Mε εξοργίζουν αυτές οι δηλώσεις δήθεν έκπληξης και οργής για τη διαφθορά, τη διαπλοκή, τα σκάνδαλα που καλά κρατούν στην κοινωνία μας παρά την καθολική καταδίκη. Με εξοργίζουν και οι αφ’ υψηλού νουθεσίες για το τι πρέπει να γίνει αλλά ποτέ δεν γίνεται, ανεξαρτήτως χρώματος και ιδεολογίας από όλους εκείνους που πρέπει επιτέλους να πάρουν κάποιες αποφάσεις. Γιατί το ζητούμενο δεν είναι να στηθεί μια δίκη, να καταδικαστούν κάποιοι, να πάνε 5-6 στη φυλακή και να βγουν νωρίτερα με καλή συμπεριφορά, αλλά να κοπεί στη ρίζα του αυτό το σαράκι που κόστισε και κοστίζει στον τόπο και τον κόσμο… Πρέπει να το παραδεχτούμε αυτό το κράτος, το κομματικό του σύστημα, το οικονομικό του σύστημα στήθηκαν από το 1960 πάνω στη διαπλοκή. Αυτοί που τα είχαν καλά με τους αποικιοκράτες αλλά είχαν ένα όνομα στην κοινωνία βρέθηκαν σε θέσεις κλειδιά του νεοσύστατου κράτους. Όσοι αγωνίστηκαν εξασφάλισαν μια θέση στο δημόσιο και πολιτικό βίο ανεξαρτήτως προσόντων. Και πάει λέγοντας… Δυστυχώς αυτή η κατάσταση πραγμάτων κρατά μέχρι σήμερα. 

Οι καταγγελίες για κακοδιαχείριση των τουρκοκυπριακών περιουσιών δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία. Πολυσυζητημένες υποθέσεις που κατά καιρούς έβλεπαν το φως της δημοσιότητας αλλά έσβηναν στην πορεία. Οι τ/κ περιουσίες διανεμήθηκαν στη λογική των «ημετέρων», των βολικών, των πελατειακών σχέσεων από το 1974 και μετέπειτα… Σε κάποιους δόθηκαν ακόμη και αυτοκίνητα που άφησαν πίσω τους Τ/κ, αν και δεν είχαν ούτε καν άδεια οδηγού, όταν το χάος επικρατούσε παντού αμέσως μετά την τουρκική εισβολή! Η κακοδιαχείριση ρίζωσε γιατί πολύ απλά δεν υπήρχε και δεν φαίνεται να υπάρχει η πολιτική βούληση προς πάταξή της αποτελεσματικά και ριζικά. Κι αυτό δεν είναι θέμα μόνο του Προέδρου, των υπουργών, των βουλευτών. Είναι θέμα του κάθε ευσυνείδητου πολίτη να λειτουργεί σωστά και αποτελεσματικά. 

Την μπάλα την έχουμε χάσει από καιρό. Η οργάνωση των τραπεζικών υπαλλήλων τρέχει από πολιτικό γραφείο σε πολιτικό γραφείο, από το ένα επιτελείο προεδρικού υποψηφίου στο άλλο για να διασφαλίσει τα ταμεία προνοίας που κουρεύτηκαν. Η κατά τα άλλα μαχητικότατη συνδικαλιστική οργάνωση δεν είχε πει ούτε λέξη όταν γίνονταν τα αίσχιστα στις τράπεζες που οδήγησαν το τραπεζικό σύστημα στον γκρεμό και την κυπριακή οικονομία στην καταβαράθρωση. Τις εντολές των τραπεζιτών κάποιοι τις υλοποιούσαν. Κάποιοι εισέπρατταν τα μπόνους από τον Βγενόπουλο, από την πώληση των αξιογράφων, την παροχή δανείων με επισφαλή κάλυψη. Τα κόκκινα δάνεια δεν τα δημιούργησαν εξωγήινοι. Και δεν ευθύνονται μόνο όσοι τα εξασφάλιζαν, μεγαλύτερη ευθύνη φέρουν όσοι τους τα έδιναν με τον τρόπο που τους τα έδιναν. Κανένας δεν άνοιξε το στόμα του να εκφράσει ανησυχία για το πού οδηγούμαστε. Τώρα που επηρεάζεται η δική τους τσέπη έγιναν διεκδικητικοί… Για μιαν ακόμη φορά λειτουργεί η λογική του «εγιώ εν τζιαι…» που τόσο εύστοχα διακωμώδησε ο Γιώργος Τσιάκκας… 

Ασθενείς και συγγενείς τους ξυλοφορτώνουν γιατρούς γιατί δεν υπακούουν στις εντολές τους… γιατί δεν κάνουν αυτό που για χρόνια τους είχαν συνηθίσει κάποιοι άλλοι. Να δίνουν το χαρτί όπως αυτοί υπαγορεύουν… Οπαδοί επιτίθενται άνευ λόγου και αιτίας σε όποιον βρεθεί στον δρόμο τους… Και οι σούπερ ευαίσθητοι τα βάζουν με την Αστυνομία γιατί δεν κάνει κάτι… Τι θέλουν, δηλαδή, να έχουμε πίσω ένα τσούρμο αστυνομικών σε κάθε κίνησή μας για να αποτρέπει τις επαίσχυντες αυτές συμπεριφορές; Κι όμως οι λύσεις βρίσκονται στην οικογένεια, την παιδεία και την αλλαγή κουλτούρας…