Νομίζεις πως αυτή η ιστορία με την πολιτική ισότητα, που ανέδειξε η τουρκική προπαγάνδα ως το άλφα και το ωμέγα του προβλήματος μας και την ενισχύουν δικοί μας πολιτικοί, είναι κανένα καινούργιο φαινόμενο στην πορεία μας. Δεν είναι. Είναι το ίδιο και απαράλλακτο με όλα τα άλλα, όλα όσα κακοδιαχειρίστηκαν οι ηγέτες μας και από αλλού ξεκίνησαν κι αλλού καταλήγουν. Δεν μάθαμε τίποτα από τα προηγούμενα. Μια αέναη κίνηση στο κενό της πολιτικής ανεπάρκειας. Σαλαμοποίηση, το λένε. Κομμάτι – κομμάτι εφαρμόζεται η τουρκική στρατηγική σε βάρος της πατρίδας μας κι εμείς κάνουμε πως δεν καταλαβαίνουμε. Οι ηγέτες μας, δηλαδή.
Αποδέχτηκαν πρώτα την πολιτική ισότητα ως μια αδήριτη ανάγκη για να αισθάνονται οι Τουρκοκύπριοι ότι δεν θα τους επιβάλλεται η πλειοψηφία των Ελληνοκυπρίων, και τώρα πάνε ολοταχώς να αποδεχτούν την αριθμητική ισότητα για να συμβαίνει το αντίθετο, να επιβάλλεται η μειοψηφία στην πλειοψηφία. Κι ας το έλεγε ρητά ο Γενικός Γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών (8 Μαρτίου 1990) όταν το προωτοσυμφωνήσαμε, ότι «η πολιτική ισότητα δεν σημαίνει ίση αριθμητική συμμετοχή σε όλα τα ομοσπονδιακά κυβερνητικά όργανα και τη διοίκηση». Κι ας τόνιζε ότι αυτό που πρέπει να αναγνωριστεί είναι «η πολιτική ισότητα των δυο κοινοτήτων στην ομοσπονδία και η δικοινοτική φύση της ομοσπονδίας». Φωνάζουν τώρα οι αρχηγοί των δυο μεγάλων κομμάτων ότι πρέπει να δώσουμε την πολιτική ισότητα στους Τουρκοκύπριους, διότι αυτό που δώσαμε τελικά τους φαίνεται λίγο.
Δεκαετίες ολόκληρες αυτή είναι η πολιτική μας. Από τα μείζονα μέχρι τα ελάσσονα. Από την πολυφερειακή ομοσπονδία, χωρίς γεωγραφικό διαχωρισμό φτάσαμε να κάνουμε παντιέρα την διζωνική και τώρα πάμε στο επόμενο στάδιο, στην συνομοσπονδία. Από την ισχυρή κεντρική κυβέρνηση που θα επιτυγχάνει την ενότητα του χώρου, του λαού, των θεσμών και της οικονομίας καταλήξαμε στην χαλαρή ή αποκεντρωμένη ομοσπονδία που επιτυγχάνει τον απόλυτο διαχωρισμό. Από το δικαίωμα όλων των προσφύγων για επιστροφή στα σπίτια και τις περιουσίες τους, καταλήξαμε στα δικαιώματα των χρηστών και στους αποκλεισμούς του «συναισθηματικού δεσμού». Από το κοινό κράτος με τους Τουρκοκύπριους καταλήγουμε στο κοινό κράτος με τους παράνομους εποίκους. Από τη μία και μόνη κυριαρχία, μία ιθαγένεια και μία διεθνή προσωπικότητα καταλήξαμε στη μία διεθνή προσωπικότητα και στο «οι συνιστώσες πολιτείες θα ασκούν πλήρως και οριστικά όλες τις εξουσίες τους, χωρίς επεμβάσεις από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση» (συμφωνία 11/2/2014). Από τη λύση που θα είναι μετεξέλιξη της Κυπριακής Δημοκρατίας καταλήξαμε στο «η ΤΔΒΚ με όλα της είναι μια δομή και αυτή η δομή θα μετεξελιχθεί σε μια Συνιστώσα Πολιτεία. Με τον ίδιο τρόπο, και η δομή η οποία αυτή την στιγμή ελέγχεται από τους Ελληνοκύπριους θα μετεξελιχθεί σε μια Συνιστώσα Πολιτεία, η οποία θα βρίσκεται και πάλι υπό τον έλεγχο των Ελληνοκυπρίων» (Ακιντζί, 1/9/15). Από τα Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης μεταξύ των κοινοτήτων και του λαού καταλήξαμε στα ΜΟΕ δημιουργίας συνθηκών καλής γειτονίας μεταξύ δυο κρατιδίων, μεταξύ των δυο δομών.
Και συνεχίζουμε. Μέσα στις ασάφειες και τις παλινδρομήσεις. Ακόμα και για τα διαδικαστικά. Ουδέποτε θα δεχθούν πενταμερή διάσκεψη, έλεγαν όλοι μαζί οι ηγέτες μας, αξίωναν διεθνή διάσκεψη για τις διεθνείς πτυχές (για την κατοχή, δηλαδή). Τώρα πανηγυρίζουν για τις πενταμερείς διασκέψεις ως να είναι και κάτι που ζητούσαν από χρόνια. Ουδέποτε, έλεγαν, θα δεχθούν χρονοδιαγράμματα, τώρα ο Γκουτέρες λέει σε όλες τις εκθέσεις του ότι θέλει συνομιλίες με προβλεπτό χρονικό ορίζοντα ή θέλει συμφωνία «που θα επιτευχθεί εντός ενός ξεκάθαρου ορίζοντα», ικανοποιεί τους Τούρκους, αλλά επειδή δεν το ονομάζει «χρονοδιάγραμμα» εμείς κάνουμε πως δεν καταλαβαίνουμε.
Αν ήταν βέβαια να υποχωρούσαμε σε όλα αυτά στο πλαίσιο ενός υγιούς συμβιβασμού, έχοντας διασφαλίσει ως αντάλλαγμα την αποχώρηση της Τουρκίας από την Κύπρο, θα είχε κάποια λογική. Αλλά, ας μας εξηγήσουν όσοι ηγέτες μας δίνουν τώρα συμβουλές για τη νέα υποχώρηση που μας ζητούν να κάνουμε μέσα στον σουρεαλισμό τους – την αριθμητική ισότητα – ποια ανταλλάγματα πήραν για τα προηγούμενα. Σε τι υποχώρησαν, όχι μόνο η Τουρκία αλλά και οι εταίροι μας οι Τουρκοκύπριοι; Με βάση ποια πραγματικότητα μας λένε ότι πρέπει να δώσουμε την πολιτική ισότητα για να αποχωρήσουν τα κατοχικά στρατεύματα; Αλήθεια, συνειδητά θέλουν να κτίσουν το μέλλον μας πάνω σε ασάφειες; Ιδίως όταν απέναντι μας είναι η Τουρκία που ξέρουμε; Προφανώς, δεν κατανοούν ότι για να επιβιώσουμε πρέπει να έρθει κάποια στιγμή που θα πουν: Ως εδώ και μη παρέκει;
