Σύμφωνα με τον μύθο, ο Μέγας Αλέξανδρος είχε βρει το αθάνατο νερό το οποίο μετέφερε σε στάμνα για να το πιεί αργότερα. Όμως το ήπιε η αδελφή του και μετατράπηκε σε γοργόνα. Κολυμπούσε στις θάλασσες και όποιο πλοίο συναντούσε ρωτούσε τον ναύτη. Ναύτη καλέ μου ναύτη, ζει ο Βασιλιάς Αλέξανδρος; Αλλοίμονο στον ναυτικό που απαντούσε πως δεν ζούσε ο μέγας στρατηλάτης. Tότε έκανε τέτοια τρικυμία η γοργόνα που του βούλιαζε το καράβι.

Σε μια περιήγηση μας στο διαδίκτυο ξανασυναντήσαμε την ιστορία της ανεύρεσης του αρχαίου πλοίου της Κερύνειας που είχαμε την τύχη να το δούμε στο Φρούριο της, την εποχή της Ελευθερίας. Και να ξαναδιαβάσουμε για τον μεγάλο δύτη Γλαύκο Καριόλου που το ανακάλυψε και πέρασε στην αθανασία. Πήραμε το ερώτημα της γοργόνας αδελφής του μεγάλου στρατηλάτη και το παραφράσαμε ως ερώτημα, μεταφορικό, προς το πνεύμα του μεγάλου δύτη. Δύτη μου καλέ μου δύτη, ζει η Βασίλισσα Κερύνεια;

Σίγουρα, αν ζούσε ο μεγάλος δύτης θα απαντούσε καταφατικά στο ερώτημα μας. Γιατί και αν την κούρσεψαν οι βάρβαροι, αυτή θα είναι πάντα ελεύθερη στις καρδιές μας, μέχρι την επιστροφή της στην πραγματική Ελευθερία. Είναι πραγματικότητα όμως πως η λιπόψυχη πολιτική μας ηγεσία, αποδέχτηκε και δήλωσε πως η Βασίλισσα Κερύνεια θα παραμείνει εσαεί Τουρκική στην περίπτωση της όποιας λύσης. 

Βέβαια αυτό ήταν αναπόφευκτο, γιατί είχαν βάλει προ πολλού στο πιθάρι της λήθης το όλοι πρόσφυγες στα σπίτια τους, αποδεχόμενοι την Τουρκοποίηση όλης της κατεχόμενης γης μας, όχι μόνο της Βασίλισσας Κερύνειας. Ακόμα και αυτή την περίκλειστη περιοχή των Βαρωσίων ξέγραψαν με μια μονοκονδυλιά. Έχει όμως ο ίδιος ο Κυπριακός Ελληνισμός ξεγράψει τα άγια χώματα της κατεχόμενης του γης; 

Είναι άποψη μας πως ΟΧΙ. Το έχει αποδείξει περίτρανα στην μία και μοναδική φορά που του δόθηκε η ευκαιρία, το 2004. Παρά τις φοβέρες από ντόπιους και ξένους για Μικρασιατικές καταστροφές και κεραμίδια που θα έπεφταν στο κεφάλι μας, ή με το αναληθή δέλεαρ της εισροής δισεκατομμυρίων και άλλων παραπλανητικών επιχειρημάτων, ο Κυπριακός Ελληνισμός όρθωσε τα τείχη της τρισχιλιετούς του ιστορίας προς υπεράσπιση του.

Βέβαια είναι γεγονός πως μετά το Δημοψήφισμα, οι ψηφοφόροι της Επαρχίας Κερύνειας υπερψηφίζουν τα κόμματα του Δησύ και Ακέλ που έχουν διαγράψει την Κερύνεια με την Εγγλεζοτουρκική λύση της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας που έχουν ως παντιέρα. Βέβαια και το Δήκο, που προσθέτει μια ουρά στην ΔΔΟ αυτή του σωστού περιεχομένου, ότι και να σημαίνει αυτό.

Έχει χαθεί όμως για πάντα η Βασίλισσα Κερύνεια; Πιστεύουμε, πρώτον, πως όχι, καθότι δεν μπορεί να υπάρξει λύση που να νομιμοποιεί το παράνομο της Τουρκικής εισβολής με την υπογραφή μας. Δεύτερο, η γη μας ακόμα βγάζει τα ιερά οστά αυτών που προσπάθησαν το 74 να φυλάξουν τις προδομένες Θερμοπύλες από τους σύγχρονους Εφιάλτες.

Τρίτο, η άνοδος της ομάδας της Βασίλισσας Κερύνειας, ΠΑΕΕΚ, πέραν του ποδοσφαιρικού θέματος δημιούργησε μια άλλη διάσταση. Την αφύπνιση ιδιαίτερα της νέας γενιάς, το μέλλον του τόπου, καθώς και μέρος της παλαιάς. Βλέπουμε από άκρη σε άκρη της Κύπρου να ανυψώνονται πανό με Τα Σύνορα Μας Είναι Στην Κερύνεια. Οι Παφίτες, Λεμεσιανιανοί, Αμμοχωστιανοί, Λαρνακείς,  Λευκωσιάτες δηλώνουν Κερυνειώτες ανασηκώνοντας αυτά τα πανό, μη αποδεχόμενοι την κατοχή.

Και ο Αίολος φυσώντας, φουσκώνει αυτά τα πανό που φαντάζουν σαν τα πανιά του Κερύνεια 2. Και αν ρωτήσουμε το πνεύμα του μεγάλου δύτη, δύτη καλέ μου δύτη για πού σάλπαρε το Κερύνεια 2; Σαν καθάριος ψίθυρος θα ακουστεί η απάντηση του. Για την Ελευθερία.

Πρόεδρος της Κίνησης Προάσπισης Κυπριακής Δημοκρατίας.