Είναι πλέον τάση σε μια προεκλογική περίοδο να ακούμε τα πάντα και φυσικά όλα τα «θα» που μπορεί κάποιος να σκεφτεί. «Θα» ο ένας, «θα» ο άλλος και πάει λέγοντας.
Λες και τόσο καιρό ο κάθε υποψήφιος ζούσε κάπου αλλού και δεν έβλεπε και δεν άκουγε. Και ξάφνου τώρα, ξύπνησε απότομα και συνειδητοποίησε πόσα προβλήματα έχει αυτός ο τόπος και πόσα ζητήματα καλείται να αντιμετωπίσει και να χειριστεί για να προσφέρει στον πολίτη καλύτερη ποιότητα ζωής σε όλους τους τομείς.
Φυσικά, η τάση των «θα» και του τρέχουμε να προλάβουμε όσα περισσότερα θέματα μπορούμε ενόψει εκλογών, δεν είναι μόνο πρακτική υποψηφίων ή και κομμάτων. Είναι και μία τακτική της εκάστοτε Κυβέρνησης, η οποία παίρνει σάρκα και οστά μέσα από τα Υπουργεία και τις διάφορες κρατικές Υπηρεσίες.
Αρκεί μόνο να δει κανείς πόσα θέματα τρέχουν να προλάβουν, ιδιαίτερα αυτή την περίοδο, διάφοροι κρατικοί φορείς. Πόσα σημαντικά ζητήματα ανοίγουν ενώπιον των διαφόρων επιτροπών της Βουλής έπειτα από προώθησή τους από τα διάφορα Υπουργεία. Αν δε, αστειευτείς και με κανένα λειτουργό Υπουργείου ή βουλευτή για τον όγκο εργασίας που έχουν αυτούς τους μήνες, είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα πάρεις την εξής απάντηση: «Έχουμε εκλογές τώρα».
Είναι απίστευτο, πραγματικά, πώς ένα κράτος για πολλούς δουλεύει ή πρέπει να δουλεύει μόνο όταν ζει σε ρυθμούς εκλογών. Είτε είναι προεδρικές, είτε βουλευτικές. Λες και τα προβλήματα και οι δυσκολίες της καθημερινότητας ενός λαού μπαίνουν στο ψυγείο και ξαναβγαίνουν σε μια πενταετία, περιμένοντας τον κάθε μεσσία να τα επιλύσει στο πι και φι. Αν σκεφτείς δε, ότι τα πλείστα από αυτά τα προβλήματα υπόσχεται να τα λύσει αυτός που σου τα δημιούργησε τις περισσότερες φορές, πραγματικά δεν ξέρεις εάν πρέπει να κλάψεις ή να γελάσεις.
Και κάπως έτσι όλοι σηκώνουν μανίκια και πιάνουν δουλειά για να προλάβουν να επιλύσουν προβλήματα ή να ετοιμάσουν ωραίες, πιασάρικες και ελκυστικές στα αυτιά προτάσεις, μπας και εξαργυρώσουν όλα αυτά τα «θα» στην κάλπη.
Αφήνοντας στην άκρη τους υποψήφιους για την Προεδρία της Δημοκρατίας, επιστρέφουμε για λίγο στα των Υπουργείων. Αρκετά από αυτά, αν όχι όλα, βρίσκονται αυτή την περίοδο σε έναν οργασμό εργασιών για να προλάβουν να προωθήσουν και να κλείσουν σημαντικά τους θέματα. Το κάθε ένα από αυτά που κρίνει ως προτεραιότητα στο δικό του χαρτοφυλάκιο.
Και να οι προτάσεις και τα νομοσχέδια στη Νομική Υπηρεσία για τον απαραίτητο νομοτεχνικό έλεγχο, και να η προώθησή τους στις κοινοβουλευτικές επιτροπές για να προλάβουν να τα συζητήσουν και να τα στείλουν στην Ολομέλεια της Βουλής, μπας και πάρουν τις ευλογίες της και μετουσιωθούν σε νομοθεσίες. Ανεξαρτήτως εάν όλο το προηγούμενο χρονικό διάστημα αναλώνονταν ενδεχομένως σε θέματα δευτερευούσης σημασίας.
Το ωραίο φυσικά σε όλες αυτές τις διεργασίες της Βουλής όσον αφορά τα θέματα που λαμβάνει από τα διάφορα Υπουργεία είναι το ερώτημα: Άραγε θα τα προλάβει ή θα μας βρουν οι εκλογές και θα ξαναμπούν στον πάγο μέχρι να έρθει η επόμενη διακυβέρνηση; Η απάντηση είναι πως όλα είναι πιθανά. Άλλα θα τα κλείσουν, άλλα θα μείνουν ανοιχτά κι έχει ο Θεός. Τι σημασία έχει άλλωστε; Φτάνει που έφυγαν από τα γραφεία των Υπουργείων!
Τελικά, προεκλογική μάλλον είναι η περίοδος που μπορούν να γίνουν όλα ή απολύτως τίποτα!
