Μπήκα, όπως κάθε μέρα, στην ιστοσελίδα της για να διαβάσω ένα άρθρο για μία μαγείρισσα (σκοπίμως, εδώ, αποφεύγω τον καταχρηστικό πια τίτλο του ή της σεφ, που έχει καταντήσει παντός καιρού…), την οποία εκτιμώ πάρα πολύ και συμβουλεύομαι συχνά: την Τζέιν Γκρίγκσον. Ήταν γραμμένο από την Ρέιτσελ Ρόντι, είχε τίτλο «Συνταγές που Πάντα Πετυχαίνουν – Γιατί η Τζέιν Γκρίγκσον είναι η καλύτερη φίλη κάθε μάγειρα και μαγείρισσας;».
Στο τέλος, επισημαίνεται ότι το άρθρο περιέχει μερικούς, σχετικούς με το θέμα, συνδέσμους (links), που σημαίνει ότι μπορεί εμείς (η Γκάρντιαν, δηλαδή), να κερδίσουμε μία μικρή προμήθεια εάν ο αναγνώστης κάνει κλικ σε ένα λινκ και προχωρήσει σε κάποια αγορά. Όλη μας η δημοσιογραφία είναι ανεξάρτητη, και σε καμία περίπτωση δεν επηρεάζεται από κανέναν διαφημιστή ή άλλη εμπορική πρωτοβουλία. Οι σύνδεσμοι που εμφανίζονται στα άρθρα και δημοσιεύματά μας, ενεργοποιούνται από την Skimlinks. Μία από τις πρωτοπόρες πλατφόρμες εμπορικής εκμετάλλεσης του περιεχομένου διαφόρων ιστότοπων. Κάνοντας κλικ στα σχετιζόμενα λινκς, θα ενεργοποιηθούν Cookies. «Για περισσότερες πληροφορίες δείτε εδώ», και παραπέμπει στο γνωστό πληροφοριακό έντυπο.
Τόσο καθαρά. Τόσο Έντιμα. Και θέλω εδώ να προσθέσω και κάτι ακόμα, που επίσης βρίσκεται στο κάτω μέρος κάθε ιστοσελίδας της Guardian, και αποτελεί εκτός των άλλων σαφή περιγραφή της πολιτικής της. Η εφημερίδα, όπως όλες, αντιμετωπίζει μεγάλες οικονομικές δυσκολίες. Οι κυκλοφορίες έχουν πέσει, διότι ο περισσότερος κόσμος προτιμά πλέον το ίντερνετ, και οι διαφημίσεις επίσης λιγόστεψαν. Πήγαν και αυτές στο διαδίκτυο. Έτσι, όποια εφημερίδα δεν έχει επενδύσει σοβαρά σε έναν συγγενικό ιστότοπό της, είναι από χέρι χαμένη.
Η Guardian το έχει κάνει, και μάλιστα πολύ καλά. Όχι τσιγκούνικα. Το site της είναι ανάλογης ποιότητας με την έντυπη έκδοσή της, χωρίς να κυριαρχείται όμως μόνο από το υλικό της εφημερίδας.
Ο έντυπος λόγος εξακολουθεί να έχει τη βαρύτητά του, που είναι η εις βάθος ανάλυση των γεγονότων, η ερευνητική δημοσιογραφία και τα άρθρα άποψης. Η ηλεκτρονική έκδοση, εμπλουτισμένη και με αυτά τα «δώρα» της από την έντυπη, υπερέχει στην αμεσότητα της μετάδοσης των ειδήσεων, με το ίδιο όμως κύρος που κληρονομεί από την συγγενή της εφημερίδας.
Πολύ λίγα αυτοτελή και αυτόνομα sites έχουν καταφέρει να έχουν την ίδια άμεση εγκυρότητα με εκείνα που έχουν και την στήριξη εφημερίδας. Εξαίρεση αποτελούν ίσως εκείνα που επικεντρώνονται κυρίως σε έναν ή δύο τομείς, ρίχνοντας παραδείγματος χάριν μεγαλύτερο βάρος στον σχολιασμό της επικαιρότητας πάρα στην κάλυψη της – κάτι που σίγουρα απαιτεί άλλης κλίμακας επένδυση εάν είναι να το κάνεις καλά.
Η Guardian λοιπόν, ενημερώνει στην ιστοσελίδα τον αναγνώστη/ επισκέπτη της πού ακριβώς στέκεται, και ευθέως του ζητά την έμπρακτη υποστήριξη του. Την ονομάζει «μικρή χάρη». Συγκεκριμένα: «Όλο και περισσότεροι άνθρωποι, πιο πολύ από ποτέ, διαβάζουν και στηρίζουν την ανεξάρτητη και ερευνητική δημοσιογραφία που υπηρετούμε. Και σε αντίθεση με πολλά άλλα εκδοτικά συγκροτήματα, έχουμε επιλέξει μία προσέγγιση που μας επιτρέπει να κάνουμε τη δουλειά μας προσβάσιμη προς όλους, ανεξάρτητα από τον τόπο διαμονής τους ή και από τις οικονομικές τους δυνατότητες.
Το μοντέλο της Guardian, για ανοικτή, ανεξάρτητη δημοσιογραφία είναι ακμάζουσα. Η οικονομική στήριξη που έχουμε από ένα εκατομμύριο και πλέον αναγνώστες μας, ενδυναμώνει τη δουλειά μας, δίνοντας στην δημοσιογραφία μας περιεχόμενο, προστατεύοντας ταυτόχρονα και την απαραίτητη εκδοτική μας ανεξαρτησία».
Υστερόγραφο: Η εφημερίδα, όπως είπε η διευθύντριά της Κάθαριν Βάινερ στο περσινό Παγκόσμιο Εκδοτικό Φόρουμ (Global Editor’s Network), που έγινε στην Αθήνα, έχει καταφέρει χάρη και στη βοήθεια των φίλων και συνδρομητών της, να βγει από τη ζημιογόνα ζώνη της και να περάσει πια σε κερδοφορία. Ευχαρίστησε μάλιστα τους «ένα εκατομμύριο χρηματοδότες μας».
