Η φωτογραφία και μόνο με τους ανθρώπους πίσω από τα τέλια, σαν ζώα σε κλουβί, είναι αρκετή για να δείξει πως κάτι δεν πάει καλά. Στις σύγχρονες κοινωνίες, ακόμα κι οι ζωολογικοί κήποι κρίθηκαν αναχρονιστικοί και πλέον η προσπάθεια είναι όπως τα ζώα κρατούνται σε πάρκα, σε χώρους που προσομοιάζουν με φυσικοί. 
Οι φωτογραφίες με τους ανθρώπους να απλώθουνε το χέρι καθώς σπρώχνονται για να παραλάβουν προμήθειες, ακόμα και χαρτί της τουαλέτας, σαφώς και δεν είναι σκηνές που θα θέλαμε να βλέπουμε στην τρίτη χιλιετηρίδα από τότε που αρχίσαμε να μετράμε τον χρόνο. 
Ο εγκλεισμός των ανθρώπων, η αναγκαστική συμβίωση συν η απραξία, η αγωνία για το αύριο, ο φόβος για το  άγνωστο, μόνο κακό μπορούν να επιφέρουν. Στους ίδιους και στις κοινότητες που τους φιλοξενούν. Όταν οι άνθρωποι κλείνονται σε έναν περιφραγμένο χώρο σαν ζώα, δεν θέλει πολλή προσπάθεια για να καταλήξουν να συμπεριφέρονται σαν ζώα. Οι άνθρωποι χρειάζονται αξιοπρέπεια.  
Δεν θα θέλαμε να είχαμε να το διαχειριστούμε όλο αυτό. Θα πρέπει όμως. Με το να λέμε και ξαναλέμε πως είναι πέραν των δυνατοτήτων μας οι αριθμοί των ανθρώπων που φτάνουν στον τόπο μας, δεν ξορκίζεται η έλευση τους, ούτε λύνεται το θέμα. Χρειάζεται ένα σχέδιο. Ποιο είναι το σχέδιο; Να τους κλείσουμε σε ένα τεράστιο κλουβί ώστε να μην έρχονται σε επαφή με τους ντόπιους; Και πού θα βγάλει αυτό; Θα ακούσουνε στα πέρατα του κόσμου πως οι συνθήκες στην Κύπρο δεν είναι ιδανικές και έτσι θα αποθαρρυνθούν όσοι είχαν υπόψη τους να μας επισκεφθούν; 
Τα πράγματα είναι, έτσι κι αλλιώς, δύσκολα. Ο αριθμός των εκτοπισμένων στον πλανήτη έχει ξεπεράσει κατά πολύ τα 70 εκατομμύρια και αποτελεί τον μεγαλύτερο αριθμό προσφύγων που έχει καταγραφεί ποτέ στην ιστορία του πλανήτη. Κι η πρόβλεψη είναι πως θα συνεχίσει να αυξάνεται, αφού στο σκηνικό κάποια στιγμή θα μπουν και οι κλιματικοί πρόσφυγες, μέσα στους οποίους ίσως να είμαστε και εμείς. Μέχρι τότε όμως, είτε το θέλουμε είτε όχι (μάλλον όχι) θα αποτελούμε μια γη επαγγελίας για απελπισμένους. Πώς το διαχειριζόμαστε; Σίγουρα δεν αφήνουμε να γίνουμε ξέφραγο αμπέλι, αλλά οι προκαταλήψεις του στυλ «κατ΄ ισχυρισμόν ανήλικοι» είδαμε πού οδηγούν. Μόνο περισσότερα προβλήματα δημιουργούνται τα οποία τρέχουμε εκ των υστέρων να λύσουμε αλλά δεν λύνονται πάντα. Και κάτι άλλο: Το μεταναστευτικό δεν είναι ακόμα ένα θέμα στη σκακιέρα για πολιτική αντιπαράθεση.