Με τις «Μικρές Κυρίες», ξανά στις αίθουσες, θυμόμαστε τις καλύτερες μεταφορές στην οθόνη μερικών κλασικών, πολυδιαβασμένων βιβλίων.
DR. JEKYLL AND MR. HYDE (1931): Το κλασικό μυθιστόρημα τρόμου του Robert Lewis Stevenson μεταφέρεται στην οθόνη (μεγάλη και μικρή) κάθε τρεις και λίγο με όποια παραλλαγή φανταστείτε, όμως καμία δεν κατάφερε να φτάσει το μεγαλείο της δουλειάς του Rouben Mamoulian. Κυρίως δε, κανείς δεν ξεπέρασε ποτέ την εκπληκτική (διπλή) ερμηνεία του Fredric March, για την οποία απέσπασε το Όσκαρ πρώτου Ανδρικού, (πράγμα σπάνιο για ταινία τρόμου μέχρι σήμερα!).
THE HUNCHBACK OF NOTRE DAME (1939): Και το λαοφιλές μυθιστόρημα του Βίκτωρος Ουγκό γνώρισε δεκάδες μεταφορές μέχρι σήμερα, όμως αυτή εδώ η εκδοχή του William Dieterle με τον κορυφαίο Charles Laughton πέρασε στο πάνθεον των αθανάτων. Ο Κουασιμόδος του Laughton είναι πραγματικά σπαρακτικός και η Εσμεράλδα της Maureen O’ Hara χάρμα οφθαλμών – όπως και τα εντυπωσιακά μεσαιωνικά σκηνικά. Όλως παραδόξως το φιλμ ήταν η βασική επιρροή για τη βερσιόν της Disney(!) του 1996.
IVANHOE (1952): Υπάρχουν αρκετές εκδοχές της θρυλικής ιστορίας του «Ιβανόη» (δεν είναι να λατρεύεις τις ελληνοποιήσεις των τίτλων;) , διά χειρός Sir Walter Scott, του επώνυμου ιππότη που αναζητεί τον Ριχάρδο τον Λεοντόκαρδο, όμως αναμφίβολα η εκδοχή του 1952, σε σκηνοθεσία Richard Thorpe και με τον Robert Taylor στον κεντρικό ρόλο, είναι μακράν η καλύτερη.
ROBINSON CRUSOE (1954): Το δημοφιλές μυθιστόρημα του Daniel Defoe «Ροβινσώνας Κρούσος» (τι λέγαμε;) , με κεντρικό ήρωα ένα ναυαγό, δεν είδε παρά ελάχιστες μεταφορές κι αυτές, οι περισσότερες, ασήμαντες, πέρα ίσως από αυτή εδώ που υπογράφει ο Louis Bunuel. Φωνάζει πάντως για ένα reboot.
AROUND THE WORLD IN 80 DAYS (1956): Ο Ιούλιος Βερν έχει πάρα πολλά «κλασικά Εικονογραφημένα», όμως αυτή η περιπέτεια είναι από τις πιο αγαπημένες, γενιών και γενιών. Κι αυτή γνώρισε αμέτρητες μεταφορές (με πιο πρόσφατη εκείνη την ανοησία με τον Jackie Chan το 2004) όμως εκείνη του Michael Anderson με τον David Niven ως Φιλέα Φογκ εξακολουθεί να κυριαρχεί στη μνήμη, κυρίως για την επικών διαστάσεων παραγωγή και το πολυπληθές καστ.
MOBY DICK (1956): Σε μια εποχή που το Χόλιγουντ κινηματογραφούσε όποιο κλασικό βιβλίο έπεφτε στα χέρια του, το κλασικά διδακτικό μυθιστόρημα του Herman Melville δεν θα μπορούσε να αποτελέσει εξαίρεση. O Gregory Peck δίνει μια στιβαρή ερμηνεία ως Ahab, υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες του μεγάλου John Huston, ενώ το σενάριο του Ray Bradbury παραμένει πιστό στο βιβλίο, το οποίο ο σπουδαίος συγγραφέας παραδέχθηκε ότι δεν κατάφερε ποτέ να τελειώσει.
MYSTERIOUS ISLAND (1961): Ακόμα ένας τίτλος του Ιουλίου Βερν με διεθνή απήχηση (υπάρχει μία σοβιετική εκδοχή και δύο κινεζικές), αυτή η άκρως ψυχαγωγική ιστορία βάζει μια ομάδα στρατιωτών του αμερικανικού εμφυλίου να πέφτουν με αερόστατο στο μυστηριώδες νησί του τίτλου, όπου κατοικούν ζώα τεραστίων διαστάσεων. Η χολιγουντιανή βερσιόν του 1961 είναι και αυτή που έμεινε στη μνήμη κυρίως για τα εντυπωσιακά (για την εποχή τους) stop motion εφέ του μάστορα Ray Harryhausen.
ROBIN HOOD: PRINCE OF THIEVES (1991): Να με συγχωρήσουν οι κληρονόμοι του Errol Flynn αλλά προτιμώ την εκδοχή του Kevin Reynolds με τον Kevin Costner ως Ρομπέν των Δασών, την Mary Elizabeth Mastrantonio ως Μαριάν και τον Alan Rickman στον ρόλο του κακού Σερίφη του Νότινχαμ. Φυσικά (και) για το τραγούδι του Bryan Adams.
THE LAST OF THE MOHICANS (1992): Το blockbuster του Michael Mann χρωστά περισσότερα στην (επίσης κλασική) κινηματογραφική εκδοχή του 1936, παρά στο μυθιστόρημα του James Fenimore Cooper, από το οποίο διαφοροποιείται σε πολλά σημεία. Καμία όμως βερσιόν δεν διαθέτει τον Daniel Day Lewis και ένα από τα θεϊκότερα (και παιγμένα μέχρι θανάτου) soundtracks στην ιστορία του σινεμά.
THE THREE MUSKETEERS (1973 & 1993): Από τις 26 μεταφορές του κλασικού έργου του Αλέξανδρου Δουμά στη μεγάλη οθόνη (από το 1903 μέχρι το 2013) κρατάμε την εκδοχή του 1973 του Richard Lester με Oliver Reed (Άθως), Frank Finlay (Πόρθος),
Richard Chamberlain (Άραμις) και Michael York (Ντ’ Αρτανιάν) ως την πιο πιστή και τη ντισνεϊκή του 1993, σε σκηνοθεσία Stephen Herek με Kiefer Sutherland, Oliver Platt, Charlie Sheen και Chris O’Donnell αντίστοιχα ως την πιο διασκεδαστική (και φυσικά για το τραγούδι All for Love).
LES MISERABLES (1998): Οι «Άθλιοι» του Βίκτωρος Ουγκό μεταφέρονται στη μεγάλη οθόνη ανελλιπώς από το 1906(!) και σίγουρα θα υπάρχει κάποια σκονισμένη εκδοχή των αρχών του περασμένου αιώνα που θα θεωρείται απ’ τους ακαδημαϊκούς κλασική. Εμείς πάντως λέμε να μείνουμε με την εκδοχή του Bille August με τον Liam Neeson ως Γιάννη Αγιάννη και τον Geoffrey Rush ως Ιαβέρη. Με τέτοιο cast δεν κάνεις ποτέ λάθος.
THE COUNT OF MONTE CRISTO (2002): Ο Jim Caviezel υποδύεταιτον «Κόμη Μοντεχρήστο» (από τις πιο τραβηγμένες ελληνοποιήσεις) που επιστρέφει για να εκδικηθεί εκείνους που τον αδίκησαν, στη δέκατη μεταφορά του κλασικού μυθιστορήματος του Αλέξανδρου Δουμά (πατέρα) και για πολλούς μίας από τις καλύτερες (αν και η τηλεταινία του 1975 με τον Richard Chamberlain θα έχει πάντα μία θέση στην καρδιά μας).
ΣΤΙΣ ΑΙΘΟΥΣΕΣ
Little Women
H ενήλικη πια και ανερχόμενη συγγραφέας Jo March αναπολεί περιστατικά από τη συναρπαστική ζωή με τις αδελφές της Meg, Amy και Beth. Το πολυδιαβασμένο κλασικό μυθιστόρημα της Louisa May Alcott βρίσκει την ιδανική κινηματογραφική μεταφορά του από την ταλαντούχα δημιουργό Greta Gerwig (υποψήφια για Όσκαρ Σκηνοθεσίας για το Lady Bird), που έχει αποσπάσει έξι υποψηφιότητες για τα φετινά Όσκαρ (Καλύτερης Ταινίας, Α’ γυναικείου για τη Saoirse Ronan, Β’ γυναικείου για τη Florence Pugh, διασκευασμένου σεναρίου, κοστουμιών και μουσικής). Η Greta Gerwig προσεγγίζει την ιστορία με αέρα ανανέωσης, αντλεί έμπνευση από την αλληλογραφία της συγγραφέως και επεμβαίνει στη γραμμική αφήγηση του μυθιστορήματος, παρουσιάζοντας μία πιο μοντέρνα και τολμηρή εκδοχή που τιμά το αριστουργηματικό βιβλίο, αναδεικνύοντας όλους τους λόγους που κάνουν τη σχέση μεταξύ του κοινού και των αδελφών March διαχρονική.
Περιοδικό Go, τεύχος 101.
