφο ημερομηνίας 4 Ιουλίου 2017 «το οποίο δεν υπάρχει». Και ακολούθησε χαμός. Διότι, πολλοί εδώ, γνωστοί και με βούλα, υιοθέτησαν αυτό που είπε ο Ακιντζί και ξεκίνησαν επιθέσεις στον Αναστασιάδη για το έγγραφο που δεν υπάρχει.

«Εμείς τονίζαμε ανέκαθεν ότι το πλαίσιο Γκουτέρες ήταν αυτό στο οποίο αναφερόταν ο ΓΓ του ΟΗΕ και ήταν το πλαίσιο που κατατέθηκε στις 30 Ιουνίου στις συνομιλίες του Κραν Μοντανά, κάποιοι άλλοι επέμεναν ότι υπήρχε πλαίσιο της 4ης του Ιούλη, αποδεικνύεται όμως από τις ίδιες τις εξελίξεις ότι κάτι τέτοιο δεν υπάρχει», έλεγε ο Άντρος Κυπριανού, στις 11/2/2019. Χθες επαναλάμβανε: «Δεν υπάρχει άλλο έγγραφο, άλλο πλαίσιο του Γενικού Γραμματέα». Αλλά, όσα δημοσιεύσαμε την Κυριακή, δεν είναι της φαντασίας μας, είναι έγγραφα των Ηνωμένων Εθνών. Που αφήνουν εκτεθειμένους και τους Τούρκους, αλλά και τον Άιντα. Και πολύ καλά έκανε τότε ο Ν. Αναστασιάδης και ζητούσε διευκρινίσεις. Αφού εκκρεμούσαν τα θέματα ασφάλειας και εγγυήσεων, που ήταν και η αιτία του ναυαγίου του Κραν Μοντανά, πώς θα υπέγραφε το Πλαίσιο ως «στρατηγική συμφωνία» να μας μείνει; Επειδή ήθελε ο Ακιντζί να δέσει την εκ περιτροπής προεδρία και την αποτελεσματική συμμετοχή, που επίσης αναφέρονταν στο Πλαίσιο, κι εμείς να μείνουμε πάλι με το στόμα ανοιχτό, χωρίς καμιά δέσμευση για τον κατοχικό στρατό και τις εγγυήσεις;

Το ερώτημα είναι γιατί επιμένουν σήμερα, πέντε χρόνια μετά και ενώ αποκαλύφθηκαν τα πάντα. Είναι ζήτημα πολιτικού γοήτρου; Ψάχνουν ακόμα για δικαίωση;

Υ.Γ. Ο κ. Κυπριανού και ο υποψήφιος Αχιλλέας Δημητριάδης, μιλούσαν χτες για διαρροή εγγράφων από τον Νίκο Αναστασιάδη, προσπαθώντας να υποβαθμίσουν τα ρεπορτάζ του «Φιλελεύθερου». Δεν θα τους πούμε πού τα βρήκαμε, αλλά πόση σημασία έχει η προέλευση όταν η ουσία δεν αλλάζει. Τα αμφισβητούν; Όχι. Προσβάλλουν και τη δημοσιογραφική δουλειά για να συσκοτίσουν. «Τα γεγονότα δεν επιδέχονται αμφισβήτησης», όπως λέει κι ο κ. Μαυρογιάννης.