Εμνήσθην ημερών αρχαίων βλέποντας τις σημερινές διεκδικήσεις της Τουρκίας σε Αιγαίο/ Θράκη/Κύπρο.  Θυμήθηκα μεταξύ άλλων τις διαχρονικά ακτινοβολούσες μορφές των: Μιλτιάδη, Λεωνίδα, Θεμιστοκλή, Παυσανία, Αριστείδη και Κίμωνα. Διερωτήθηκα κατά πόσο, εάν αυτοί ζούσαν σήμερα, θα μας λύτρωναν με «τα έργα των χειρών τους» τώρα που δεχόμαστε απειλές όμοιες με αυτές που δέχτηκαν οι ίδιοι 2,500 χρόνια πριν όταν οι Πέρσες τους ζητούσαν την παράδοση Ελληνικών πόλεων.  Πρώτα ζήτησαν ‘γη και ύδωρ’ από τον βασιλέα Αμύντα των Μακεδόνων και ακολούθως από όλους τους Έλληνες.  Ζητούσαν Περσική κυριαρχία επί των Ελλήνων και καθολική υποταγή. Κάτι παρόμοιο ζητά συστηματικά η Τουρκία τα τελευταία χρόνια.  Ζητά Ελληνική γη και θάλασσα με βάση το δόγμα της ‘γαλάζιας πατρίδας’ και του ‘στρατηγικού βάθους’.  Μετά από τις επιτυχίες της σε βάρος των Ελλήνων κατά τον 20ο αιώνα στην Ανατολία, Πόντο, Θράκη, Κύπρο καθώς και στα Ίμια και στην Κωνσταντινούπολη με το pogrom η Τουρκία ετοιμάζεται τώρα για τις κατακτήσεις του 21ου αιώνα. Τελικός στόχος: η πλήρης αντικατάσταση των Ελλήνων από Τούρκους στις περιοχές που θα καταλάβουν.  Συστηματικά προγραμματίζει την  συρρίκνωση (και στο βάθος χρόνου εξαφάνιση) του Ελληνικού στοιχείου που εν πάσει περιπτώσει από μόνο του, και με τους σημερινούς ρυθμούς, αναμένεται να μειωθεί κατά 2εκ μέχρι το 2050 για να συρρικνωθεί στα 8.8εκ.  

  Τι έχει πάει λάθος με τους απόγονους των μεγάλων Ελλήνων των Περσικών πολέμων και των λατρευτών Υψηλάντη (του Υπέρ Πίστεως και Πατρίδος), Καποδίστρια και τόσον άλλων που ενέπνευσαν την υφήλιο κατά το 1821;  Όλοι τους ήταν βαθιά θρησκευόμενοι, ταπεινοί και με σεβασμό προς τα Θεία εν αντιθέσει με την σημερινή πτώση.  Παρόλο που οι λόγοι για την μετά-1821 κατάσταση μας είναι πολλοί ξεχωρίζω τέσσερεις α.) καταστροφικές αποφάσεις από πολιτικό προσωπικό που μπορούσε να δει μόνο το ‘Α’ των αποφάσεων του χωρίς να μπορεί να δει το ‘Β’ ή και το ‘Γ’ που θα ακολουθούσαν, β.) ατομικισμός και κενοδοξία που εκμεταλλεύτηκαν οι Δυτικοί, γ.) αμέτρητες ψευδαισθήσεις  περί συμμαχιών που συνεχίζονται ασταμάτητα μέχρι σήμερα. Λαμπρή εξαίρεση αποτελεί το Έπος του 1912-1913 και, δ.) οι προδοσίες των Δυτικών ‘συμμάχων’ και κυρίως των Αγγλο-Αμερικάνων  που βλέπουν την Τουρκία να υπερτερεί της Ελλάδος σε γεωγραφικές συντεταγμένες.  Αφήνω πίσω το σοβαρό αρνητικό στοιχείο της πολιτικής ανωριμότητας του Έλληνα ψηφοφόρου.  Δύσκολο να  βρεθεί άλλη χώρα που ήταν με το μέρος των νικητών σε δύο παγκόσμιους πολέμους και αντί να πανηγυρίσει δόξες κλαίει για την καταστροφή που υπέστη αμέσως μετά: Μικρασιατική καταστροφή (Α’ΠΠ) και  εμφύλιο πόλεμο (Β’ΠΠ).

              Ο Θεμιστοκλής χρησιμοποίησε το εισόδημα από το ασήμι του Λαυρίου για να κατασκευάσει τα 300 πλοία που τελικά κατάστρεψαν 900 από τα 1,200 των Περσών στην Σαλαμίνα.  Το ασήμι στήριξε και το στρατό της ενδόξου μάχης των Πλαταιών  (479 π.Χ.) όπου ενωμένοι λιγοστοί Έλληνες υπό τον στρατηλάτη Παυσανία κατάστρεψαν σχεδόν ολοσχερώς τον κατά πολύ υπέρτερο σε αριθμό Περσικό στρατό.  Γράφει σχετικά το Britannica, «[Ο Πέρσες] δεν εισέβαλαν ποτέ ξανά στην Ελλάδα [μετά την μάχη των Πλαταιών]».  Αντιθέτως ξανά και ξανά οι Τούρκοι  σήμερα απειλούν μια Ελλάδα που αποτελεί αποικία χρέους και που αδυνατεί να εκμεταλλευτεί, όχι το ασήμι του Λαυρίου αυτή την φορά, αλλά τις πλούσιες ενεργειακές της πηγές από τον φόβο της Τουρκίας και κυρίως από την έλλειψη στήριξης από τους υποτιθέμενους συμμάχους της—πάλι τα ίδια με τους ‘συμμάχους’!  Στην Κύπρο η διαχρονική διαχείριση των τεράστιων ποσών από φόρους για την άμυνα είναι αξιοθρήνητη.   

               Όταν οι Πέρσες έστελναν πρέσβεις για να καλέσουν τους Έλληνες να παραδοθούν αυτοί κατέληγαν  σε πηγάδι για να βρουν εκεί ‘γη και ύδωρ’.  Τώρα οι Τούρκοι μας καλούν να παραδώσουμε Κύπρο, νησιά και θάλασσα και εμείς απαντούμε με ανούσιες γραπτές διαμαρτυρίες προς ΕΕ/ΟΗΕ.  Εις δε την Κύπρο προτάσσουμε ΜΟΕ (μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης) που το άκουσμα τους προκαλεί θυμηδία ακόμα και μεταξύ αυτών που αυτό-καλούνται ‘ειρηνιστές’, ‘εκσυγχρονιστές’ και  ‘πρεσβευτές της ειρήνης των λαών’.  Από το 446 π.Χ. ο Ισοκράτης προέτρεπε τον Φίλιππο να ενώσει τους Έλληνες εναντίων των Περσών, πράγμα που κατάφερε λίγο αργότερα (338/337 π.Χ.) ο Φίλιππος στο συνέδριο της Κορίνθου.  Το χαμηλό επίπεδο σύμπνοιας του σήμερα φαίνεται από τη ‘ρητορική’ ορισμένων στην Ελληνική Βουλή και από το γεγονός πως μόλις η μια παράταξη κερδίσει τις εκλογές η άλλη ζητά άμεση παραίτηση της κυβέρνησης και νέες εκλογές.  Αμέσως μετά που Έλληνες της Κύπρου πανηγυρικά απέρριψαν το Σχέδιο Ανάν το 2004 άρχισαν σε Κύπρο και Ελλάδα αυτοί που έχασαν παταγωδώς το στοίχημα να ζητούν νέο δημοψήφισμα μέχρι να περάσει το Αγγλο-Αμερικάνικο σχέδιο-αυτοκτονία.

                 Ο Μέγας Αλέξανδρος ήταν ιδιοφυία στις συμμαχίες που διαπραγματευόταν από θέση ισχύος και όχι από θέση επαίτη.  Αντίθετα, η  κύρια αιτία της Μικρασιατικής καταστροφής βρίσκεται στη δολοπλοκία των Δυτικών ‘συμμάχων’ που το αφελές Ελληνικό πολιτικό προσωπικό είχε πιστέψει. Η Βρετανία ένιψε τας χείρας, Ιταλία/Γαλλία προμήθευαν όπλα στους Τούρκους χωρίς σταματημό και ο Αμερικανός κ.Τσέστερ διαπραγματευόταν με τους Τούρκους τα πετρέλαια του Kirkuk που τελικά η Turkish Petroleum Company ανακάλυψε το 1927. Ένας-ένας ‘σύμμαχος’. συντάχθηκε με τους Τούρκους (βλέπε: ‘Η Μάστιγα της Ασίας’ του George Horton.)  Τώρα αφελώς κομπάζει το πολιτικό προσωπικό πως η Αμερική είναι ‘στρατηγικός σύμμαχος’ ενώ γνωρίζει την διαχρονική θέση των ΗΠΑ στα Ελληνο-Τουρκικά και στις Τούρκικες διεκδικήσεις.  Οι ΗΠΑ ζητούν από εμάς ‘συναινετική’ λύση τύπου Ίμια και Κύπρου (βλέπε Κίσινγκερ).  Δηλαδή, η Ελλάδα να δώσει τα μισά που της ζητά η Τουρκία για…να κοιμόμαστε ήσυχοι!  Οι ΗΠΑ σπρώχνουν την Ελλάδα να καταστεί με το έτσι θέλω εχθρός της Ρωσία αγνοώντας πως θα τα βρούμε όλα μπροστά μας σε μια πιθανή σύρραξη με τους Τούρκους και θα κλαίμε.  Η Ελλάδα στέλνει όπλα, ακόμα και τανκς, αντί να ενεργεί ως ειρηνοποιός μεταξύ όλων των αδελφών μας που είναι μπλεγμένοι στην Ουκρανική κρίση. 

               Για να προλειάνουν το έδαφος ‘συναινετικής’ λύσης στο Αιγαίο οι Αγγλο-Αμερικάνοι  άρχισαν το υποκριτικό αφήγημα πως τα Ελληνικά νησιά  ‘σχεδόν εφάπτονται των παραλιών της Τουρκίας ενώ κείτονται μακριά από την ηπειρωτική Ελλάδα.’  Άσχετα εάν τα Βρετανικά Falklands /Malvinas απέχουν 12,875 χλμ. από την Βρετανία και το νέο-κατακτηθέν Guam απέχει 11,579 χλμ. από τις ΗΠΑ.  Εν κατακλείδι, έχουμε μεγάλο δρόμο να διανύσουμε. Ας αρχίσουμε από τα απλά, αποβάλλοντας τις ίδιες ψευδαισθήσεις περί συμμαχιών που μας κατάστρεψαν το 1922. Ας αρχίσουμε να αγνοούμε τους κούφιους επαίνους των ‘συμμάχων’ για να μπορούμε να αποφασίζομαι ορθολογιστικά.  Ενδεικτικά, οι τραγικοί πρωταγωνιστές της παράδοσης των Ιμίων, της υπογραφής του 3ου μνημονίου με την Τρόικα και της εξορίας των S-300 από Κύπρο χαρακτηρίστηκαν από την Δύση ως μεγάλοι Έλληνες πολιτικοί άνδρες! Τι να πει κανείς;

*Συγγραφέας του βιβλίου Leadership Triumphs & Failures που βρίσκεται στο Amazon.de