Είχα ξανακουβεντιάσει με τον πρόεδρο του ΚΕΝΘΕΑ Μητροπολίτη Ησαΐα, το ζήτημα της ουσιοεξάρτησης. Μου είχε πει ότι «δεν παραδέχεται κανείς εύκολα ότι έχει πρόβλημα χρήσης ουσιών στο σπίτι του… ο καθένας κρύβεται στο καβούκι του… δεν θέλει να ξέρει ο γείτονας ότι το παιδί του, ή ο αδελφός του, υποφέρει… Και συχνά δεν συνεργάζεται και μαζί μας, γιατί φοβάται ότι θα εκτεθεί…». Παρενέβη ο επιστημονικός διευθυντής του ΚΕΝΘΕΑ δρ Κυριάκος Βερεσιές και με πληροφόρησε ότι πρόσφατα είχε πεθάνει ένας χρήστης ηρωίνης… ήταν γεμάτος με αποστήματα από εσωτερικές μολύνσεις στα νεφρά, στην καρδιά, στους πνεύμονες, στο σηκώτι… «Εισηγήθηκα σε συγγενικό του πρόσωπο, αντί στεφάνων στην κηδεία του, να δοθούν εισφορές στο ΚΕΝΘΕΑ. Μου είπε «μα θα μάθουν όλοι ότι ήταν ναρκομανής…». Μιλούμε για άτομο που μπήκε στη φυλακή επτά φορές για τα ναρκωτικά και ήταν πολύ γνωστός στην πόλη του…». 

Είχα πάρει συνέντευξη από τον άνθρωπο εκείνο, λίγους μήνες προηγουμένως. Με είχε υποδεχτεί στο δωμάτιό του με εντυπωσιακό πνεύμα φιλοξενίας και με καλή διάθεση, σε σχέση με τις προσωπικές του περιστάσεις. Ήταν 56 χρονών και περπατούσε δύσκολα, με μπαστούνι – τα πόδια του ήταν πρησμένα από θρόμβωση στο αίμα, λόγω της πολύχρονης, ενδοφλέβιας χρήσης ηρωίνης. Μου είχε μιλήσει για το πώς «έτρεχε σαν τρελός να βρει το ναρκωτικό… Συχνά καθόμουν –μου είπε– για ώρες μέσα στο αυτοκίνητο, άρρωστος με εμετούς, διάρροιες, βήχα, περιμένοντας να μου το φέρουν… Και το χειρότερο, με την ψυχολογική μου διάθεση μαύρη, μέχρι να βρω τη δόση μου»… 

Για χρόνια δεν μπορούσε να εργαστεί, λόγω των προβλημάτων υγείας που του προκάλεσε η μακροχρόνια χρήση ηρωίνης, που συχνά τη συνδύαζε με κοκαΐνη, φτιάχνοντας speed ball, όπως μου είπε. Εξήγησε ότι «στην αρχή πετάς, όταν πάρεις ηρωίνη. Την πρώτη φορά έτρεχα και δεν σταματούσα για τρεις τέσσερις μέρες. Μετά τους πρώτους έξι μήνες, τον ένα χρόνο χρήσης, έρχεται η πτώση… δεν θέλεις να ταράξεις… την αράζεις, κάθεσαι και δεν θέλεις κανέναν να σου κάνει παρέα… απομονώνεσαι, ντρέπεσαι να κυκλοφορήσεις στον κόσμο. Το ίδιο και η κοκαΐνη. Κι εκείνη σε ανεβάζει στην αρχή, αλλά αργότερα έρχεται η πτώση… μπορεί να πετάξεις χιλιάδες ευρώ σε μια νύχτα… χάνονται…

Στην αρχή σε πάει ψηλά… μετά από ένα διάστημα, σε ρίχνει κάτω και σε κάνει χίλια κομμάτια…». Ο δρ Βερεσιές, μου είπε ότι ο θάνατος μακροχρόνιων χρηστών, συχνά αντιμετωπίζεται με ανακούφιση από την οικογένειά τους. «Ένας συνάδελφος ψυχίατρος, μου ανέφερε ότι ο πατέρας ενός χρήστη, του είπε: «Ψες πέθανε ο γιος μου… ήταν η πρώτη νύχτα σε οκτώ χρόνια, που κοιμήθηκα… γιατί ήξερα επιτέλους, πού βρισκόταν».