Η οικονομική κρίση, μάλλον δεν οφείλεται αποκλειστικά στον Covid-19, αλλά επιταχύνθηκε και εντάθηκε από τον ιό. Ένα από τα πιο μεγάλα της θύματα, είναι τα μέσα ενημέρωσης και κυρίως τα έντυπα, οι εφημερίδες και τα περιοδικά. Πολλοί θα πουν ότι η τεχνολογία και το ίντερνετ έφερε νέους καιρούς, νέες συνήθειες. 
Θα συμφωνήσω και θα υπερθεματίσω, όμως θα ρωτήσω: Είδατε το τελευταίο δίμηνο πουθενά διαφήμιση των δύο μεγαλύτερων διεθνών γνωστών και κυρίαρχων της αγοράς –κάποτε και της διαφήμισης– αναψυκτικών; Η απάντηση είναι όχι. Μόνο από την αφαίρεση αυτών των κονδυλιών από τη διαφημιστική πίτα, φαίνεται ότι η εικόνα δεν είναι αισιόδοξη.
Η διακοπή των αθλητικών γεγονότων και κυρίως του ποδοσφαίρου, έχετε σκεφτεί τι αντίκρισμα έχει στη μείωση της διαφήμισης από τις εταιρείες τηλεοπτικών δικαιωμάτων μέχρι τα μπούκικα; Πού να πούμε ότι ένας μεγάλος διαφημιζόμενος στην Κύπρο για δύο μήνες δεν έβαλε ούτε μιαν ίντσα διαφήμιση. Τα ψηφιακά μέσα έχουν μια μικρή αύξηση, αλλά και εκεί, από τη μια τα κονδύλια είναι πολύ πιο μικρά και από την άλλη, έχω την εντύπωση ότι οι κυπριακές επιχειρήσεις σε μεγάλο βαθμό προτιμούν να επενδύουν στο Facebook και τον Google, με σκοπό να κερδίσουν αυξημένη προστιθέμενη αξία εντός Κύπρου, στα μάτια των Κυπρίων. 
Είναι όμως έτσι; Η διαφήμιση είναι πρώτα απ’ όλα το κυριότερο μέσο για να δημιουργήσεις ένα όνομα για την επιχείρησή σου, για να πάρει αξία αυτό το όνομα και να κερδίσεις μέσω της προτίμησης των αγοραστών ή των χρηστών ή των πελατών κάθε μορφής. Αν δεν διαφημίσεις στα ντόπια μέσα ενημέρωσης, το όποιο αποτέλεσμα θα είναι κολοβό. Πολλοί συνάδελφοι δημοσιογράφοι, αλλά και πολιτικοί, αναγνωρίζουν και τονίζουν ότι οι εφημερίδες είναι δημοκρατία και ότι ενδεχόμενο κλείσιμό τους είναι απώλεια δημοκρατικών φωνών και δημοκρατικού ελέγχου. 
Είναι κι αυτό, αλλά είναι ακόμα κάτι. Η διαφήμιση μέσω των εφημερίδων και των άλλων μέσων ενημέρωσης είναι και μηχανή ανάκαμψης και εξέλιξης όλης της οικονομίας ενός τόπου. Η διαφήμιση φέρνει αγοραστές και πελάτες, φέρνει παράλληλα ανάπτυξη. Όπως, όταν κλείνει μια αεροπορική εταιρεία, χάνουν παράλληλα όχι μόνο οι επιχειρηματίες και οι εργαζόμενοι στην εταιρεία αυτή, αλλά και τα αεροδρόμια και τα λεωφορεία και τα ταξί και τα ξενοδοχεία και τα εστιατόρια και οι ταξιδιωτικοί πράκτορες  και πολλοί άλλοι και επειδή χάνουν αυτοί επηρεάζονται και οι προμηθευτές τους κ.τ.λ., έτσι συμβαίνει και με τον Τύπο. 
Οι αναλύσεις του IPA (Institute of Practitioners in Advertising) από την κρίση του 2008, έδειξαν και απέδειξαν ότι επιχειρήσεις που διέθεσαν σημαντικά κονδύλια, επενδύοντας ουσιαστικά στη διαφήμιση, αντεπεξήλθαν της κρίσης πολύ πιο γρήγορα από ό,τι αυτές που δεν επένδυσαν στον τομέα αυτό.
Ο Τύπος επιβιώνει κυρίως από τη διαφήμιση. Αν εσύ, ο επιχειρηματίας, είτε είσαι τράπεζα, είτε τηλεπικοινωνιακός οργανισμός, είτε μεγαλοπαραγωγός, είτε καταστηματάρχης, κόψεις το κονδύλι για τη διαφήμιση επειδή υπάρχει κρίση, ουσιαστικά κόβεις και κομμάτι από το δάπεδο στο οποίο στέκεσαι. 
Ναι, λοιπόν, νέοι καιροί, νέες τεχνολογίες, νέες δυνατότητες, νέες συνήθειες. Είμαι από τους πρώτους που το αντιλαμβάνονται. Εκείνο που δεν μπορώ να εξηγήσω είναι ότι μπορεί κάποιο ηλεκτρονικό μέσο ή ραδιοφωνικός σταθμός να θίξουν κάποιο συμφέρον, πολιτικό, οικονομικό, κοινωνικό αλλά οι αντιδράσεις να είναι ήπιες. Αν, όμως, ακριβώς το ίδιο δημοσιευτεί σε εφημερίδα, η αντίδραση είναι πολύ πιο έντονη. Επειδή η ενόχληση είναι πιο έντονη. Μπορούμε να παραθέσουμε πολλά τέτοια παραδείγματα. 
Υπάρχει εξήγηση. Από τη μια έχουμε έπεα πτερόεντα, από την άλλη έχουμε scripta manent. Το ίδιο συμβαίνει και στην προβολή και στην προστιθέμενη αξία. Σκεφτείτε πώς θα είναι χωρίς scripta manent.