Τι ωραίοι που είναι! Έχουν εύκολη την απάντηση. Τους ακούς κι αναρωτιέσαι αν αυτοί κρατούν μαγικό ραβδί και κάνουν μαγικά. Ή αν τους έδωσε ο Θεός τη δύναμη των θαυματοποιών. Μόνο με τη λύση μπορούμε να βάλουμε τέλος στην τουρκική αδιαλλαξία, λέει ο ένας. Μόνο με τη λύση θα τερματιστούν τα προβλήματα μας, λέει ο άλλος. Ο μόνος τρόπος να αντιμετωπιστούν οι τουρκικές μεθοδεύσεις στην Αμμόχωστο είναι η επανέναρξη των διαπραγματεύσεων. Ο μόνος τρόπος να τερματιστούν οι ανομίες της Τουρκίας στην ΑΟΖ είναι η επιστροφή στο τραπέζι των συνομιλιών.
Τι εύκολο να το λένε και να παριστάνουν τους σοφούς! Υπάρχει κάπου η λύση και αμελούμε να πάμε να την πάρουμε; Εξαρτάται, δηλαδή, από την επιθυμία μας; Αν ήταν τόσο απλό, τόσο βλακωδώς επιπόλαιο, τι φταίει και δεν προχωρούμε; Επειδή είμαστε αδιάλλακτοι και δεν θέλουμε τη λύση; Έχουν δίκαιο οι Τουρκοκύπριοι, που λένε ότι δεν θέλουν να μοιραστούμε μαζί τους την εξουσία;
Προφανώς έχουμε παραφρονήσει ομαδικά. Μιλάμε ως να είμαστε μόνοι μας σε αυτή την κατάσταση, δεν υπάρχει τίποτε γύρω μας να επηρεάζει τις σκέψεις και τις ενέργειές μας. Μπορούμε μόνοι μας να επιστρέψουμε στο τραπέζι των συνομιλιών ή ακόμα και να λύσουμε το Κυπριακό, χωρίς να μας αφορά τι σχεδιάζουν και τι κάνουν οι Τούρκοι. Σου λέει ο νεοσουλτάνος ότι επιστροφή στο τραπέζι των συνομιλιών θα υπάρξει μόνο αν αναγνωρίσουμε ότι θα γίνουν συνομιλίες μεταξύ δυο κρατών, αλλά δεν έχεις καμιά απάντηση, καμιά πρόταση για να ξεπεραστεί αυτός ο καταστροφικός όρος. Συνεχίζεις να επαναλαμβάνεις όσα έλεγες και πριν από τρεις μήνες και πριν από έξι μήνες και πριν από έξι χρόνια. Δεν σε αφορά το αν αυτή τη στιγμή κάτσεις στο τραπέζι των συνομιλιών χωρίς καμιά προϋπόθεση θα είναι ως να αποδέχεσαι τους τουρκικούς όρους, και νομιμοποιείς το πλαίσιο που σου θέτουν. Και μάλιστα εσύ ο ίδιος το θέτεις υπό την αιγίδα των Ηνωμένων Εθνών.
Έτσι λειτουργούσαμε πάντα. Χωρίς να θέτουμε όρια -ή κόκκινες γραμμές, όπως καθιερώθηκε να λέγονται οι όποιες διασφαλίσεις- χωρίς να υπολογίζουμε τι κάνουν οι άλλοι. Απλώς πιστεύαμε, όσοι πίστευαν, ότι θα τους φωτίσει ο Θεός να συμπεριφερθούν λογικά. Και δίκαια σε ένα βαθμό. Και φτάσαμε στο δεν πάει άλλο. Δεν ασχοληθήκαμε ποτέ στα σοβαρά με τις παραμέτρους που μας επηρεάζουν. Με τη Βρετανία, για παράδειγμα. Πόσες φορές να το δείξει ξεδιάντροπα ότι παρεμβαίνει παντού για να επηρεάζει όλες τις εξελίξεις με τρόπο που να ευνοούνται οι τουρκικοί στόχοι; Παντού. Από τα Ηνωμένα Έθνη μέχρι την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Πρώτοι οι Βρετανοί ως κλεπταποδόχοι πήγαν κι αγόρασαν σπίτια Ελληνοκυπρίων από Τουρκοκύπριους στα κατεχόμενα. Πρώτοι οι Βρετανοί έβαλαν θέμα για απευθείας πτήσεις στην Τύμπου. Πρώτοι οι Βρετανοί μας κατήγγειλαν στο Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ, στη Γενεύη, ότι στερούμε την ιθαγένεια σε παιδιά εποίκων. Πρώτοι στις αποφάσεις του ΟΗΕ και της ΕΕ για να πριονίζουν την Κυπριακή Δημοκρατία. Πρώτοι να ρίχνουν ιδέες τουρκικής προέλευσης για τη «χρυσή τομή» της συνομοσπονδίας. Και τώρα, πρώτοι και καλύτεροι να παρεμβαίνουν στο Συμβούλιο Ασφαλείας για να μολύνουν τις αποφάσεις με ασάφειες τουρκικής εξυπηρέτησης.
Αλλά, εμείς, συνεχίζουμε να μιλάμε για το πόσο στενοί συνεργάτες μας είναι, συνεχίζουμε να τους ευχαριστούμε που ενδιαφέρονται για τη μαύρη μοίρα μας, συνεχίζουμε να τους ενθαρρύνουμε να τραβούν το χαλί κάτω από τα πόδια μας. Κι ο δεξιός Αναστασιάδης κι ο αριστερός Χριστόφιας κι οι αρχηγοί των κομμάτων τους, και οι δικηγόροι μας και οι λογιστές μας και οι επιχειρηματίες μας… Ας μη ζητήσουν να καταργηθούν οι αποικιοκρατικές Βάσεις αφού φοβούνται, ας ζητήσουν να εκπληρώσει η Βρετανία τις υποχρεώσεις της ως εγγυήτρια χώρα. Εγγυήθηκε την Κυπριακή Δημοκρατία και τώρα βοηθά στη διάλυση της. Ούτε αυτό πρέπει να καταγγελθεί μπας και δυσαρεστηθούν; Κι όταν δεν κάνουμε το ελάχιστο πώς θα κάνουμε τα άλλα;
Είναι ηλίου φαεινότερον. Η Άγκυρα δεν θα επιστρέψει στο τραπέζι των συνομιλιών, γονατιστοί να την παρακαλούμε. Διότι, σχεδιάζει τετελεσμένα, που θα αλλάξουν τον προσανατολισμό των διαπραγματεύσεων και της λύσης και θα οδηγούν στην αναβάθμιση του ψευδοκράτους. Εμείς τι κάνουμε, είναι το πρόβλημα. Οι ηγέτες μας και οι πλατφόρμες του διαχρονικού «ναι», που ορίζουν το παιχνίδι. Αυτοί που ονειρεύονται ακόμα πως υπάρχουν περιθώρια να γίνουν συνεργάτες του Ερντογάν. Ακόμα και την ώρα που οι Τουρκοκύπριοι άρχισαν να τον αμφισβητούν, οι «δικοί μας» επιμένουν σε μια οδό που οδηγεί στη φονική αγκαλιά του. Ας βρουν τρόπο να συντονιστούν, τουλάχιστον, με τη μερίδα των Τουρκοκυπρίων που ίσως τώρα μπορούν να πεισθούν ότι η κοινή πατρίδα δεν μπορεί να συμπεριλαμβάνει την Τουρκία. Ας προσπαθήσουν.
