Η «δίκη της Χρυσής Αυγής», όπως είναι αυτή στην οποία δικάζονται όσοι κατηγορούνται για άμεση ή έμμεση εμπλοκή στη δολοφονία του 34χρονου μουσικού Παύλου Φύσσα τον Σεπτέμβριο του 2013, έχει ξεκινήσει εδώ και 4 χρόνια. Εάν κάποιος θεωρεί ότι με τέτοιους ρυθμούς έχει νόημα να μιλάμε για «Δικαιοσύνη», ας κάνει ένα βήμα μπροστά να δούμε εάν είναι αληθινός ή εξωγήινος. 
 
Δυστυχώς, υπάρχουν πολλοί που θα κάνουν ένα βήμα μπροστά και θα βρουν διάφορα γελοία, νομικίστικα προσχήματα, για να δικαιολογήσουν αυτήν την απίθανη διαστρέβλωση κάθε έννοια λογικής. 
 
Όπως και να έχει, φαίνεται πως μπήκαμε πλέον στην τελική φάση αυτής της διαδικασίας που, εκτός από το ίδιο το κράτος, προσβάλλει κάθε πολίτη, πόσο μάλλον τους συγγενείς θυμάτων. Χθες στο δικαστήριο, ο έχων παραδεχτεί τον φόνο του Φύσσα, Γιώργος Ρουπακιάς, εξετάστηκε από τους δικαστές. 
 
Η κατάθεσή του είχε δύο στόχους. Ο πρώτος, να μην ενοχοποιήσει το κόμμα που μέχρι πρότινος κατείχε θέση στη Βουλή, γι’ αυτό και επέμεινε ότι δεν ήταν ποτέ μέλος της Χρυσής Αυγής, αλλά απλός υποστηρικτής της. Και, δεύτερον, να δείξει ότι αυτός ο απλός υποστηρικτής, βρέθηκε εκείνο το μοιραίο βράδυ με μαχαίρι μέσα στο αυτοκίνητο, έχοντας λάβει, αυτός και «άλλοι συμπολεμιστές», το μήνυμα ότι «απόψε θα γίνει χαμός» και, προκληθείς από τον Φύσσα, βγήκε από το αμάξι για να αμυνθεί (!!!) και, όταν ο μουσικός άρχισε να τον δέρνει, λέει (με τον πατέρα του θύματος να φωνάζει μεσ’ το δικαστήριο «ψέματα λες»), αυτός πρόταξε το μαχαίρι του και ο 34χρονος έπεσε πάνω! Για αυτό, όπως είπε στο δικαστήριο, «πρόκειται για απλή ανθρωποκτονία».
 
Αυτό το απομονωμένο στιγμιότυπο λέει πολλά για τους ανθρώπους που στελεχώνουν και ακολουθούν τη Χ.Α. Στους δρόμους, στις συνοικίες, αλλά και στη Βουλή και στα τηλεοπτικά στούντιο (όταν φιλοξενούνταν – κακώς, κάκιστα), πουλάνε νταβατζιλίκι, μαγκιά και πατριωτισμό. Και τώρα που ήρθε η ώρα να σταθούν απέναντι από τη Δικαιοσύνη και να ορκιστούν ότι θα πουν την αλήθεια και μόνο αυτήν, καταφεύγουν σε ψέματα και, εμφανώς, επιχειρεί ο κάθε ένας να σώσει το τομάρι του.
 
Όταν, μετά από τη δολοφονία του Φύσσα, άρχισαν να συλλαμβάνονται ένα-ένα τα στελέχη της Χρυσής Αυγής με την κατηγορία της σύστασης εγκληματικής οργάνωσης και συμμετοχής σε αυτήν, η εικόνα που βλέπετε, με τον Νίκο Μιχαλολιάκο, τον αρχηγό του «Συνδέσμου», με χειροπέδες έξω από τη Γενική Αστυνομική Διεύθυνση Αθηνών, σηματοδότησε ουσιαστικά την αρχή του τέλους τους. Ήταν, και παραμένει, μια εικόνα σοκαριστική από κάθε άποψη.
 
Σε αυτήν την πράξη βρισκόμαστε σήμερα, λοιπόν. Με το κόμμα να είναι σε διαδικασία διάλυσης και εκτός Βουλής, εν αναμονή μιας απόφασης που έχει αργήσει πάρα πολύ. 
 
Υ.Γ.: Στα πίσω έδρανα του δικαστηρίου, ξεχώριζε η ανέκφραστη φιγούρα του πατέρα του Πακιστανού εργάτη Σαχζάτ Λουκμάν, τον οποίο δύο Έλληνες ρατσιστές δολοφόνησαν στα Πετράλωνα λίγους μήνες πριν το φονικό του Φύσσα. Οι Διονύσης Λιακόπουλος και ο Χρήστος Στεργιόπουλος είχαν καταδικαστεί σε ισόβια ως έχοντες δράσει με καθαρά ρατσιστικά κίνητρα. Όμως το Μεικτό Ορκωτό Εφετείο Αθηνών επέβαλε στη συνέχεια ποινή κάθειρξης 21 ετών και 5 μηνών, αναγνωρίζοντας κατά πλειοψηφία (6-1) το ελαφρυντικό της καλής συμπεριφοράς μετά την πράξη! Στη δίκη του Φύσσα, ο κύριος Λουκμάν, κοίταζε συνέχεια ψηλά στην έδρα. Σαν να γύρευε από αυτήν τη δικαίωση που για τον γιο του δεν έλαβε.