Αλλού είναι η ουσία, υποστηρίζουν κάποιοι. Στη συνεχιζόμενη κατοχή, στην αδιαλλαξία της Τουρκίας, στη… Μην σταματάτε να διαβάζετε – βάζω τελεία. Γιατί βεβαίως χωρίς να αμφισβητώ τίποτα από τα γνωστά και τετριμμένα που συνοδεύουν το αέναο ταξίδι του Κυπριακού στον χρόνο, επιτρέψτε μου να πιστεύω ότι εδώ που φτάσαμε έχουν σημασία τόσο οι λεπτομέρειες όσο και οι άνθρωποι στο περιθώριο των μεγάλων κεφαλαίων της Ιστορίας.
Αυτό που συνέβη, με πρωταγωνιστές τους Τσαβούσογλου και Χριστοδουλίδη, δεν είναι ένα ακόμα παραπολιτικό για να έχουμε να συζητάμε. Πρόκειται για γεγονός με ειδικό βάρος. Κι ας δήλωσε ο Αβέρωφ «Θα μείνω μακριά από αυτή τη συζήτηση», υπενθυμίζοντάς μας ότι ο στόμφος δεν είναι απαραίτητα συνακόλουθος της πολιτικής σοβαρότητας. Θα μείνει μακριά, αναρωτιέμαι, επειδή συντρέχουν σοβαρότερα θέματα όπως η αλίευση ψήφων π.χ. στο Ζύγι;
Ας ξεκινήσουμε όμως από το βασικό ερώτημα: Γιατί έπεσε σε αυτή την παγίδα ο συνήθως μετρημένος Νίκος Χριστοδουλίδης; Το μόνο βέβαιο –και αυτό θα έπρεπε να το γνωρίζει– είναι ότι η «υψηλή» διπλωματία ωχριά μπροστά στη «χαλαρή» διπλωματία των διαδρόμων. Η οποία μπορεί να παρασύρει στα απόνερά της πολιτικούς αγαθών κατά τ’ άλλα προθέσεων. Νόμιζε αλήθεια ότι θα προκαλούσε τον Τσαβούσογλου και αυτός θα περιοριζόταν σε χαριεντισμούς; «Ενώπιον σου ο Αναστασιάδης είπε για συνομοσπονδία» έριξε την κορώνα, πετυχαίνοντας ταυτόχρονα δύο πράγματα: Πρώτον να δημιουργήσει αμφιβολίες εάν ο Νίκος Αναστασιάδης άλλα λέει δημόσια και άλλα πίσω από κλειστές πόρτες. Και δεύτερον, να βάλει τον Κύπριο ομόλογό του στο κάδρο.
Ο Χριστοδουλίδης, εδώ και χρόνια, χαίρει κάποιου είδους επικοινωνιακής ασυλίας. Όσοι ψάχνουν ύποπτα κίνητρα ή περίεργες διασυνδέσεις μάλλον θα απογοητευτούν. Η πραγματικότητα ως συνήθως είναι απλούστερη. Ο τότε κυβερνητικός Εκπρόσωπος είχε το χάρισμα να είναι συμπαθής. Από φυσικού του. Εξού και έκτισε ένα δίκτυο πολύ δυνατών σχέσεων με δημοσιογράφους, οι οποίοι προσπέρασαν ακόμα και τη συμπερίληψη της συζύγου του στο στενό προεδρικό περιβάλλον. Ώσπου έγινε υπουργός Εξωτερικών. Ένα χαρτοφυλάκιο – «προθάλαμο» για προεδρικούς υποψηφίους, όπως μας διδάσκει η εκλογική ιστορία του τόπου. Από αυτή τη θέση πια, επιχείρησε να παίξει ένα παιχνίδι που τον υπερβαίνει. Σε κάθε περίπτωση, ένα παιχνίδι που οι λύκοι της διπλωματίας, όπως ο Τσαβούσογλου, ξέρουν να παίζουν καλύτερα. Γιατί όταν έχεις κρυμμένους σκελετούς στην ντουλάπα, οφείλεις να είσαι έτοιμος ότι μπορεί ν’ ανοίξει αναπάντεχα η πόρτα και να πάθεις ζημιά.
Ένα από τα χειρότερα κρυμμένα μυστικά της μικρής μας πόλης είναι ότι ο Αναστασιάδης, ιδιωτικά, μίλησε με πολλούς και για πολλά. Το περιβόητο «plan b» δεν είναι μια επινόηση αυτών που θέλουν να τον πλήξουν αλλά αποτέλεσμα δικών του ενεργειών. Έχει σημασία αλήθεια εάν υπάρχουν «πρακτικά»; Ή αυτό που θα πρέπει να μας προβληματίσει είναι πως μπορεί ένας πολιτικός ο οποίος ενστερνίζεται το Plan B να συζητά με αξιοπιστία για το Plan A;
Υ.Γ. «Νίκο δώσε τα πρακτικά στη δημοσιότητα, Μόνο έτσι θα διαψεύσεις τον Τσαβούσογλου» έγραψε στο Twitter o Σωκράτης Χάσικος, ρίχνοντας αλάτι στην πληγή. Ήταν ένα ηχηρό μήνυμα «ολικής επαναφοράς» με αποδέκτες όσους βιάστηκαν να τον βγάλουν από το κομματικό παιχνίδι. Αυτός προφανώς, σε αντίθεση με τον Αβέρωφ, επέλεξε να μη μείνει «μακριά από αυτή τη συζήτηση».
