Είναι ένα τραγούδι, σε στίχους Γιάννη Νεγροπόντη, που λέει πως ο Πέτρος, ο Γιόχαν κι ο Φράνς (άνθρωποι διαφορετικής καταγωγής) δούλευαν σε φάμπρικα για τους Μπράουν, Φίσερ και Κραφτ. Και οι μεν και οι δε γίνανε αχώριστοι. Οι πρώτοι φτιάχνοντας τανκς κι οι δεύτεροι φτιάχνοντας τραστ το οποίο διέλυσαν και έγιναν εχθροί στέλνοντας στον πόλεμο τους Πέτρο, Γιόχαν και Φρανς οι οποίοι έπεσαν σαν ήρωες κάτω από τα τανκς ενώ οι Μπράουν, Φίσερ και Κραφτ ξανάσμιξαν πάλι και φτιάξανε τραστ. Κι η ζωή συνεχίζει έτσι τον αέναο κύκλο της.
Κάποιοι λένε πως ο σεισμός στην Τουρκία μπορεί να αποτελέσει μια καλή ευκαιρία για εξομάλυνση των σχέσεων της με την Ελλάδα η οποία από την πρώτη στιγμή έσπευσε να βοηθήσει και να συμπαρασταθεί στη γείτονα χώρα και αιώνιο εχθρό. Κατατέθηκε δε η εισήγηση, όπως η Ελλάδα κάνει μια τολμηρή πρόταση στην Τουρκία: Οι δύο χώρες να μην προχωρήσουν στους προγραμματισμένους στρατιωτικούς εξοπλισμούς και να δοθεί μεγαλύτερη βοήθεια στους πληγέντες του σεισμού. «Αν τα F-35 που η Ελλάδα σκοπεύει να εξαγοράσει κοστίζουν 3,5 δισ., αναλογιστείτε πόσα παιδιά μπορούν να τραφούν, να στεγαστούν, να πάνε σχολείο με τα χρήματα αυτά, πόσοι ηλικιωμένοι θα τύχουν φροντίδας. Αν η Ελλάδα προχωρήσει σε μια τέτοια κίνηση, πόσο έκθετος θα είναι ο Ερντογάν και κάθε Ερντογάν αν την αρνηθεί;»
Ακούγεται τόσο ωραίο αλλά δεν είναι παρά μια ρομαντική προσδοκία. Ο τουρκικός λαός, ανέμενε άραγε να δει τους άντρες της ΕΜΑΚ να εργάζονται με αυταπάρνηση στα ερείπια και να κλαίνε από συγκίνηση, για να μπορέσει αντιληφθεί πως οι Έλληνες δεν είναι ο κακός γείτονας; Οι Έλληνες ανέμεναν μια τέτοια τραγωδία για να αντιληφθούν πως οι Τούρκοι στην καθημερινότητα τους δεν είναι παρά άνθρωποι όπως όλοι οι άλλοι;
«Τα στερεότυπα του εχθρού, λένε οι ρομαντικοί, καταρρίπτονται μέσα από εικόνες, όπως αυτή του Ελληνα διασώστη να κρατά το παιδί που έβγαλε ζωντανό από τα ερείπια. Δύνανται αυτή και άλλες ανάλογες εικόνες να μας απελευθερώσουν από τον φόβο του «άλλου», της απειλής και του πολέμου; Μπορούν στερεότυπα που χτίζονται μέσα στον χρόνο και με τη συνδρομή κοινωνικών δομών, όπως το εκπαιδευτικό σύστημα, να ανατραπούν ξαφνικά μετά μια ανείπωτη τραγωδία όπως οι σεισμοί; Το κυριότερο, πώς μπορούμε να ενισχύσουμε τη δυναμική της επικοινωνίας και της συνεργασίας;»
Την απάντηση δίνουν οι στίχοι του Γιάννη Νεργροπόντη: Αύριο οι Μπράουν, Φίσερ και Ερντογάν θα ξαναφτιάξουν τα τραστ και θα στείλουν τους Πέτρο, Αχμέτ και Φρανς να σκοτώσουν ο ένας τον άλλο.
