«Πρέπει να ρωτήσουμε τους Ελληνοκύπριους ψηφοφόρους εάν αυτό που θέλουν είναι, όχι το παρόν στάτους κβο, αλλά μια ομοσπονδία, ή ένα διαζύγιο», έλεγε προχτές σε συνέντευξή του, ο πρώην διαπραγματευτής των Τουρκοκυπρίων, Οζντίλ Ναμί, ο οποίος κατά τα άλλα μπορεί να θεωρηθεί κι ένας από τους διαλλακτικούς πολιτικούς. Και με ευρωπαϊκό πρόσωπο, ίσως και ευρωπαϊκό προσανατολισμό. Παρουσιάζει, όμως, τη μη λύση του προβλήματος όπως οι υπόλοιποι. Ως να οφείλεται στο γεγονός ότι οι Ελληνοκύπριοι δεν έχουν κόστος και προτιμούν το στάτους κβο. Ενόσω δεν υπάρχει κόστος γι’ αυτόν που θα εγκαταλείψει το τραπέζι των συνομιλιών, «ακόμα και πουλιά στον αέρα να πιάνουμε, δεν πρόκειται να λυθεί το Κυπριακό», λέει.
Αλλά, γιατί να ρωτήσουμε τους Ελληνοκύπριους αν θέλουν ομοσπονδία ή διαζύγιο; Οι Τουρκοκύπριοι ξέρουμε τι θέλουν; Φυσικά, τα ίδια λένε και «δικοί μας» όταν κατηγορούν τους Ελληνοκύπριους είτε ότι δεν θέλουν ομοσπονδία, είτε ότι δεν ξέρουν τι είναι ομοσπονδία, είτε ότι θέλουν διαζύγιο. Το πιο χυδαίο και προσβλητικό είναι που υποστηρίζουν ότι οι Ελληνοκύπριοι δεν έχουν κόστος από τη μη λύση. Ξεχνώντας ότι όταν γίνονται διαπραγματεύσεις είναι και τις περιουσίες των Ελληνοκυπρίων που διαπραγματεύονται. Και κάθε φορά που έρχεται το ναυάγιο, είναι οι Ελληνοκύπριοι που μαραζώνουν γιατί θα μείνουν ακόμα περισσότερα χρόνια στους προσφυγικούς συνοικισμούς όπου σε καθεστώς προσωρινότητας βρίσκονται για 48 χρόνια.
Αυτό, όμως, που επιβάλλεται εκ των πραγμάτων να ρωτηθούν οι Ελληνοκύπριοι -και ο κ. Ναμί το γνωρίζει πολύ καλά- είναι εάν αυτό που θέλουν είναι μια ομοσπονδία με την Τουρκία. Διότι, αυτό τους ζητά. Εκτός αν υπάρχει καμιά εξέλιξη και δεν την αντιληφθήκαμε. Ότι, ας πούμε, είδαν οι Τουρκοκύπριοι πολιτικοί την αλήθεια κατάματα και αποφάσισαν ότι δεν είναι συνεταιρισμό με την Τουρκία που θέλουν να κάνουμε, αλλά μαζί τους.
Ας μην κοροϊδευόμαστε, όμως. Πριν ερωτηθούν οι Ελληνοκύπριοι αν θέλουν ομοσπονδία ή διαζύγιο, ας τους δώσουν μερικές εξηγήσεις οι Τουρκοκύπριοι, όπως ο κ. Ναμί, που υποτίθεται θέλουν ομοσπονδία, για να μπορέσουν να απαντήσουν. Πόσος είναι ο πληθυσμός στα κατεχόμενα; Ξέρουν οι ίδιοι; Πόσοι είναι οι έποικοι; Είναι με τους έποικους που θα κάνουμε ομοσπονδία; Δεν συμφώνησε ποτέ και κανένας από αυτούς τους προοδευτικούς και διαλλακτικούς Τουρκοκύπριους πολιτικούς ότι όταν απαντήσουν οι Ελληνοκύπριοι «ναι στην ομοσπονδία και όχι στο διαζύγιο», και όταν προσφερθούν όλα όσα ζητούν για την κοινότητα -εκ περιτροπής προεδρία, βέτο, πρώτο λόγο στις περιουσίες, έδαφος 29% και άλλα πολλά- τότε θα αποχωρήσει η Τουρκία από την Κύπρο. Επομένως, ας μην ρωτούν τους Ελληνοκύπριους γιατί κόλλησαν, βάλτωσαν καλύτερα, στο στάτους κβο. Γνωρίζουν πολύ καλά το λόγο. Και είναι ο ίδιος λόγος που είπαν ΟΧΙ το 2004. Να ερωτηθούν, λοιπόν, οι Τουρκοκύπριοι και πρώτος ο Ναμί: Θέλουν να διαφεντεύουν την Κύπρο οι Κύπριοι ή οι ισλαμοφασίστες νεοσουλτάνοι;
Το άλλο που μας προέκυψε αυτές τις μέρες και είναι σχετικό, ήρθε από έναν άλλο Τουρκοκύπριο, τον ευρωβουλευτή Νιαζί Κιζίλγιουρεκ, που έχει την ενσυναίσθηση του στα ύψη. Ο ευρωβουλευτής, λοιπόν, καταγγέλλει την Κυπριακή Δημοκρατία ότι δημιουργεί συνθήκες ανάλογες με τη Γερμανία του Χίτλερ, διότι «χιλιάδες άνθρωποι κινδυνεύουν να γίνουν ανιθαγενείς», δηλαδή, να μην έχουν ιθαγένεια. Και ποιοι είναι αυτοί; Είναι, λέει, «περιπτώσεις των χιλιάδων νέων και των μικτών γάμων Τουρκοκυπρίων με υπηκόους τρίτων χωρών που στερούνται το δικαίωμα στην κυπριακή ιθαγένεια», διότι η Κυπριακή Δημοκρατία «αρνείται πεισματικά να αναγνωρίσει το δικαίωμα απόκτησης της ιθαγένειας των παιδιών των μικτών γάμων». Παραθέτει, μάλιστα, και την Ευρωπαϊκή Σύμβαση για την Ιθαγένεια (1997), «η οποία στις Αρχές της (άρθρο 4) καθορίζει ξεκάθαρα πως: α. καθένας έχει δικαίωμα σε μια ιθαγένεια, β. πρέπει να αποτρέπεται η ανιθαγένεια και γ. κανένας δεν μπορεί να στερηθεί αυθαίρετα την ιθαγένειά του».
Αυτοί οι «χιλιάδες άνθρωποι», όμως, δεν είναι γενικά και ισοπεδωτικά τα παιδιά «των μικτών γάμων Τουρκοκυπρίων με υπηκόους τρίτων χωρών», είναι τα παιδιά εποίκων. Παράνομων, δηλαδή, που χωρίς να έχει κανένα λόγο για την παρουσία τους η Κυπριακή Δημοκρατία, εστάλησαν από την Τουρκία για να αλλάξει την πληθυσμιακή σύνθεση της Κύπρου και να πετύχει ακόμα μια γενοκτονία. Όσοι έποικοι παντρεύτηκαν με Τουρκοκύπριους δεν έπαψαν να είναι έποικοι. Βεβαίως, «καθένας έχει δικαίωμα σε μια ιθαγένεια», αλλά οι έποικοι επέλεξαν την παράνομη ιθαγένεια του ψευδοκράτους. Μαζί και της Τουρκίας. Η Κυπριακή Δημοκρατία πώς τους στέρησε το δικαίωμα στην ιθαγένεια;
Σε ανθρώπινο επίπεδο, είναι κρίμα, είναι άδικο, είναι εγκληματικό γι’ αυτά τα παιδιά που δεν μπορούν να γίνουν Ευρωπαίοι πολίτες (διότι περί αυτού πρόκειται, δεν σκοτίστηκαν να γίνουν πολίτες της Κυπριακής Δημοκρατίας), αλλά είναι το ίδιο εγκληματικό να κατηγορείται από έναν ευρωβουλευτή της η Κυπριακή Δημοκρατία γι’ αυτή την αδικία. Ατιμία είναι ο εποικισμός, ένα έγκλημα πολέμου που δεν διαγράφεται ποτέ. Δεν το άκουσαν αυτό στις Βρυξέλλες;
